3 malutkie whiskasowe kociaki - Tosia, Jaś i Staś szukają DS

[Jaś&Małgosia]

Haha, faktycznie z tym "M" nie zauważyliśmy tego
Przyznać muszę, że jak przyjechaliśmy z nimi do domu i na nich spojrzeliśmy, to oni wyglądają jak Jaś i Staś. Dlaczego? - nie wiem Szukaliśmy innych imion, ale jakoś nie pasują...

A to raczej na pewno chłopaki - tu fotka, gdzie najlepiej wyszły klejnoty (dziewczynki mają jednak bardziej "podłużne" dziurki):


Potrafię być groźny



Tylko kupką się trochę martwimy, bo nie jesteśmy pewni na 100% czyja była wczorajsza. Dziś na pewno zrobił Jaś. A Staś - może wczoraj? Siusiają ładnie do kuwetki Ale masaże jakoś nie skutkują kupką, albo my mało wprawni (choć odsiusiać się nam udaje). Dostały dziś parafinkę, ale jest wieczór i nic się specjalnie nie pojawiło. Nie wiem czy nie podjechać z nimi jutro do weta (korzystamy z "zastępczego" bo nasza się urlopuje, ale chyba będzie trzeba się wybrać).

Maluchy za to zasmakowały w wolności i piszczą strasznie żeby je po pokoju popuszczać. Jak wyciągamy z klateczki bawią się i nie płaczą (chyba że wołają do siebie).

Jaś jest bardziej rozwinięty, waży 450 gram, ma bardziej szpiczaste uszka, nauczył się jeść i pić z talerzyka. To on spadł z dachu.
Staś jest ciut mniejszy, bardziej jeszcze misiowaty, waży 410 gram, je z palca i z łyżki, ale z miski nie (a najchętniej ze strzykawki, którą lubi gryźć).

Mam pewne myśli, że może źle, że je zabraliśmy od matki - zdrowe, dokarmione (musiała się nimi dobrze opiekować). W pierwszej myśli chcieliśmy wziąć całą rodzinę, ale się nie udało jak matka i jeden mały gdzieś przepadli. Jednak jak Jaś spadł z dachu i wzięliśmy już go w ręce - to matka mogłaby go odtrącić... Jednak teraz znajdziemy im domki (to my ich nie zostawimy u siebie...? ), mają z 5 tyg, więc to nie tragedia, a tam mogłyby paść czyjąś ofiarą - dom to jednak nie mieszkanie w lesie. Takie rozważania (czy to nie był po prostu nasz kaprys trochę)...

[Blue]

Mam pewne myśli, że może źle, że je zabraliśmy od matki - zdrowe, dokarmione (musiała się nimi dobrze opiekować).

Zdrowe, odkarmione - bo są malutkie.
Potem zapewne nie byłoby już tak różowo, szczególnie zimą - jeśli do niej by dożyły.
Albo gdyby kotce cokolwiek się stało, nawet ranka łąpy ją uziemia.
Każda przypadłość kociaków to dla nich wyrok śmierci.
Nie mówiąc o tym że miały wszelkie szanse paść ofiarą jakiegoś leśnego drapieżnika - kuny, lisa.
Czy nawet srok jeśli są w pobliżu. Kotka idąc polować młode zostawia same.

Uratowaliście życie tym maluchom
Szkoda że kotka uciekła z jednym, ale i tak ma szczęście w nieszczęściu - jednego wychować będzie jej łatwiej a i on będzie miał większe szanse na przeżycie.

[biamila]

Pięknie, Jaś i Staś kupką się na razie nie martwcie, zmiana diety i otoczenia to tak czasami bywa, że kupalki nie ma. Bardzo dobrze, że je zabraliście, choć na pewno miały dobre życie, ale w takim lesie czyhałoby na nie dużo niebezpieczeństw. A teraz mają lepiej niż u mamy, zapewniam was. Powinniście je wynająć do reklamy są takie słodkie, troszkę przypominają mi Gattosiego on też był takim słodziakiem...zresztą to słodziakostwo mu zostało do dziś

[Edytka1984]

myślę, że nie będzie problemu ze znalezieniem im domków - bo są rozkoszne
oby tylko trafiły do DOBRYCH ludzi , ale o to pewnie zadbacie
a jak tam maluchy w nocy psociły troszkę i spać nie dały?

[tamiss]

Whiskasowe Śliczności

[ciotka59]

Prześmieszne smerfiki przytaszczyliście z lasu . Niech się zdrowo chowają!

[livy]

Prześliczne kociaki

[Jaś&Małgosia]

Hmm... a gdzie się podział mój poranny post..

[Jaś&Małgosia]

Skoro poranne wieści gdzieś mi przepadły, to zdam wieczorne relacje.
Kociaki pięknie zrobiły dziś równocześnie kupkę, więc już się nie martwimy (jeden zrobił do kuwetki, drugi do posłanka co dziwne, bo same nauczyły się już kuwetkować) - ile to radości potrafi sprawić nam taki mały fakt, że aż z radością w podskokach prędko posprzątaliśmy!

Chłopaki nauczyli się jeść i pić z talerzyka i oboje już się sami obsługują. Tylko ich trzeba czasem do tego talerzyka przystawić, bo im się zapomina, że to jeść trzeba... Staś pięknie uczy się wszystkiego od brata.

Niesamowite, jak oni garną się do człowieka. Szczególnie Jaś - pierwszy staje na łapkach w klateczce i piszczy co by go na ręce wziąć. Po zabawie nie chce spać w kocyku - on woli na człowieku i wraca się przytulić jak się go przełoży. Taki malutek, a pcha się już do ogromniastego dla niego człowieka..! Powtarzam kociemu Jasiowi, że on nie może mnie tak kochać, bo ze swoją miłością sobie poradzę, ale jak on odwzajemnia, to jak ja go oddam...

Choć chłopaki od początku się do nas garnęły - same balansując na daszku chatki do nas wyszły i patrząc się na nas piszczały. Jak chodziliśmy w lewo i prawo po ścieżce - tak oni dreptali za nami po daszku. Aż Jaś spadł (co zdążyłam uprzednio wykrakać:( ). Śmiejemy się, że Jasio załatwił sobie i bratu domek jak nas zawołał.
Stąd też chodzi mi po głowie, żeby nadać im jednak jakieś japońskie wojownicze imiona (strasznie odważne z nich maluchy) Wyszukałam już różne (Miyuki, Sato, Isso, Shoji, Saito, Yuki, Kito, Mizuki, Sinsu, Yoshiko, Salin, Saiko (ale to ponoć babskie)..). Ale pewnie zostanie Jaś i Staś...

[Jaś&Małgosia]

Pierwsze zabawy na drapaczku


Po czym przyszła jakaś wieeelka kota


I gdzieś zniknęła


Przyszedł jeszcze pomarańczowy wujek, który na nas już nie syczy




Stasiowi zasnęło się na placu zabaw


A Jasio wybrał inne wolne miejsce na przeciwko


Więc wzięłam obu na kolanka

[biamila]

Co za wspaniałe foteczki

[Edytka1984]

to Ci kociaczki ja to z chęcia oglądam ich nowe fotki

[tamiss]

Ślicznośśśśśści

[alla7]

"czy my ich oddamy??" - dobre . Ja zresztą też miewam wątpliwości. Gdyby był jeden to na pewno by został. Ale dwa to trochę za dużo. A jak wybrać to którego?? Oba są jedyne i niepowtarzalne.
Wspaniałe są takie maluszki. Człowiek widzi jak się rozwijają, jak z dnia na dzień uczą się czegoś nowego. I takie bezbronne jak śpią. Oj ciężko będzie się rozstać.

[Jaś&Małgosia]

Nasze leśne żabki przybrały na wadze - każdy o jakieś 80 - 90 gram od niedzieli. Trochę szybko Na zagłodzone w każdym razie nie wyglądają. Nie mam pewności ile powinny jeść (na jednej puszce dla maluchów nic nie było, a na drugiej dziwna tabelka, gdzie wiek kota zaczynał się od 4 tyg., a waga od 3 kg - więc nie do końca ją zrozumiałam).

Jak się okazało - najbardziej smakuje maluchom to samo, co Tadziowi i Misiowi z naszego innego wątku Dostaliśmy w lecznicy próbki karmy suchej dla maluchów. Zjada ja tylko Jaś (i nie słyszę gryzienia, więc chyba poczekam jeszcze z jej podawaniem). Mam zamiar dziś wyprodukować im samemu gerberka mięsnego (w składzie ma tylko mięso i wodę).

Wczorajsza wycieczka do lasu karze mi się nieco pogodzić, że nici ze złapania 3-ciego malucha i mamy. Ktoś zamknął na drucik drzwi do tej chatki - widać, że teren jest już kupiony, ale jeszcze nic na nim nie zrobił - i wyrzucił puszkę (zakładam, że kocica nie wyniosła jej w całości). Pewnie, żeby mu się koty nie schodziły, choć już tam i tak były. W tym lesie gdzieniegdzie mieszkają ludzie, część terenów jest już kupiona - jako las i tak sobie stoi bo nie ma chętnych na dalsze kupno. Zaglądaliśmy pod jakieś sterty desek, itp., ale nie ma śladu po kociastych.

Nie jest zupełnie powiedziane, że żaden u nas nie zostanie , ale na pewno nie oba. Na razie są jednak na tyle małe i od siebie uzależnione (bardziej Staś od Jasia - nawołuje go jak tylko brat niknie mu z oczu), że muszą troszkę poczekać.

Ciekawe jakie zbójki z tych maluchów wyrosną ?;) Fajnie, gdyby zostały takie srebrne, ale nie wiadomo. Niemniej to przekochane przylepki! Jaś polował na swe odbicie w lustrze