Hospicjum 'J&j'. <ZAMYKAMY>

[taizu]

Bardzo współczuję, Agn...
Żegnaj, Noel.

[alix76]

Już nie potrzebuje pieluchy ... Noel [*] ... Agn ...

[maria_kania]

Noelku.... [*]
myślami jestem z Tobą Agn...przytulam...

[Asia_Siunia]

Noel... ['] ...

[Mary_Poole]

Agn sciskam

[Mrata]

Biega szczęśliwy po słonecznej łączce...

[Amika6]

Śpij spokojnie koteczku [*]

[VVu]

Noelowi...[']...

[Izzi]

Noel...
Dziś już nie dam rady milczeć.
Trafiłam na wątek Twoich kotów razem z Fuksią. I jestem tu po cichutku od tamtej pory. Dziś odpowiedziałaś na pytanie, którego Ci nie zadałam, bo jakoś tak nie śmiałam, a które ostatnio tyle razy mi przeszło przez głowę: czy śmierć z czasem powszednieje...? W tak krótkim czasie tyle kotów, tyle zdarzeń, gardło samo mi się zaciska. Skąd w Tobie tyle siły...?

[Mała1]

Agn
też, nazwijmy to ,,przywykłam,, do śmierci kocich przyjaciół
Wiem, że jest, musi być, nie ucieknę przed tym, chyba nawet nie chcę, nie muszę już uciekać
Mimo pokory, pogodzenia się z tym, wiem ,że zawsze boli
Trzymaj się
to że mogą umierać u Ciebie to dla nich już początek Kociego Nieba
Noel[i]

[marikita]

Miałam właśnie spytać, jak Noel, i co u Ogionka...?

Na jedno z pytań znalazłam odpowiedź.................

Noel [']

[iwcia]

Agnieszko przytulam...

Dal mnie śmierć jest czymś bardzo ważnym, ważniejszym niż narodziny, bo narodziny to tylko początek a śmierć to zarazem koniec jak i początek.
Do śmierci nie można przywyknąć, można jej się w pewien sposób nauczyć, ale zawsze będzie dla nas czymś nowym i bardzo bolesnym.

[mpacz78]

Nic mądrego nie napiszę. Współczuję. Myślę o Tobie i Twoich kotach ciepło.
Noel [']

[Agn]

Dziękuję Wam.

Nie mam tej wiary, że śmierć to też początek.
Ale dlatego, że jest to koniec, jest dla mnie taka ważna. W perspektywie tych kotów, które zwykle trafiają pod moją opiekę, bardzo często możliwość odejścia w cieple, z pełnym brzuchem i bez bólu, to jedyna forma zadośćuczynienia za ich życie.
Jak mi wczoraj na PW napisała moja Przyjaciółka - to też nadanie ważności śmierci i umieraniu tych, które w różnych miejscach w tym samym dniu i każdego dnia, umierają w krzakach i pod śmietnikiem, na ulicach.

Izzi - siła bierze się z akceptacji samej śmierci i świadomości tego, że ciągle są te, którym nawet umieranie w cieple nie jest dane.
Choć akceptuję odchodzenie moich podopiecznych, nigdy nie pogodzę się z tym, że są koty, które umierają gdzieś pod śmietnikiem. Dlatego hospicjum nazywa się `J&j` - `jeszcze i jeszcze` są gdzieś koty, które nawet tego nie dostały od życia, nie dostały spokojnej śmierci.



Wracając do żyjących.
Ogion ma się nieźle. Powoli zdejmujemy szwy z kolana, żeby zdjąć wreszcie abażur z kota. Krwiak w pachwinie zmniejszył się do 1/4 wielkości początkowej. Kot załatwia się bez problemów.

W klatce króliczej gniota się trzy pięciomiesięczne dzikusy z tego wątku:
viewtopic.php?f=1&t=120968
Tak się gniotą:


Nie są już takie złekoty, żrą jak opętane na zmianę ze spaniem i są wypłoszki ale chyba faktycznie się oswoją.
Był jeszcze czwarty ale wczoraj zabrała go pani, która zasponsorowała budki dla kotów, które pozostały w tamtym miejscu. Dwa mają DT w Bydgoszczy u pani, która adoptowała już kotkę z Fundacji KOT. Nie chcę być prorokiem ale chyba czarna z okiem [a raczej bez oka] zostanie u mnie na DT do czasu wyleczenia.

Sky kompletnie zapomniała, że miała sterylkę.
Bakoo wyleczyła niemal całkowicie swojego ropnia.

[iwcia]

Dziękuję Wam.

Nie mam tej wiary, że śmierć to też początek.
Ale dlatego, że jest to koniec, jest dla mnie taka ważna. W perspektywie tych kotów, które zwykle trafiają pod moją opiekę, bardzo często możliwość odejścia w cieple, z pełnym brzuchem i bez bólu, to jedyna forma zadośćuczynienia za ich życie.

Towarzyszenie śmierci jest niezwykle trudne, ale bardzo ważne, a gdy śmierć przychodzi i łagodnie zabiera kota to dla mnie duża radość, nie z samej śmierci ale z tego jaka ta śmierć była, mam nadzieję, że ja zasłużę sobie też na taką.
Dla mnie to początek dla nas, czegoś bolesnego ale też bardzo ważnego. A może tak tylko sobie tłumaczę, bo chcę widzieć jakiś sens w umieraniu tych, którzy powinni żyć, tych przedwcześnie zabranych przez los.

Nowi cudnie monochromatyczni