Bezradność, koty i łzy-ŁÓDŹ!!!Hardkorowa niedziela....

jak będzie trzeba banerek dla Centka to dajcie cynka

musim obfocić

O banerek poprosić nie omieszkamy

Jesooo, to już tylko kilka- naście godzin. A ja jestem tak przejęta, jakby to mnie Ola zamierzałą adoptować :oops:

Trzymajcie, błagam, kciuki, żeby się paniom (tfu, tfu :!:

) nie odwidziało...
parafrazując Mroza "Miliony kciuków" :ok:

oceniając warunki osobiście również nie miałabym nic przeciwko adopcji przez Olę

marija, zabierz jutro transporter i aparat foto, pamiętaj proszę dwie rzeczy, transporter & aparat

mission inkocible po stronie Uć zakończona sukcesem

Szarotka została pochwycona do żółtego transportera "jadą koty", wrogie przejęcie nastąpiło w mieszkaniu u mariji, celowo piszę wrogie, bo Szarotka poirytowana obecnością obcych kotów i mnóstwa ludziów (obcinających jej jeszcze pazurki przed podróżą i oglądających uszy) warczała zachęcająco... Ola niczym nie zrażona podała przygotowane szelki, smycz & przecudnej urody transporter, Szarotka trzymając w łapce własny bilet PKP (a jakże!) wsiadła do pociągu do nowego życia

viva las warsaw, oddaję mikrofon, co słychać w domu Oli & Szaroci? czekamy na wieści

Halo, halo Warszawo, czy nas słyszycie :?:

Olu, Tomku- dajcie znać co i jak, bo my tu w Łodzi srebrnej królewnie kibicujemy i nie odpuścimy, jeśli wieści nie będzie

I Zastępy Szarotkowych Ciociofanek ruszą na Warszawkę :mrgreen:

Hej Szarotkowy fanklubie

Jesteśmy w domu

Szarotka dzielnie zniosła podróż "rozmawiając" przez chwilę z Panem jadącym z nami w przedziale

Pierwszą klasą jechała

bo w drugiej były tabuny ludzi, a nie chciałam jej dodatkowo stresować

Po przyjściu do domu rozejrzała się naokoło wydając z siebie kilka miauknięć i weszła w kąt obok szafy i tam siedzi nie wydając z siebie odgłosów

Nasypałam jej jedzenie do miseczki i nalałam wodę, postawiłam to blisko schronu w którym się znajduje. Kuwetę też ma w okolicy.
Jutro mam dzień wolny, mam nadzieję, że jakiś progres nastąpi w naszych relacjach

a jak nie, to ja cierpliwa jestem i poczekam

Chłop mój oszalał, twierdząc, że to najpiękniejszy kot na świecie i nawet mi buziaka nie dał na przywitanie

Wygoniłam Go do siebie, niech mi nie odbiera mojej kociej miłości

Echh... jeszcze jestem w stresie, tak samo jak Szarotka, dopóki nie zacznie jeść i nie wyjdzie ze schronu tak będzie

oliczku pisze: Pierwszą klasą jechała

i po tym szoku poznawczym jeszcze długo nie będzie się mogła otrząsnąć

życzę dobrej nocy, Szarotko zapamiętaj co Ci się dzisiaj przyśni

marija, czy możesz pokazać fotki Centka, chcę zobaczyć co się da z nich wybrać do ogłoszeń, nasz przystojny model był dziś zajęty innymi sprawami, a złapany i przytrzymywany nie chciał pozować naturalnie

Oliczku, super przeczytać taką relację

Cieszę się, że laleczka już w domu, super, super :!:

Powinna szybko wyjść ze swojego kącika, to wesołe i ciekawskie kocio. Na pewno w nocy jak się zrobi cicho i zgaśnie światło zacznie buszować - zobaczysz

.
No i czekam na wątek Szarociowy :!:

jak Szarotka objawi się poza kątem, to wątek założę.

Dzisiaj z pewnością szybciej pójdę spać, aby się mogła dziewczyna najeść i napić

oliczku pisze:jak Szarotka objawi się poza kątem, to wątek założę.
Dzisiaj z pewnością szybciej pójdę spać, aby się mogła dziewczyna najeść i napić

Cztery lata temu przyjechali do nas Rudzio i Kicia. Tydzień mieszkały za łóżkiem, miały tam jedzonko i kuwetę. Mój TŻ kolejnego dnia wypatrywania kociastych stwierdził, żę "chciałby w końcu zobaczyć, jak wyglądają koty, ktore zaadoptowaliśmy"

. Doczekał się niebawem :wink:

Pamiętam, że już pierwszej nocy wyszły i zaczęły cichutko zwiedzanko, w dzień się chowały. Po blisko tygodniu nieśmiało ruszyły za mną rano do kuchni na śniadanko i od tego dnia było już ok. :ok:

Za nowe życie Szaroci :ok:

Cztery lata temu przyjechali do nas Rudzio i Kicia. Tydzień mieszkały za łóżkiem, miały tam jedzonko i kuwetę. Mój TŻ kolejnego dnia wypatrywania kociastych stwierdził, żę "chciałby w końcu zobaczyć, jak wyglądają koty, ktore zaadoptowaliśmy" . Doczekał się niebawem
Pamiętam, że już pierwszej nocy wyszły i zaczęły cichutko zwiedzanko, w dzień się chowały. Po blisko tygodniu nieśmiało ruszyły za mną rano do kuchni na śniadanko i od tego dnia było już ok.

oby wyszła wczesniej, bo nie chciałabym aby nie jadła nic

już bez tego jest wystarczająco chuda

ale podejrzewam, że długo nie wytrzyma, gdyż jedzonko pachnie zachęcająco

Trzymam kciuki za szybką aklimatyzację i niecierpliwie czekam na kolejne wieści :ok:

Bezradność, koty i łzy-ŁÓDŹ!!!Hardkorowa niedziela....

Kto przegląda forum