Czesio, Jożik, Miś i Polcia.

[Aniada]

Haniu, adres jest pod naszym bannerkiem. "Mirmiłowo" to nasz blog.

www.mirmilowo.blogspot.com

[Hańka]

Haniu, adres jest pod naszym bannerkiem. "Mirmiłowo" to nasz blog.

http://www.mirmilowo.blogspot.com

Dzięki! Wyłączyłam sobie wyświetlanie bannerków. Akurat Twojego mi szkoda.

[MAGDZIOL]

To ten szampon .Pierwszy raz trzeba umyć 2 razy .Wg. mnie jest super u Kiteczki bardzo pomógł a sierść zrobiła się mięciutka.

http://www.kuchniapupila.pl/szampony_i_ ... 1351485379

[Aniada]

Magdziol, dzięki wielkie On jest chyba nawet łatwo dostępny. Zdaje się, że nawet w naszej mieścinie widziałam.

[Aniada]

post nieaktualny...

[Hańka]

Czyli pozostaje mi się pożegnać Nie korzystam z FB, nie umiem się porozumiewać przez blog. Szkoda.

[Hańka]

Puk, puk, można?

[Aniada]

Można, chociaż tu pajęczyną obrosło i nie zdążyłam posprzątać.

Poobrażałam się nieco na forum, ale na obczyźnie będąc - zatęskniłam za swojskimi klimatami.

Do wątku nie zaglądałam, bo choć z dala od domu pracuje mi się świetnie, za kotami tęsknię tak obłędnie, że nawet po nocach mi się śnią.
Mam o nich codzienne, świeże wieści, ale i tak czasem w nocy mi się zdaje, że Misio po kołdrze skacze, Czesio się w nogach mości a Jożo zaraz mi się na głowie uwali.
Kociarstwo pozostające pod opieką Dużego jest bezgranicznie szczęśliwe, rozpieszczone i zadbane akurat na tyle, by przeżyć. Wykąpany przed moim wyjazdem Miś po tygodniu był czarniuteńki z brudu, a Duży nie potrafił wyjaśnić, skąd właściwie ów brud pochodzi.
Cała czereda śpi sobie z Dużym w naszym małżeńskim łożu i podobno mam sobie wybić z głowy fakt, że jeszcze się dla mnie znajdzie skrawek miejsca w tej alkowie.
Miś promienieje, bo nareszcie zabrakło osoby, która (przesadnie jego zdaniem) dba o kwiaty. Kocurek krótko po moim wyjeździe otworzył szkółkę latania dla storczyków. Niestety, nie są pojętnymi uczniami. Takie gupie. Spadają i jakoś się podnieść nie potrafią. Reanimowane przez Dużego podobno nie odzyskują już dawnego wigoru. Plaskaty instruktorek nie interesuje się losem zepchniętych w przestrzeń kwiatków. Nie chcą latać? Ich problem, nie?
Wojny między Polką a Czesiem jakby ustały. Zastanawiam się, czy to nie przez moją nieobecność. Czesio nie jest zazdrosny, bo mnie nie ma, to i Polci nie bije.
Za to Miś zrobił się straszny fifa-rafa i startuje do ciotki Polki ile wlezie. Usiłuje się bić o wszystko. O łóżeczko, o fotelik, o domek w drapaku. W tubę dostał już niezliczoną ilość razy, bowiem ciotka ciężką łapkę ma, i teraz Miś stale wizytuje karnego jeżyka, czyli łazienkę.
Duży, bardzo rozsądnie, nauczył dziatwę, że wieczorem bierze kolorowe kabelki i się ganiają po mieszkaniu. Teraz, choćby nie wiem, jak był zmęczony, dziatwa sama kabelki znajduje i do łoża mu przynosi.

Jak mi się coś jeszcze przypomni, to Wam napiszę.

[Hańka]

Jak to dobrze, że wątek ożył! Wreszcie coś wiemy!
Tylko co to jest fifa-rafa?
I co porabiasz za granicą?

[barba50]

Jak to dobrze, że wątek ożył! Wreszcie coś wiemy!
Tylko co to jest fifa-rafa?
I co porabiasz za granicą?

Też się bardzo cieszę Odzywaj się, przekazuj (dobre) wieści z życia Twoich puchatków

A to że Czesio odpuści Poli można się było przewidzieć. Kocina po prostu była bardzo zazdrosna o Twoje względu, a on bardzo dobrze wiedział, że Pola jest Ci bardzo bliska.

No i ta fifa-rafa Też nie wiem. Domyślam się, że wstąpiła w niego odwaga o jaką nikt by go nie posądził i jakoś musi ją okazać. Nawet kosztem bęcków od Poleczki

[Sihaja]

Oj, super że jesteście Jak miło poczytać nowe wiadomości o niebieściuchach

[Gretta]

Aniadko, jak miło Cię czytać!

[Aniada]

Dziękuję za miłe powitanie! Tęskniłam za Wami.

"Gościem fifa-rafa" nazywa się w naszych stronach kogoś, komu woda sodowa uderza do głowy, chce się mierzyć z silniejszymi od siebie, jest zadziorny, dokuczliwy, upierdliwy, demonstruje swoją domniemaną siłę, taki "mały, chudy, ale byk".
Barba50 bardzo dobrze tę postawę przedstawiła.

A co robię za granicą? Pracuję. Porzuciłam pracę w szkole, a ponieważ nie znalazłam niczego lepszego, skorzystałam z planu B. Wyjechałam na 3-miesięczne zlecenie. Pracy mam bardzo mało, warunki mieszkaniowe wręcz wspaniałe, odstresowałam się, odpoczęłam i... rozpoczęłam pierwszy rozdział książeczki Będą to moje rozmaite wspomnienia i przygody związane z kociarstwem, przeplatane pamiętniczkiem Czesia i kocimi wierszami. Nie wiem, co z tego wyniknie, ale za dużo mam tu czasu i za mało na głowie, by nie spróbować..

[FluszakPluszak]

Miło Cię czytać Aniadko Cieszę się,że wyjazd jest udany.
A kociastym i TŻowi dobrze zrobi troszkę potęsknić

Oczywiście znałam fifa-rafa, ale częściej spotykałam się z fafa-rafa. Nie wiedziałam,że to dolnośląskie

[Aniada]

Chyba dolnośląskie, bo skoro dziewczyny nie znają, a ja to stale słyszę...?

Z ostatnich wieści - w Mirmiłowie odnaleziono śpiącego wisielca. Ofiara ma się całkiem dobrze, choć znaleziono ją po paru godzinach od momentu zawiśnięcia.
Odkrycia dokonał Duży, który na klamce u drzwi powiesił był swój plecak. Plecak wydawał się podejrzanie ciężki, ale Duży rozmaite rzeczy w nim targa. Powiesił zatem i zapomniał. Po paru godzinach rozpoczął intensywne poszukiwania swego ulubieńca Jożika i stropił się wielce, gdy nie znalazł go w żadnej z dotychczasowych kryjówek.
Uznał, bardzo rozsądnie, że zguba sama się znajdzie, gdy zgłodnieje, i trzeba tylko przypomnieć jej, że ma pusty brzuszek. Zaginiony jednak nie pojawił się nawet na grzechotanie puszką, i to całkowicie wytrąciło Dużego z równowagi.
W poszukiwaniu latarki, którą mógłby sobie poświecić i przetrząsnąć wnętrze kanapy, sięgnął do plecaka. Calutkie wnętrze wypełnione było szczelnie czymś miękkim i puchatym. Owo coś najzupełniej prawidłowo zaczęło mruczeć pod dotykiem ludzkiej ręki. Dlaczego maszynka do mruczenia, przechowywana nieświadomie w plecaku nie przyszła jeść? Bo tak ma, że potrafi wspiąć się na bardzo wysokie szczyty, ale zejście pozostaje poza zasięgiem jej możliwości. Skok z zawieszonego na klamce plecaka, wydawał się zapewne zbyt ryzykowny.

Z wcześniejszych wieści - Misio doszedł do wniosku, że skoro Dużej nie ma, to parapet naturalną koleją rzeczy dostał się pod jego, niewątpliwie energiczną, opiekę. Dwa storczyki gruchnęły aż ziemia jęknęła, a malutkie hoje były zmuszone do podjęcia przyspieszonego kursu latania. Nie pofrunęły, jak się Misio spodziewał, tylko zwaliły na ziemię, śladem storczyków. Gupie takie.
Małżon miał zapewnioną robotę na pół dnia. Misio przeżył tylko ze względu na szczególne miejsce jakie zajmuje w moim serduchu.
Ponadto Misio protestuje przeciwko myciu oczek. Jego zdaniem ta arcymiła czynność powinna przypaść w udziale tylko Dużej. Polcia zaś - mądra kocina - gdy widzi, że Misiowi dziób myją, sama się ustawia w kolejce, bo ona lubi mieć czyste oczka i czystą buzię.