Zabersowe pokemony 3 - letnia samowolka zabersa

Wspaniala relacje,wszystkiego dobrego kocia rodzinko :kotek:

A ja pamietam, jak 4 miesiace temu zadzwonila do mnie spanikowana ,zdyszana Ola.

Bardzi sie ciesze Olu. Jestem teraz troche obok. Ale jestem. Bo Ty bylas ze mna w najtrudniejszej chwili.

Kreciu wszystkie naj na nowej drodze. :1luvu:

Ola potrafi! :ok:

Gratulacje dla Wielkiego Zabersa!

Może jak się trochę ponudzisz, to poszukasz pomysłu, jak znaleźć dom dla Bisi? Powinnam wydać chyba całą piątkę... Mój poziom stresu codziennego dawno przekroczył dopuszczalne normy o kilka tysięcy procent, więc na razie stosuję metodę: pomyślę o tym jutro...

Melduje się cichy podczytywacz Zabersowych wątków.
Muszę się choć raz ujawnić, żeby zza węgła kibicować i za każdym razem wąta nie szukać :mrgreen:

Cześć wszystkim. Ja tylko tranzytem - o 11.00 muszę być na dworcu - przyjeżdża koleżanka z Wrocławia (na ploty, oczywiście).

Pokemony odżyły (Kredka pewnie też - wreszcie spokój). Jak wróciliśmy i z transportera nikt nie wyszedł, początkowo były takie nieśmiałe, zdziwione. Dopiero wieczorem się rozkręciły (zwłaszcza Kulka, która była dość znerwicowana przy Kredce). Szczegóły - później. Muszę się przeobrazić w człowieka współczesnego. :oops:

P.S.
Zapędziłam się dziś rano - poszłam jak zwykle po trzecią kuwetę - a tu pusto. Nie mam trzeciej kuwety do sprzątania.

Pewnie jeszcze parę razy się zapędzę.

Dzwoniła pani Ula. Kredkiszon tak się otworzył, że łomatkobosko. Błyskawicznie i całkowicie. Spały razem, Kedka świrowała jak szczęśliwy dziki stwór - zabawki metodycznie pomordowane, taniec na rurze (od TV) wykonany perfekcyjnie, skoki i biegi po kanapach, półkach i parapetach - zaliczone. No i je ładnie, pije ładnie, siusianie i kupiszonienie - na medal. Konsultacja z wetem - zaliczona. Brat pani Uli będzie robił dla Kredki "balkon" - czyli tak naprawdę wolierę (całkowicie osiatkowaną), do której wyjście będzie prze okno, które kotek najbardziej sobie upodobał (mieszkanie jest na parterze).

A moje pokemony też odetchnęły już na dobre. Oj, jak odetchnęły. Już dziś uwierzyły, że fuczącego stwora nie ma i urządzały takie dzikie harce, że mało chwaszczącego tunelu nie rozwaliły. :lol:

No i Kulka przestała być taka strachliwa (wcześniej, przy Kredce, niby wszystko było w porządku, ale jednak bardziej taka podenerwowana była).

Czyli - spokój :mrgreen: