Franek i Lorek. Prosimy o zamknięcie wątku.

magdaradek pisze:przecież był bardzo chudziutki.
przytył choć troszkę?

troszkę?

Madzia, w ciągu 48 godzin przybrał 160 gram, w ciągu następnych 24 h - jak na mój gust - kolejnych z 200 g :roll:

potrafi wciągnąć sos z saszetki z trzech misek, odganiając Georga i Lorka. Jak już wyciumka najmokrzejsze, zaczyna pałaszować kawałki saszetkowe. Na koniec dopycha się chrupkami. Wczoraj już zabraliśmy miski, poważnie. Bałam się, że to się skończy jakąś niestrawnością, albo coś.
Jeszcze w piątek, jak go podnosiłam, to jakby piórko trzymać. Dziś rano czuło się poważnego kota

no i bawi się :ok:

znów się mordują z Lorkiem, mały podskakuje, atakuje jakieś sobie tylko znane rzeczy na podłodze, zaczepia piłeczkę od Duszka. Bez najmniejszego problemu wdrapuje się na kanapę i z niej zeskakuje, wczoraj nawet wyciągnął się, żeby zobaczyć co tam jest na segmencie. Wskoczyć nie próbuje, ale przednimi łapkami się opiera o meble i zapuszcza żurawia.

Myślę, że najgorsze za nami... teraz tylko własny dom potrzebny. Koniecznie niewychodzący.

doszedł do siebie, ozdrowiał to i zgłodniał :ok:

oj jak ja się cieszę. Bardzo martwiłam sie o Franulka. Ale na szczęście ma skubany wolę życia, a do tego dobre opiekunki :ok:

Ło matko, to ma chłopak naprawdę niezłe tempo tycia

Georg-inia pisze:
magdaradek pisze:przecież był bardzo chudziutki.
przytył choć troszkę?

troszkę? Madzia, w ciągu 48 godzin przybrał 160 gram, w ciągu następnych 24 h - jak na mój gust - kolejnych z 200 g potrafi wciągnąć sos z saszetki z trzech misek, odganiając Georga i Lorka. Jak już wyciumka najmokrzejsze, zaczyna pałaszować kawałki saszetkowe. Na koniec dopycha się chrupkami. Wczoraj już zabraliśmy miski, poważnie. Bałam się, że to się skończy jakąś niestrawnością, albo coś.
Jeszcze w piątek, jak go podnosiłam, to jakby piórko trzymać. Dziś rano czuło się poważnego kota no i bawi się znów się mordują z Lorkiem, mały podskakuje, atakuje jakieś sobie tylko znane rzeczy na podłodze, zaczepia piłeczkę od Duszka. Bez najmniejszego problemu wdrapuje się na kanapę i z niej zeskakuje, wczoraj nawet wyciągnął się, żeby zobaczyć co tam jest na segmencie. Wskoczyć nie próbuje, ale przednimi łapkami się opiera o meble i zapuszcza żurawia.

Myślę, że najgorsze za nami... teraz tylko własny dom potrzebny. Koniecznie niewychodzący.

Słonusio kochane... Alem siem rozczuliłam... :oops:

Georg-inia pisze:TŻ mówi, że on się napycha po kokardę, czeka aż poziom nażarcia spadnie w żołądku chociaż milimetr i idzie dojeść. Kształt ma gruszki, ledwo się toczy. I beka. No ja się nie dziwię.

Monitor oplułam.

Za Frania, najmocniejsze :ok:

wielkie ufff taki tytuł, takie wieści :ok:

i jeszcze coś Wam powiem... on chyba wie, że te męczarnie, tj. kroplówki, dożylne i "dokarczne" leki, itd. mu pomogły... przestał się drzeć jak opętany, pozwoli się normalnie wziąć na ręce, podać tableteczki (bo Karsivan dalej dostaje), już się tak nie wyrywa. Wczoraj go podniosłam, położyłam na pleckach - nic. Po chwili się pogramolił, ale tylko trochę, żeby sie bardziej na boczek odwrócić i zasnął z łebkiem na mojej dłoni. Poza tym przygląda nam się jakoś dziwnie, jakby wiedział, rozumiał, że musieliśmy...