Radości i rozterki II. Punieczko(') str24. LUNA str37

Mamy się wszyscy bardzo dobrze, a oto Punia na dobranoc:

Tak prezentowała się w kubraczku:

Obrazek

I nie w kubraczku:

Obrazek

Punia jest kochana, najbardziej na świecie.

Moja Najpiękniejsza.... :1luvu:

Piękna jest :1luvu:

Aż się wierzyć nie chce, że to Dama w sile wieku

Zuniu, cmoknij ode mnie Punię w ten prześliczny, okrąglusi pysiolek :1luvu:

Dziękuję w imieniu Puni, Ona uwielbia buziaki (czasami tylko mnie spoliczkuje ale zaraz sama daje buziaka), zaraz idę ją wycałować.

Ode mnie też, ode mnie też :!:

Koniecznie :1luvu:

U mnie Jusia uwielbia buziaki (w nosek i w czółko).
Jak wracam do domu to wskakuje na szafkę, bym nie musiała się za mocno schylać :lol:

A, i jeszcze Snejki lubi cmokanie w łepek

zunia pisze:Punia jest kochana, najbardziej na świecie.

Dokładnie

Tak jak moja Kitka

Napiszę. Nie jest różowo niestety, dlatego zacznę od rzeczy które cieszą i których przez najbliższy czas będę się kurczowo trzymać.

Punieczka już dawno nie była taka wesoła, nie chowa się w łazience tylko biega po mieszkaniu i to jak

,tak szybko, ze na zakrętach nie wyrabia. Apetyt ma idealny, przemiana materii też super, po szwie nie ma śladu.. Tak, to są rzeczy, które bardzo cieszą.

A teraz te które nie cieszą

Tydzień temu wyczułam na brzuszku Puni guza, wyrósł tak nagle, że wydaje się to niemożliwe i od razu miał wielkość czereśni, niestety rośnie. Na początku się łudziłam, że to może przepuklina. Byliśmy na szczepieniu z Ginem i Tośką i zabraliśmy też Punię, już postanowiliśmy z mężem, ze cokolwiek ta "czereśnia" znaczy nie damy już Puni otwierać.
Przy okazji odebraliśmy wyniki z histopatologii. Niby byłam przygotowana na najgorsze ale jakoś tak się głupio łudziłam, tym bardziej, że trzy lata temu wynik z histopatologi brzmiał tak:
"Obraz przemawia za carcinoma invasivum" uczepiłam się słowa "przemawia"

W tej chwili obecny wynik brzmi:
"Rozpoznanie: Carcinoma planoepitheliale invasivum"

U weterynarza przebadała Punieczkę pani weterynarz oraz chirurg, oboje wyrazili swoje prywatne zdanie, że Punia po pierwsze nie przeżyła by operacji w tak krótkim czasie po poprzedniej (tym bardziej, że z Punią było źle), a nawet jak by przeżyła to guz wracał by i wracał. Chcieliśmy go przechytrzyć, nie udało się.

Poprzednie guzy były takie, że można je było przesuwać pod skórą a ten teraz jest w coś wrośnięty i na dodatek wyrósł na klatce piersiowej, blisko płuc.

No cóż, musimy się cieszyć tym co w tej chwili. Punieczka nie jest na razie świadoma, że ma bombę zegarową w swoim ciałku. Na pewno trochę przedłużyliśmy jej życie, te guzy które miała wycinane też rosły w zaskakującym tempie, być może teraz borykalibyśmy się z czymś gorszym, nie wiadomo.

To tyle u nas, nieciekawie.