Hospicjum 'J&j'. <ZAMYKAMY>

[iwona66]

Noelku (*)

[PearlRain]

Noel brykaj po tęczowych łąkach
Agn przytulam

[justyna p]

Agn, śmierć nie jest oklepana, nawet w Twoim wątku, mimo że tak częsta..
Gdybysmy nie chciały czytać o tych trudnych chwilach, towarzyszyc Ci, nie wchodziłybyśmy tu!!
Dla mnie to oswajanie śmierci, nieuchronnej dla moich Bliskich Ludzi i kotów. Dla mnie.
Do tej pory umarła przy mnie tylko moja stara królica Bazylka. Towarzyszenie w tych chwilach, opieka, to jedyne co możemy wtedy zrobić. Bezsilność i nieuchronność. To bardzo ważny wątek, Agn.

Noel..

[villemo5]

Noel (*)

Szkoda, że nie dożył Gwiazdki...

[Izzi]

Dziękuję Wam.

Nie mam tej wiary, że śmierć to też początek.
Ale dlatego, że jest to koniec, jest dla mnie taka ważna. W perspektywie tych kotów, które zwykle trafiają pod moją opiekę, bardzo często możliwość odejścia w cieple, z pełnym brzuchem i bez bólu, to jedyna forma zadośćuczynienia za ich życie.
Jak mi wczoraj na PW napisała moja Przyjaciółka - to też nadanie ważności śmierci i umieraniu tych, które w różnych miejscach w tym samym dniu i każdego dnia, umierają w krzakach i pod śmietnikiem, na ulicach.

Izzi - siła bierze się z akceptacji samej śmierci i świadomości tego, że ciągle są te, którym nawet umieranie w cieple nie jest dane.
Choć akceptuję odchodzenie moich podopiecznych, nigdy nie pogodzę się z tym, że są koty, które umierają gdzieś pod śmietnikiem. Dlatego hospicjum nazywa się 'J&j' - 'jeszcze i jeszcze' są gdzieś koty, które nawet tego nie dostały od życia, nie dostały spokojnej śmierci.

No właśnie-problem polega na tym,że ja nie wierzę w to całe życie za TM. Ciężko mi pogodzić się z faktem,że to już na tyle, ale jednocześnie opowieści o TM do mnie nie trafiają.
Żebym nie została źle zrozumiana-nie odbieram też nikomu prawa do wiary w co chce, jeśli to tylko przynosi ukojenie po stracie. Być może sama też kiedyś zmienię zdanie. Każdy radzi sobie jak umie. Dzisiaj "TM" jest jednak dla mnie równoznaczne z odejściem,a nie z kontynuacją.
Dlatego jeśli nasze rozumowanie w tym temacie jest podobne, zazdroszczę Ci "tej siły biorącej się z akceptacji samej śmierci", bo dzięki niej potrafisz pomóc tak wielu istotkom (chociaż wiesz od samego początku że niektóre z nich bardzo krótko będą Ci towarzyszyć i świadomie się na to decydujesz). Ja w obliczu tego jestem kombinacją histerii/egoizmu/tchórzostwa. Czas popracować nad sobą...
Przepraszam za taki wywód,ale w końcu ubrałam w słowa to co czuję czytając Twój wątek.

[Agn]

who wants to live forever...
a jednocześnie to wszystko bywa takie trudne...

Fajnie się ratuje koty. Patrzy, jak dochodzą do siebie, znajdują nowe domy. Jeden z moich pierwszych odratowanych kotów - Didoo - ma w tej chwili ponad osiem lat; pierwsze adopcyjne kociaki - ok. siedmiu, sześciu. Trudno mi policzyć wszystkie koty, które w ogóle przewinęły się przez mój dom, ale w ciągu ostatnich ponad dwóch lat, od kiedy samodzielnie decyduję o tym, co i jak robię - było ich w sumie ponad sto. Prawie sześćdziesiąt odeszło u mnie... w ciągu ostatniego miesiąca - pięć...
Statystyka jest przerażająca. Ale ja o tym nie myślę. Uświadamiam sobie to dopiero, gdy na potrzeby informacyjne forum dokonuję aktualizacji pierwszych postów mojego wątku...
Zawsze skupiam się na tym konkretnym kocie i na tym, co się z nim dzieje.
I zawsze mam w sobie ten żal, który towarzyszył mi, gdy zdejmowałam kocie zwłoki z jezdni, gdy czytam na forum o tych, którym nie udało się opuścić schroniska - choćby po to, by umrzeć w domu...
Dlatego spędzam z moimi kotami praktycznie cały czas, by wiedziały, że w tych ostatnich chwilach mają swojego człowieka.

Też jestem egoistką - lubię swoją pracę. Tchórzem też jestem - `normalny` świat mnie przeraża, na ile mogę na tyle go unikam. Co do histerii - tu faktycznie - niezwykle rzadko mi się przydarza taki stan.
Kiedyś przeczytałam, że to, co robię wynika z `chorej fascynacji śmiercią`. Jeśli traktuje się śmierć jako coś, co nie powinno się nigdy nikomu przydarzyć - to faktycznie, to co robię jest `chorą fascynacją`. Ale nie mam tego tupetu, który pozwoliłby mi sądzić, że uda mi się wygrać ze śmiercią - czyjąś, swoją własną.

Ze spraw mniej filozoficznych.
Bardzo jestem wdzięczna justynie p za `podmiankę` terminów. Basza czuje się bardzo źle - zabieg jest konieczny natychmiast. Nie czekałabym z nią dłużej, pewnie byśmy wylądowały u innego weta i tak, ale dobrze, że będziemy mogły być u Doc.
Zdjęłam Ogionowi ostatnie szwy i abażur. Poszedł jeść.
Śledziowe łebki z klatki broją i syfią - ciasno im trochę, ale nie mają wyjścia, muszą wytrzymać jeszcze ze trzy dni. Na szczęście jest DT dla wszystkich trzech - żadne nie `zasili` mojego stada na dłużej.
Na koniec zdjęcia Sky, obiecane przyszłej opiekunce.


Foty z zamkniętymi oczami, bo ciemno już jest i od flesza koty zwykle zamykają oczy.

[justyna p]

Pomagam, jak umiem Ciesze się, że się termin przyda, to już jutro.

[dolabra]

a jak ma się amator Pearlainowych piersi?

[PearlRain]

a jak ma się amator Pearlainowych piersi?

Ostatnio Dyduś tylko zajrzał w dekolt i poszedł spać

[Agn]

Justyno - pomagasz bardzo.

a jak ma się amator Pearlainowych piersi?

To właśnie o moim najstarszym [stażem, nie koniecznie wiekiem ] Didoo, tak pisze Ola. Dyd uwielbia się przytulać do damskiego biustu. A Małgosia jeszcze go prowokuje zakładając bluzeczki z dekoltem.
Dyd ma się dobrze. Trochę odnowiło mu się chlamydiowe zapalenie spojówek [Dyd jest nosicielem] ale dramatu nie ma. Generalnie to dość zdrowy kotek, choruje sporadycznie. [Ta informacja powinna zaciekawić tych, którzy twierdza, że tymczasy i spora ilość kotów to takie straszne zagrożenie dla rezydentów. Może faktycznie tak się zdarzyć, ale u mnie jest to `sporadyczne` właśnie. Koty, które są ze mną najdłużej - lista z datami na początku wątku - chorują dość rzadko.]

[Agn]

a jak ma się amator Pearlainowych piersi?

Ostatnio Dyduś tylko zajrzał w dekolt i poszedł spać

Jesteś rozczarowana?

[PearlRain]

nie jestem rozczarowana oszczędził mi zadrapań

[Agn]

nie jestem rozczarowana oszczędził mi zadrapań

Nie zrzędź! Ma obcinane pazury.



Wiem, wiem, jak chce to potrafi się wpić.

[mpacz78]

Dyd ma się dobrze. Trochę odnowiło mu się chlamydiowe zapalenie spojówek [Dyd jest nosicielem] ale dramatu nie ma. Generalnie to dość zdrowy kotek, choruje sporadycznie. [Ta informacja powinna zaciekawić tych, którzy twierdza, że tymczasy i spora ilość kotów to takie straszne zagrożenie dla rezydentów. Może faktycznie tak się zdarzyć, ale u mnie jest to 'sporadyczne' właśnie. Koty, które są ze mną najdłużej - lista z datami na początku wątku - chorują dość rzadko.]

Jak komuś do statystyki się to przyda to w moim domu, regularnym DT jestem od 2,5 roku (wcześniej sporadycznym), rezydenci własciwie wogóle nie chorowali, a przez te 2,5 roku przewinęło się przez mój dom kilkadziesiąt kotów z ulicy - większość chorych: grzyb, kk, chlamydie, pchły, wszy, robaki, oczywiście rezydenci są regularnie szczepieni i odrobaczani, a nowi dostają od kilku dni do kilku tygodni kwarantanny w osobnym pomieszczeniu na odrobaczenie, odinsektowanie lub/i leczenie.
Moi rezydenci są u mnie od małego teraz mają od 10-8 lat do tego Jasiu, który jest u mnie od ponad roku i też nie choruje.
Być może mój dom nie jest tak zakocony jak Agn, ale przez te 2,5 roku non stop było u mnie od kilku do kilkunastu tymczasów.

[PearlRain]

nie jestem rozczarowana oszczędził mi zadrapań

Nie zrzędź! Ma obcinane pazury.



Wiem, wiem, jak chce to potrafi się wpić.

wpić i rozebrać nawet