PAKT CZAROWNIC XVII

[Asia_Siunia]

Pomponmamo, ja ostatnio wywnioskowałam, że z całej edukacji przydał mi się tylko angielski Niestety była to edukacja prywatna, za ciężkie pieniądze, bo to, co oferowały szkoły na wszystkich poziomach wołało o pomstę do nieba Muszę się tylko zmobilizować i wziąć się za niemiecki, bo teraz wreszcie wiem, że dam radę - poszkolne obrzydzenie już minęło.

Ja miałam w liceum niemiecki na takim poziomie, ze do dziś często śnię gadając po niemiecku . na studiach miałam angielski i powiem szczerze, ze gdyby nie dodatkowe dokształcanie to bida z bryndzą z tymi językami na wyższych uczelniach...

[AniHili]

Z tym umyłem ścisłym czy humanistycznym to bym się nie rozpędzała. Mnie całe życie wmawiali, że jestem umysł humanistyczny, poszłam na humanistyczne studia (filologię angielską) i po roku zwiałam z krzykiem. Teraz studiuję na politechnice

To tyz prowda Ja, "niby" umysł humanistyczny (bo bez problemu wypracowania pisałam i załapałam angielski, tylko, że nikt dziwnym trafem nie zauważył, że historia to dla mnie droga przez mękę) skończyłam politechnikę i co najwyżej żałuję, że nie był to stricte ścisły kierunek. Ot, szufladkowanie swoje, a życie swoje.

[Asia_Siunia]

Ja niestety jestem chyba umysł...matematyczny! Wszelkie kangury, olimpiady - to było to! Nawet zadania po psorach poprawiałam (chyba mam to w genach matka matematyczka). Nie cierpiałam za to chemii, fizyka była dla mnie torturą ze względu na osobę p.psor. Z polskiego tez mogłam pisać i nawijać aż mnie trzeba było stopować bo czasu za mało.Z miłości poszłam na studia pedagogiczne i doopa kurza miłość wzięła bo life is brutal end ful of zasadzkas end kopas w dupas bo pracy zero- ostatecznie skończyłam drugie ekonomiczne i amen!

[jasdor]

Jeden dzień postanowiłam pracować, to teraz odrabiam zaległości w czytaniu.
Pomponmamciu - to dopiero początek edukacji Twojego dziecięcia My jesteśmy już na etapie akademickim i mogę Cię zapewnić, że z upływem lat jest tylko gorzej, więc jeszcze wszystko przed Wami
Resztę Sióstr pozdrawiam serdecznie, a pomponmamę szczególnie, bo dzień bez pomponmamy - to dzień stracony
Ja musze dziś nadrobić zaległości w pracy, więc tylko w skrócie:
MŁODA DOSTAŁA AKADEMIK który chyba nam opatrzność i czarodziałanie zesłały . Wczoraj zadzwoniła pani, czy się decyduje. Córuś ucieszona, bo kontakt z rówieśnikami, ja też.
Natomiast rodziciel stwierdził, że AKADEMIK NIE ponieważ tam można się tylko stoczyć.
Walczyłam jak lwica o dom studenta dla studentki i zagroziłam złamaniem ślubów, jeżeli będzie musiała mieszkać z babą alkoholiczką.
Udało mi się, choć kosztowało mnie to 2 kg (schudłam ) i 5 lat życia. Młodej zagroziłam, że jak zawali rok to jej przyszłość jest na targowicy, bo ja podłożyłam głowę pod zawieszony topór i dostała ogromny kredyt zaufania. A że charakter ma chwiejny trochę się boję.
Wasze doświadczenia z akademika ?

[pomponmama]

Zwierzę wam się miłe Siostry bo komu, jak nie wam... Jak wiecie mam dwa kocury (i zasadniczo wystarczy) nie myślę więc o tym, żeby adoptować na stałe jakiegoś kota. Lubię jednak poprzeglądać ogłoszenia na allegro, bo... po prostu lubię. No i właśnie wczoraj przeglądałam sobie ogłoszenia i... się zakochałam Całe życie marzyłam o kocie z niebieskimi oczkami, ale jakoś nigdy na mojej drodze nie stanął takowy. Mój ukochany Pompon ma oczyska zielone, a frędzelek żółte. Na allegro zobaczyłam przepiękną kicię w średnim wieku, nieco tajskiej urody, o powalających błękitnych ślepiach. Jak zobaczyłam, tak przepadłam... Spać w nocy nie mogłam, a dzisiaj rano zadzwoniłam do jej opiekunki, żeby się coś o kici dowiedzieć więcej. Pani jednak twierdzi, że kicia źle się czuje w towarzystwie innych kotów i szuka jej domu gdzie kotka będzie jedynaczką. No, cóż... nie będę się narzucać, zwłaszcza, ze to drugi koniec Polski i faktycznie transport nie jest łatwy, rozumiem też obawy tej pani - jak Shira adoptowała Rudisia to tez się martwiłam, że jeśli coś pójdzie nie tak, to będę miała problem żeby go odzyskać. Ale... troszkę mi przykro... Choć z drugiej strony... widocznie tak miało być, nie planowałam trzeciego kota i był to taki poryw serca, nie chcę powiedzieć, że nieprzemyślany, ale faktycznie, było by mi ciężko, gdyby się kicia nie dogadała z moim terrorystą Pomponem

[pomponmama]

Jeden dzień postanowiłam pracować, to teraz odrabiam zaległości w czytaniu.
Pomponmamciu - to dopiero początek edukacji Twojego dziecięcia My jesteśmy już na etapie akademickim i mogę Cię zapewnić, że z upływem lat jest tylko gorzej, więc jeszcze wszystko przed Wami

Tiaaa, wiem niestety...

Resztę Sióstr pozdrawiam serdecznie, a pomponmamę szczególnie, bo dzień bez pomponmamy - to dzień stracony

To też wiem...

Wasze doświadczenia z akademika ?

Allle były imprezy... Nie chcesz wiedzieć jako matka, uwierz mi... Ale nie martw się - będzie dobrze!

[jasdor]

Piękne, niebieskie oczy są kuszące, przyznaję i jak nie ten, to może kiedyś jakiś inny egzemplarz. My pomożemy Ci znaleźć. A w kwestii czy się dogadają, cóż, zawsze jest takie ryzyko, że nie, ale nie można też zakładać, że napewno nie

[pomponmama]

Ja z tymi oczami mam normalnie obsesję jakąś od czasu Pana Kota, mojego tymczasika, który prawdopodobnie został by moim rezydentem, gdyby udało mi się go uratować. Odszedł po ponad tygodniowej walce. Zabierałam go ze soba do pracy, Zuza jeżdziła z nami (to były wakacje) karmiła maluch strzykawką, trzymała i ogrzewała cały czas, dwa razy dziennie lecieliśmy do weta, kroplówki, prześwietlenia, cuda wianki, nie dało się nic zrobić. Odszedł z powodu sepsy. Najbardziej przeżyło to moje dziecko, które do końca wierzyło, że damy radę... Nie potrafię o nim zapomnieć... A Zuzia do dzisiaj na widok syjamowatego kociaka ma łzy w oczach.
Tak wyglądał...

to jeszcze w mojej łazience - był taki malutki jak bo brałam ze schronu razem z braćmi...

uwielbiał się przytulać i pomruk wydawał wtedy potężny, jak na takie małe ciałko

tu już był bardzo chory



Z trzech koci,ąt które wtedy wzięłam przeżyło tylko jedno. Przepraszam - tak mi się ulało...

[Erin]

Pompon, kiciuś śliczny był
Wiem, że to boli, wiem
Dobrze, że czuł się kochany.

I fajnie wyglądacie z córą

[pomponmama]

Dzięki Erin

[jasdor]

Smutne takie wspomnienia

[Erin]

Smutne

[shira3]

od czasu Pana Kota, mojego tymczasika, który prawdopodobnie został by moim rezydentem, gdyby udało mi się go uratować.

Chyba, że moim Nie mówiłam ci, a taką miałam na niego chęć...... Szkoda maluszka

[villemo5]

Pomponmamo ale Zuzia to ma dopiero oczyska!!
Ja takie oczy, jak ona ma uwielbiam

[pomponmama]

Pomponmamo ale Zuzia to ma dopiero oczyska!!
Ja takie oczy, jak ona ma uwielbiam

dzięki moja mama mawiała, że ona ma oczy jak krowa. Najpierw się obraziłam, ale potem przyjrzałam się oczom krowy przy jakiejś okazji - piekne są... tylko, czemu nie jak sarna? sarny też mają piękne oczy. mama powiedziała mi że dlatego, że ona się wychowała na wsi i saren tam nie było. A krowy owszem

A jeśli idzie o oczy, to właśnie Frędzel robi do mnie słodkie oczy i próbuje mnie uwieść, bo przed chwilą schab faszerowałam i on by mi chętnie pomógł mógłby na przykład powygryzać te dziurki, co to w nie potem śliwki wtykam To bardzo pomocny kotek jest ten mój Frędzelek A jak jeszcze chodzi o pomoc w kuchni, przy mięchu, to oczy ma jak dwa spodki takie wielkie i do tego czarne mu się robią jak kotu ze Shreka i ociera się gębą o moje nogi jak szalony tańcząc różne piruety i wywijając ósemki.

A Pomponik natomiast ma dzisiaj przytulaśny dzień i nawet pozwala się wymiziać bez zwiewania. Najbardziej zadowolony jak się pyskiem o jego twarz ocieram Rozwala się też ołami do góry wystawiając brzuchol z przyległościami i świeci wydmuszkami cały zadowolony No, dzisiaj jestem dopieszczona