Aaa .. Kotki dwa ...

[Krzysio]

Zupełnie nieoczekiwanie z domu pełnego kotów zrobił się dom bez kotów ale z mnóstwem śladów po nich... To jest przeraźliwie smutne... Miseczki, legowiska, jedzenie, zabawki, drapak... Można oczekiwać że lada moment z jakiegoś kąta wyłoni się jeden z naszych Chłopców... albo że przyjdą z przedpokoju ramię w ramię spoglądając sobie w oczy... Siedzę w fotelu i pierwszy odruch jaki miałem, to rozejrzenie się czy któryś nie chce się ułożyć mi na kolanach-Kociś, albo wtulić we mnie-Szczęściarz...
Przedziwna ironia losu sprawiła że każde z nas, odprowadziło na Drugą Stronę Tęczy jednego naszego podopiecznego... Każde z nas straszliwie to przeżywało i przeżywa. Jak tu można zakończyć dzień i rozpocząć następny, gdy nie można wykonać tych samych czynności wokół naszych Kotków... Co tu można napisać, skoro serce pęka z żalu i smutku... Zawsze gdy wracałem z pracy a często było to o tej samej godzinie, obaj czekali na mnie w przedpokoju: Szczęściarz tuż przy drzwiach a Kociś siedział na krytej kuwecie na wprost drzwi wejściowych... Już nigdy tak nie będzie...

[Krzysio]

Ranek... Znowu te same czynności ale już nie takie same bo ich nie ma...
Nie ma...
Wyciągniętych pyszczków przy oczekiwaniu na świeżą miseczkę z wodą... Nie ma przepychanek ze Szczęściarzem by zlazł ze skrzynki z jedzeniem dla nich... Codziennie się to powtarzało... Szykowanie jedzenia dla nich i pilnowanie by jeden drugiemu nie wyjadał, choć to Szczęściarz miał zawsze większy apetyt... Nie ma zaglądania co szykuję dla siebie no i asysty przy jedzeniu: Szczęściarz z prawej a Kociś z lewej strony...
Nie ma...
Nie ma przebiegania po klawiaturze laptopa przez Kocisia. Zawsze go o to opieprzałem a on spoglądał wtedy na mnie swoimi wiecznie zdziwionymi oczkami jakby chciał powiedzieć: " Stary wyluzuj... Tak mi droga wypadła"...
Nie ma...
Obserwacji jak zadowolone koty myją się i układają do pierwszej drzemki. Oba wtedy obserwowały mnie z różnych miejsc takimi półprzymkniętymi oczami jakby chciały powiedzieć:"No już? Idź wreszcie do tej roboty..." Ale to one oba poszły i już nie wrócą...
Nie ma...
Rano po przebudzeniu zdałem sobie sprawę że czekam aż spadnie na łóżko Czarna Kocisiowa Bomba. Uwielbiał nas w ten sposób budzić...Wybierał sobie te osobę która akurat leżała na plecach i której można było położyć sie na brzuchu i po mruczeć. Tuż po nim zawsze zjawiał się Szczęściarz i albo była bijatyka albo kładł się pomiędzy nami tak, by głaskały go dwie ręce...
Nie ma...
Ale są znowu łzy... Oboje z Jasią znowu się popłakaliśmy... Mimo że ponoć faceci nie płaczą ja się nie wstydzę łez...
Miał rację ktoś, kto w tym temacie na początkowych stronach napisał że będziemy widzieć akcje jakich nam się nie śniło oglądać... Czasem wyłączaliśmy tv i patrzyliśmy na nie... Teraz włączam tv by nie myśleć o nich, nie rozglądać sie po mieszkaniu i zagłuszyć ciszę...
Nie ma...
Nie ma tak wielu rzeczy z Nimi związanych...

[Karena]

Krzysiu, nawet nie próbuję sobie wyobrazić, co czujecie. Patrzyłam wczoraj na nasze koty i dotarło do mnie, że nas kiedyś też to czeka...

[Lucjusz]

Krzysiu tak świetnie Cię rozumiem. Tak bardzo Ci współczuję. Nie ma słów pocieszenia, które ukoją Wasz ból i smutek.

D.J. był naszym pierwszym kotem. Przytrafił nam się w mroźną marcową noc. O 1.00 w nocy pod balkonem siedział brudny, zabiedzony kot. Gdy go zobaczyłam, wygrzebałam z zakupów saszetkę kupioną dla fretek. Kot chciał uciec, ale łapę miał zwichniętą, a zapach karmy był nęcący. Furczał, burczał i jadł. Wrócił do domu z nami.
Zwichnięty staw barkowy, brak przednich zębów, koci katar. W ciągu roku przeszedł 3 kuracje antybiotykowe-pomagało na chwilę, potem infekcja wracała, łapę udało się przywrócić do sprawności.
D.J. dał nam za to siebie: natrętnego pieszczoch, łażącego po kuchennych szafkach, śpiącego ze mną pod kołdrą. Był bardzo towarzyski, ale nie wszystkich naszych gości lubił. Psy poustawiał pod swoje dyktando-on był Panem na włościach.
Dokładnie rok od przybycia do nas D.J. odszedł. Wieczorem zwinął się w kłębek na swoim fotelu i zasnął. Rano nadal spał i tak już zostało. Zniszczyła go choroba.
Płakaliśmy wszyscy. Jego fotel został wyrzucony, bo nie mogliśmy na niego patrzeć, gdy stał pusty. Pocieszaliśmy się myślą, że dane nam było spędzić z D.J'em chociaż rok, że przecież mogliśmy go wtedy nie spotkać, nie dostrzec i nigdy nie dowiedzielibyśmy się jakim wspaniałym był kotem. Gdybyśmy go wtedy nie zabrali, mógłby nie przeżyć tej fali mrozów, a tak na wzajem daliśmy sobie rok wspaniałego życia.
Dziś wiem, że odejście D.j'a miało sens. Dzięki niemu otworzyliśmy się na koci świat. Dzięki niemu dziś dwa inne wspaniałe koty mają dom.

[Aniutella]

Janko, Krzysiu bardzo mi przykro, popłakałam się jak przeczytałam
Śledziłam Waszą historię, bo dokacaliśmy się w podobnym czasie. Na pewno bardzo Wam brakuje obu chłopaków Przytulam kochani...

[Majorka]

Najgorsze są te pierwsze dni... nie można przestać płakać, oszukać przyzwyczajeń... Potem jest trochę lżej, tylko czasami przychodzi nagły ból, że nic nie zastąpi tej straty... i to dojmujące uczucie pustki. Cóż Wam mogę powiedzieć, jak pocieszyć?

[Krzysio]

Nie da się nic zrobić... Słowa i czyny nie przywrócą nam naszych Chłopców... A reagowali czasem na to zawołanie i obaj przybiegali...
Najbardziej przejmujący jest ten spokój... Nie ma kocich galopów... Nikt nie zagląda ci do talerza by sprawdzić czy aby na pewno jesz swoje a nie jego... Dzisiaj przy śniadaniu odruchowo spoglądałem w lewo gdzie siadał Szczęściarz i w prawo gdzie był Kociś... Nikt ci się nie gramoli na łóżko by poleżeć w cieple i na miękkim...
W poniedziałek mam dzień wolny i przeznaczę go na zniesienie do piwnicy kontenerków, kuwety i misek...

[Majorka]

Krzysiu, ja nie jestem za bardzo w temacie - czy w tej chwili nie macie żadnych kotów w domu?
Do nas w niecały miesiąc po śmierci Gacusia przyszedł Romek... Oczywiście nie dlatego, by go zastąpić, ale zwolniło się miejsce
W naszym pojęciu to też jest dobry lek na rany...

[Krzysio]

Mieliśmy dwa i oba w ciągu tygodnia pożegnały się z nami na zawsze...

[Majorka]

No tak... my mieliśmy siedem, przez chwilę sześć i znowu i mamy siedem. Ale dojmującego poczucia utraty Gacusia nic nie zastąpi.
Janko, Krzysiu, bardzo, bardzo Was przytulam, kochani

[Janka]

Dziękuję Wam za Wasze słowa otuchy.

Ta nagła pustka jest straszna
Jak wracam z pracy to patrzę czy któryś z Chłopców nie siedzi w oknie.
Jak siedzę to podświadomie czekam aż się umości na kolanach albo przytuli.
Jak zasypiam to czekam aż jeden się przytuli a drugi zwinięty w kłębuszek zaśnie na moim brzuchu.
I nic takiego się nie zdarza i już nie zdarzy ...

[Kasia D.]

Janko, Krzysiu, natychmiast trzeba klinem.
Wziąć rodzeństwo maluchów, choćby serce bolało za tamtymi nie wiem jak bardzo.

Trzeba to zrobić szybko. Żeby pomóc sobie. Bo tamtym już nie można.

Wiem co mówię. Naprawdę.

[PumaIM]

...sobie - i tym co czekają na dom, i nie mogą się doczekać. Tak wiele ich jest, a tak mało miejsca w dobrych kociarskich domach

[Krzysio]

Kasiu... Serce będzie zawsze bolało... Bo te dwa nasze łobuziaki były wyjątkowe... I takie pozostaną w naszej pamięci... Brakuje nam ich bardzo...

[Majorka]

Krzysiu, starałam się Wam zasugerować delikatnie, jak można ten ból ukoić...
Kasia i Puma mają rację, zróbcie to czym prędzej ...