Legnica...

Wspomniałam o zasponsorowaniu kastracji przez ewentualny dom,bo licząc rozmowę przed adopcyjną,zorganizowanie wizyty przed adopcyjnej i jej przeprowadzenie to w najlepszym razie o ile pierwszy to ten najwłaściwszy dom,trwało by to ok. 1,5-2 tygodnie.Myśle ze to wystarczyłoby na obserwacje Nomisia czy ze zdrowiem wszystko ok.
Sprawa przygotowania jego do ewentualnego zabiegu,adopcji itp. jest już nie aktualna.Dostałam info ze Nomiś do końca tego tygodnia pojedzie do właściwego DT.
Tylko nadal nie wiem gdzie dokładnie.
Przykro mi ze tak cała sprawa sie toczy,ale bardzo się ciesze ze kocurek już prawie zdrów.

Lubię tu podczytywać

będę nadal :ok:

Też sobie przycupnę w kąciku z :ok:

A jak ja lubię ten wątek

I Saszkę

Jestem i ja :ok:

Nomiś, gdzie Ci tak będzie dobrze jak u Wiesi :?:

- przywykłam, że Brunet tu jest i już
On jest taki puchaty, miły i uśmiechnięty :kotek:

A ja lubie jak tu zagladacie

W takim razie napisze wam co dzis Saszka wymyślił:
Najwyraźniej nie może sie chłopina przestawić z nocnego trybu zycia na domowy czyli dzienny.Niby w ciagu dnia próbował spać,ale wciaż sie ktos krecił po kuchni,stukał garami,rozmawiał.W końcu kiedy w kuchni było cicho i spokojnie Saszka wywalił sie wprost na progu i tak leżał zamyślony.Zostawiłam drzwi otwarte,poszłam do pokoju.Bojkot spał w rezydencji wersalkowej,Maja na któryms tam posiłku w małym pokoju,Beza w łazience,Bayer i biała drzemały na wersalce,tylko tradycyjnie Kubas sie nudził.Pomyślałam dobry moment zaobserwowac czy spotkanie wypadnie spokojnie.

i co, i co :?:

i jak wypadło spotkanie? pisz bo ciekawość mnie zjada :mrgreen:

Wypadło aż tak spokojnie,że po paru minutach nastapiła zmiana miejsc,Kubas sprawdził miski Saszy a Sasza przypełzną sprawdzić miski pozostałych w pokoju.
Żaden kot sie nawet z miejsca nie ruszył,pełna ignorancja.
Sasza w pokoju był przerażony,dosłownie przyklejony do podłogi.Chciałam go pogłaskac,uspokoic,ale kiedy podeszłam było jeszcze gorzej.Przeraził sie na dobre,czekał na kopniaka albo uderzenie ręka.
Ten kot albo nigdy wcześniej nie był w domu,albo za bycie w domu nieziemsko obrywał.Chciałam dać mu cos smacznego,zeby sie przełamał,ale on ani nie drgną.Cały łepek położył na podłodze,uszy płasko po sobie,nawet oczka zamknął,jakby czekał na najgorsze.Straszny widok.Żeby wrócił do kuchni musiałam mu kawałkami szynki drogę usypać,bo nie odkleił by się od podłogi.

Między innymi dla tego,nie mogę zatrzymać Nomisia.W pokoju w którym jest nie może zostać zbyt długo,a ponowne wprowadzenie "nowego" i to z charakterkiem,nawet w kennelu byłoby ryzykowne.Forest,Maja,Sasza...
Zresztą zabrakło by mi pomieszczeń do odizolowania w celu nakarmienia odpowiednia karma.
Jestem o Nomisia spokojna,bedzie miał zapewnioną dobrą opiekę.
A ze między ludźmi są problemy...no przecież sami wiecie-my tu wszyscy pomagamy kotom,nie ludziom

zaznaczam sobie

Willow_ pisze:

Nomiś, gdzie Ci tak będzie dobrze jak u Wiesi - przywykłam, że Brunet tu jest i już
On jest taki puchaty, miły i uśmiechnięty

Wierzcie mi,jest mi na prawde strasznie przykro ze nie mogę mu dać więcej.

Legnica pisze:8)

Wypadło aż tak spokojnie,że po paru minutach nastapiła zmiana miejsc,Kubas sprawdził miski Saszy a Sasza przypełzną sprawdzić miski pozostałych w pokoju.
Żaden kot sie nawet z miejsca nie ruszył,pełna ignorancja.
Sasza w pokoju był przerażony,dosłownie przyklejony do podłogi.Chciałam go pogłaskac,uspokoic,ale kiedy podeszłam było jeszcze gorzej.Przeraził sie na dobre,czekał na kopniaka albo uderzenie ręka.
Ten kot albo nigdy wcześniej nie był w domu,albo za bycie w domu nieziemsko obrywał.Chciałam dać mu cos smacznego,zeby sie przełamał,ale on ani nie drgną.Cały łepek położył na podłodze,uszy płasko po sobie,nawet oczka zamknął,jakby czekał na najgorsze.Straszny widok.Żeby wrócił do kuchni musiałam mu kawałkami szynki drogę usypać,bo nie odkleił by się od podłogi.

Między innymi dla tego,nie mogę zatrzymać Nomisia.W pokoju w którym jest nie może zostać zbyt długo,a ponowne wprowadzenie "nowego" i to z charakterkiem,nawet w kennelu byłoby ryzykowne.Forest,Maja,Sasza...
Zresztą zabrakło by mi pomieszczeń do odizolowania w celu nakarmienia odpowiednia karma.
Jestem o Nomisia spokojna,bedzie miał zapewnioną dobrą opiekę.
A ze między ludźmi są problemy...no przecież sami wiecie-my tu wszyscy pomagamy kotom,nie ludziom

Cieszę się że nie było Sajgonu i było spokojnie, z drugiej smucę że Saszka tak się bał:(
Oby zapomniał, że kiedyś go bito:(

dałaś mu zdrowie i pełny brzunio, to naprawdę bardzo dużo :ok:

biedny Saszka pewno dostawał na wolności od kotów , był osłabiony i chory to go tłukły, dlatego taki przestraszony po wyjściu na pokoje boi się oberwać, ludzie też musieli się mu przysłużyć, na szczęście w Twoim domu zrobią się z niego koty, kuchnia już jego :ok:

Oj ... biedny Sasza

Może jednak zaprzyjaźni się z Kubą i Kubuś mu pomoże ... :kotek:

Legnica...

Kto przegląda forum