Guzik i Feluś - GuFelkowej, niespiesznej kroniki, część 2

Sama nie wiem... Powinnam się cieszyć bo wszyscy jesteśmy w miarę zdrowi, bo siostra spodziewa się dziecka :1luvu:

, bo w miarę jestem ustabilizowana a jakoś tak jakbym nic nie czuła, ale to może tak dzisiaj jakoś czuję :twisted:

Gdzie zdjęcie? Zaraz szukam :oops:

A nie, no widziałam :lol:

Zajęłam się świętami :-)

babajaga pisze: Shiro ja ci autentycznie zazdroszczę optymizmu i apetytu na życie, szkoda mi, że nie mam takich cech.
A w ogóle nikt chyba nie widział zdjęcia com go wlepiła

Teraz będzie na poważnie.
Po latach spędzonych w domu rodzinnym taka nie byłam :roll:

Szzerze mówiąc uważałam się za kogoś nic niewartego i niepełniającego pokładanych oczekiwań i nadziei :roll:

TŻ a potem dzieci pomogli mi odkryć w sobie fajną dziewczynę (kobietę), którą warto dopieszczać :wink:

Spodobało mi się to :ok:

I tak zrobiła się ze mnie trochę hedonistka a poszedł sobie wieczie dążący do zaspokajania oczekiwań innych pracuś-jedynak :roll:

Z wiekiem mi się to rozwija :ryk:

Bo nie wiem czy zdążę się tym nasycić :roll:

A fotki podziwialiśmy z TŻ - tylko nie skomentowałam. Kocia masz cudne, wyluzowane i robisz boskie fotki :1luvu:

. TŻ jednak zauważył, że Guziczek leży na gołym parapecie - jak to wytłumaczysz? :mrgreen:

Już tłumaczę. Guzik leżakuje na gorącym kaloryferze, po czym zsuwa się z niego, bo mu za gorąco w kotka i albo pada na panele albo przenosi się na parapet żeby ochłonąć. Potem znowu wraca na kaloryfer

Co do cudnej metamorfozy osobowości to u mnie do wyniesionego z domu poczucia, że jestem gorsza od innych doszedł wieloletni związek a w końcu małżeństwo z facetem, Który Zawsze Miał Rację, wyjątkowo silna, władcza osobowość. Przy obecnym TŻ'cie uwierzyłam, ze jestem silna i dzielna i bardzo to sobie cenię ale on jest Kłapouchy a ja Prosiaczek no to sama rozumiesz jak to u nas jest z radością :wink:

babajaga pisze: po czym zsuwa się z niego, bo mu za gorąco w kotka

A ja tam lubiem i Prosiaczka i Kłapouchego :1luvu:

Lubiem i już!

a ja świąt nie lubię odkąd pamiętam. nie szaleje z prezentami, nie urzeka mnie atmosfera itp. jedzenie zawsze robiła mama, ale w tym roku będziemy z tż sami na święta i musimy się zmierzyć z lepieniem uszek i pierogów. dekoracji w domu nie mam, bo rysiek ostatnio zwalił choinkę i zarł girlandę, więc wole nie ryzykowac. może kiedyś jeśli będę miała dzieci to będę te święta bardziej celebrować, ale czy polubię to nie wiem.
p.s gufelki są słodkie i rozczulające :1luvu:

Domu nie stroję bo i tak lampki zgubiłam :ryk:

babajaga pisze: Co do cudnej metamorfozy osobowości to u mnie do wyniesionego z domu poczucia, że jestem gorsza od innych doszedł wieloletni związek a w końcu małżeństwo z facetem, Który Zawsze Miał Rację, wyjątkowo silna, władcza osobowość.

A więc miałaś więcej straconych lat (bo ja w wieku 21 lat ewakuowałam się na swoje) :mrgreen:

Więc i proces odwracania może trwać dłużej :ok:

. O ile.
A jakbym miała takie cudne błękitne oczy jak ty to bym co miesiąc robiła im jakąś fajną niespodzinkę :mrgreen:

Jak się robi niespodzianki oczom?

Agul-lo to chyb atak właśnie działa, sami nie lubimy świąt ale trzeba zrobić dla dzieci, potem te dzieci też niekoniecznie lubią ale robią dla rodziców, siła tradycji :mrgreen:

My tez nie stroimy choinki od czasu jak nieżyjący już Kizik zapragnął byc aniołkiem na szczycie drzewka i wywalił się na podłogę z całym ustrojstwem :ryk:

Ale mam pudełko różności do ozdobienia stołu i takie maleńkie złote gwiazdeczki, którymi posypuję obrus, więc całkiem stracona jeszcze nie jestem.

babajaga pisze:Jak się robi niespodzianki oczom?

Jak to jak

Zabiera się je w takie miejsca o których powiesz raj dla oczu, albo radość dla moich oczu :wink:

A ty wiesz co one lubią najbardziej :mrgreen:

Rusz wyobraźnią :1luvu:

Popatrz przez okno - toż to widok rodem z cudnej świątecznej kartki

Taka zima to raj dla moich oczu

Takich niespodzianek dostarczam moim oczom kiedy tylko mogę, jak nie da rady nigdzie jechać to cieszę się, ładnymi kotami albo oglądam sobie TZ'a z profilu :wink:

Taaak, zdecydowanie lubię patrzeć na ładne :wink:

Zimę mimo wszystko też lubię. Jest taki moment kiedy pada śnieg, takie duże płatki, miękkie, już jest ciemno, otwieram okno i słucham jak jest cicho.
A jak już odbierzemy nowe auto to pewnie długo nie wytrzymamy i pojedziemy gdzie oczy poniosą :wink:

Helou ze wschodnich rubieży.
Zdjęcie jest na wystawę, albo do kalendarza - świetne

Gufelki są cudne.
U nas nie ma takich sytuacji - ostatnio Jas leżał sobie w oponce, ale Wacław też chciał, więc przyszedł, wszedł na Jasia i już. Jaisowi tylko łepetyna wystawała.
Myślałam, ze wytrwa, bo nie poruszył się nawet, mimo wagi staruszka Wacława, ale za chwilę się poddał i jakoś udało mu się wydobyć na wierzch i wyjść.
Lubię koty

Cześć Ando z rubieży :1luvu:

Nasze koty nigdy nie kładą się piętrowo. Najczęściej na kaloryferze uszko przy uszku.
Jeszcze wrócę do nacieszania oczu, poszłam tym tropem i przeleciałam ubiegłoroczne fotki z Wenecji i wśród setek zdjęć znalazłam dwa, które mimo, że technicznie niedoskonałe radują ócz moich błękity zawsze jednakowo. Oglądajcie szybko, bo jutro je usunę :wink:

babajaga pisze: Oglądajcie szybko, bo jutro je usunę

Ha, ha - zdążyłam :-)

Babajago, ty szczęściaro!

Guzik i Feluś - GuFelkowej, niespiesznej kroniki, część 2

Kto przegląda forum