Kotek... [*] ;(

[occhiverdi]

Zabiłam wczoraj (niechcący) kotka... Na własnym podwórku... jednego z przeze mnie dokarmianych... młodego, małego... Przejechałam autem, wjeżdżając na podwórko...
One zawsze uciekały sprzed kół:( Wjeżdżałam wolno, jak zawsze, żeby zdążyły się rozbiec, odstraszone autem... Ale on był inny. Nie zaskoczył w czas, nie zdążył.
Wciąż słyszę jego krzyk i wycie z bólu, kiedy konał przez 1,5 godziny...
Wciąż żyje we mnie ten moment... kiedy to się stało... Jego widok... Jego błagający o ukojenie wzrok.

Wybaczcie, ze o tym piszę.

Gdzie mam szukać wsparcia i zrozumienia, jesli nie tu...

Dlaczego...

I jak z tym żyć... ;(

[felin]

Pozwolilaś mu umierać przez 1.5 godziny zamiast zabrać do weta, żeby chociaż tyle czasu nie cierpial Nie pojmuję

[biuna]

<ciach ciach ciach>

[occhiverdi]

Był wieczór, do weta na nocny dyżur mam ok. 1,5 godziny. Kot na przeżycie nie miał szans (oszczędzę szczegółowy opis jego stanu).
Niejednego kota rannego ratowałam, również o północy, jadąc szmat drogi do weta.
Poprosiłam o wpsarcie i zrozumienie tego, co teraz czuję i w jakim jestem stanie, a nie krytykę, więc proszę się zastanowić, zanim rzucać bezmyślnie słowa.

[occhiverdi]

wygląda jak marna prowokacja.

To nie jest prowokacja, ale widzę że jednak błędem było szukanie pomocy tutaj.

[kiora-kociara]

Skoro sama napisała w wielkim skrócie jak zginął kot, bez słowa wyjaśnień i okoliczności (pora, odległość od pomocy weterynaryjnej) to czego się spodziewasz ?
Tu raczej nie znajdziesz w tym momencie rękawa do wypłakania się.
Nie ważne jak daleko było do weta, ważniejsze było patrzeć jak zwierzę umiera i dopisywać sobie dla własnego sumienia różnego rodzaju tłumaczenia, że za daleko, że za ciemno, że za późno, że coś tam.

Za tydzień lub dwa proponuję Ci wejść ponownie na ten temat i obiektywnie spojrzeć na jego treść.
Być może zrozumiesz, a może nie.


Nie wiem jak wyglądał cały wypadek, Ty opisałaś go mniej więcej tak :
"Wróciłam-potrąciłam-kot cierpiał, w końcu padł-trudno, co mam zrobić, jak uspokoić własne sumienie ?"

[occhiverdi]

Nie chodzi o sumienie w tej sytuacji. Nie znasz mnie. Nie opisywałam szczegółowo - bo po co? nie tłumaczę się, bo nie mam z czego. Gdybym mogła zrobić cokolwiek, żeby ukoić jego ból, to bym zrobiła. Kot konał i wiedziałam, że do weta nie zdążę. Nie tłumaczę się, bo nie mam z czego. Po prostu.
Ale oczekiwałam mądrego słowa.
Nie wiem, czy jest ktokolwiek, kto cierpi bardziej z powodu cierpienia zwierząt i pomagam jesli tylko mogę. Dlatego boli tymbardziej, bo tyle kotów ratowałam, a teraz sama... Nie chodzi o wine, ale nie rozumiem, dlaczego właśnie mnie się to przytrafiło i muszę przez to przechodzic.
Kot już nie cierpi, ale ja wciąz czuję, pamiętam to... to, co on wtedy czuł. Przeszywa mnie to na wskroś.
Oczekiwałam mądrego słowa, zrozumienia od osób wrazliwych na zwierzęta.
Każdemu z Was taka sytuacja mogła i moze sie przytrafić.
Nie potrzebuje uspokajać sumienia.
Jest mi przykro z powodu takiego odzewu, bo jest niesprawiedliwy. Naiwna byłam, licząc na cokolwiek innego.
Cóż, będę szukac pomocy gdzie indziej.

[CoToMa]

Każdemu z Was taka sytuacja mogła i moze sie przytrafić.

Gdyby mi sie przytrafiła, to od razu szukałabym pomocy dla kota.
A nie patrzyłabym jak kona...

[vega013]

Nie wiem, czy jest ktokolwiek, kto cierpi bardziej z powodu cierpienia zwierząt i pomagam jesli tylko mogę. Dlatego boli tymbardziej, bo tyle kotów ratowałam, a teraz sama... Nie chodzi o wine, ale nie rozumiem, dlaczego właśnie mnie się to przytrafiło i muszę przez to przechodzic.
Kot już nie cierpi, ale ja wciąz czuję, pamiętam to... to, co on wtedy czuł. Przeszywa mnie to na wskroś.

Dlaczego właśnie Tobie się to przytrafiło? Bo przez nieuwagę i lekkomyślność rozjechałaś kota. Mogłaś wysiąść, "oczyścić" teren i dopiero wtedy wjeżdżać. Potem przyglądałaś się cierpieniu umierającego kota i nic nie zrobiłaś, żeby mu pomóc. W końcu - w Twoich postach jest mnóstwo egoizmu. Spowodowałaś cierpienie i śmierć - nic nie zmieni tego faktu.

Edit: Piszesz tak, jakbyś to Ty została skrzywdzona, podczas gdy to Twoja bezmyślność spowodowała nieszczęście.

[pisiokot]

Znajomemu wskoczył kiedyś kot pod maskę, nie zauważył, był poza autem. W momencie kiedy uruchomił silnik kocio zaczął krzyczeć, wplątał się w jakieś pracujące części . Straszliwie poszarpanego nie sposób było nawet wyjąć, ale żył.
Za telefoniczną radą innego mojego znajomej pobiegł do znajdującego się nieopodal Domu Pomocy Społecznej poprosić o pomoc, bo do żadnej lecznicy nie mógł się dodzwonić. To była noc, dyżurująca pielęgniarka po namyśle postanowiła podać kociowi zastrzyk z insuliny, tym go uśpiono i skrócono jego cierpienia.
Zastanawialiśmy się potem z TŻ-em co byśmy zrobili np. w sytuacji, gdybyśmy natrafili na takiego potrzebującego zwierzaka jadąc np. autem, gdzieś w szczerym polu, kilkadziesiąt kilometrów od najbliższego większego miasta, nie wiedząc gdzie szukać weta. Oczywiście byśmy lecznicy czy weterynarza szukali, ale mogłoby to trwać i trwać, a umierający zwierzak cierpiał by nieopisane męki, by w końcu i tak odejść .

[Zofia.Sasza]

Ja kiedyś na totalnym pustkowiu namierzyłam przejechanego kota. W strasznym stanie, bez szans (oszczędzę szczegółów, ale naprawdę nie było co zbierać)... I dałam radę skrócić jego cierpienia. Wiem, że to strasznie brzmi, ale czy miałam patrzyć jak cierpi?

[vega013]

Ja kiedyś na totalnym pustkowiu namierzyłam przejechanego kota. W strasznym stanie, bez szans (oszczędzę szczegółów, ale naprawdę nie było co zbierać)... I dałam radę skrócić jego cierpienia. Wiem, że to strasznie brzmi, ale czy miałam patrzyć jak cierpi?

Słusznie postąpiłaś. W takiej sytuacji wszystko jest lepsze od cierpienia. Podziwiam, że potrafiłaś się przemóc i przerwałaś cierpienia kota.

Nie potrafię powiedzieć, jak ja bym się zachowała w takiej sytuacji. Mam nadzieję, że - tak jak Ty - dałabym radę pomóc.

[pisiokot]

Ja kiedyś na totalnym pustkowiu namierzyłam przejechanego kota. W strasznym stanie, bez szans (oszczędzę szczegółów, ale naprawdę nie było co zbierać)... I dałam radę skrócić jego cierpienia. Wiem, że to strasznie brzmi, ale czy miałam patrzyć jak cierpi?

Słusznie postąpiłaś. W takiej sytuacji wszystko jest lepsze od cierpienia. Podziwiam, że potrafiłaś się przemóc i przerwałaś cierpienia kota.

Nie potrafię powiedzieć, jak ja bym się zachowała w takiej sytuacji. Mam nadzieję, że - tak jak Ty - dałabym radę pomóc.

Podpisuję się pod tym.

[Zofia.Sasza]

Ja kiedyś na totalnym pustkowiu namierzyłam przejechanego kota. W strasznym stanie, bez szans (oszczędzę szczegółów, ale naprawdę nie było co zbierać)... I dałam radę skrócić jego cierpienia. Wiem, że to strasznie brzmi, ale czy miałam patrzyć jak cierpi?

Słusznie postąpiłaś. W takiej sytuacji wszystko jest lepsze od cierpienia. Podziwiam, że potrafiłaś się przemóc i przerwałaś cierpienia kota.

Nie potrafię powiedzieć, jak ja bym się zachowała w takiej sytuacji. Mam nadzieję, że - tak jak Ty - dałabym radę pomóc.

Podpisuję się pod tym.

Do tej pory TO we mnie siedzi... Ale naprawdę nie było innego wyjścia

[vega013]

Do tej pory TO we mnie siedzi... Ale naprawdę nie było innego wyjścia

Wyobrażam sobie. Ale w tej konkretnej sytuacji nie mogłaś zrobić nic innego.