Kototerapia, czyli kuracja antystresowa;-)

[selene00]

Noisa nie można nie kochać! Jest uroczy, charyzmatyczny, zrównoważony, odważny, męski etc., etc....... rozbójnik.
Mój kochany ozdrowieniec od wczorajszego wieczora, przypomniał o swym istnieniu Silence, Miodkowi i nawet Astusiowi też się trochę dostało. Musiał widać przypomnieć kto tu rządzi.
Spokój i idylla, to zdaniem Noisika nuda.
Pogoń za kotem /najlepiej Silencią /, to jest to co nadaje życiu smaczek.
Miodzio i Astuś uwielbiają zapasy i gonitwy, ale ze sobą. Zbliżony wiek i gabaryty, wyczucie co jest zabawą, a co nią być przestaje. Dołączenie się Noisa do ich zabawy wróży szybki jej koniec.
Co to za gonitwa, kiedy uciekający nie ma szansy uciec? Jeden sus Noisika, to dwa susy innych kotków.
Berek z Noisem odpada.

[selene00]

Dostałam buziaka

[gosiaa]

Więcej fotek poprosimy, całego towarzystwa

[selene00]

Teraz to chyba Anetka będzie potrzebowała obiektywu szerokokątnego.
Silence na fotelu, Astuś na drugim, Miodzio na kanapie, Noisik na parapecie, a Epica w koszyczku.
Wszyskie kociaste /chciałam napisać ogonki, ale byłoby to przejęzyczenie/ tną komara.

[selene00]

Noisik zdrów!! Huraaaaaaa!!!
Usłyszał dziś kilka komplementów pod swoim adresem. Lubi to / ta męska próżność /.
Malutka odrobaczona. Epica ma taki spuścik, że pasta przeciw robalom też smaczna.
Dziś miała zdejmowane szwy. Płakała.
Szybko na szczęście zapomniała o bólu i humor poprawiła jej pełna miseczka.
Pani doktor orzekła, że urosła. Waży 1190g bez ogonka rzecz jasna / Epica, nie Pani doktor /.

[selene00]

Myślę, że wiem jakiej maści była mama Episi.
Dziś Epica uporczywie szukała cyca u Astusia.
Astusiowe patrzałki z natury duże i okrągłe, w miarę jej poczynań stawały się jeszcze większe.

[magdaradek]

no czyż to nie słodkie?

a jak tam kikucik ogonka?

[gosiaa]

Iwona, kiedy Anetka będzie u Ciebie?

no na te fotki czekam i czekam

[selene00]

Umówiłysmy się z Anetką na niedzielę.
Fotki będą.
Ogonek smarujemy teraz innym smarowidłem, żeby strupy się odklejały.
Mała nie płacze przy zabiegach, siada normalnie więc myślę, że ją już nie boli, ablucje znosi coraz lepiej i coraz bardziej dłużą jej się chwile, gdy ją trzymam bo maść schnie. Ona nie ma czasu na taki bezruch!
Apetyt Episi godny jest trzech innych kotów. Wpitala 6 razy dziennie mokre, suchym gardząc. Chrupy konsumuje tylko w akcie desperacji, gdy jej zdaniem zbyt opieszale nakładam żarcie na miski. Robi to ostentacyjnie, budząc we mnie poczucie winy, że do takiego stanu skrajnego wyczerpania i desperacji doprowadziłam stworzenie.

[gosiaa]

Jejku, jak tak czytam wieści od Episi, to cały czas w duchu myślę, kurcze, jakie ona miała szczęście

[cynamon i wanilia]

jakie dobre wieści cudnie się czyta, żeby tak zawsze

[selene00]

Jejku, jak tak czytam wieści od Episi, to cały czas w duchu myślę, kurcze, jakie ona miała szczęście

Obie z Kiką uważamy, że szczęście to miałyśmy my, że jest nasza!
Ja miałam podwójne, bo teraz mam drugiego kota, który lubi sobie ze mną podrzemać.
Miodek okupuje dół mojej osoby, Episia górę. A jak ona mruczy!!!!!!! Byle dotyk, a ona już traktorzy.

[gosiaa]

Byle do niedzieli

[selene00]

Oj dały mi dziś w nocy popalić skubańce płci męskiej.
Położyłam się około 2giej o 3.40 skończyło się moje spanie.
Chłopcy urządzili gonitwy. Każdy z każdym, wszyscy razem, wszystkie chwyty dozwolone.
Wstałam dałam pierwsze śniadanko, a może ostatnią kolację?
Podjadły, ale zamiast uskutecznić wskazaną po obżarstwie drzemkę, harcowały ze zdwojoną siłą.
Jedna Silence /przyzwoita kocica/ zamknęła się u Kiki w pokoju i miała wszystko w miejscu, gdzie kończy się tułów, a zaczyna ogon.
Epica, choć nie ma szans powodzenia w tego rodzaju zabawach, bardzo starała się zaistnieć. Po staranowaniu przez rude tornado, odpuściła i zajęła bezpieczną pozycję w koszyczku.
Piąta rano wstałam, zrobiłam sobie herbatę, poukładałam pasjansa ciągle mając nadzieję, że wreszcie się zmęczą.
Jeśli nawet któryś miał ochotę odpocząć, to szczuj Astaroth zachęcał do dalszej zabawy.
Zdecydowanie to on był prowodyrem całego zamieszania.
Szósta. Nadal mam nadzieję, że wreszcie skończą!
Wołam na śniadanie. Wpitalają i .... reszta się powtarza!
/K.....wa! Czy te koty spać nie muszą?!/
Wypoczęta Silence dołącza do zabawy. Na krótko na szczęście, bo teraz zabawa polega na tym, że Noise dokucza Silence, Astaroth obrabia Miodka.
Próbuję reagować i zaprowadzić porządek.
Silence ląduje u Kiki /chociaż ona ma spokój/.
Chłopaki niezrażone kontynuują.
Próbuję dać dobry przykład /może jak się położę, to pójdą moim śladem?/
Dla odmiany próbuję nie reagować.
/Szlag mnie trafi!/
Czuję narastającą frustrację i walczę sama z sobą. Przypominam sobie teksty z książek o kotach, wg których kot 2/3 doby przesypia!!! /K...wa! Chyba w narkozie!!!/
Ósma. Zaczyna się uspokajać. Uffff..... Nareszcie! Jestem na skraju wyczerpania nerwowego.
Chłopaki się moszczą na fotelach, Miodzio w wiadomym miejscu.
Spokój. Błogość.
Budzi się Epica i przychodzi zaczepiać Miodka!
Miodzio próbuje zastąpić zapasy pieszczotami, ale jej ten wariant nie odpowiada.
Miodek przenosi się na parapet /tam jeszcze Mała nie wejdzie/.
Spokój? Błogość? Boję się mieć nadzieję, że jest po wszystkim.
I słusznie. Mała uruchamia grzechoczące piłeczki.
/Jesooo! Daj mi cierpliwość!/
Wstaję. Czworakuję po chałupie zbierając te g.....a. Sprzątnęłam. Kładę się.
Spokój. Błogość. Nareszcie. Uffff.....
Do 10tej mam jeszcze chwilkę. Prawie usypiam. Jeszcze chwilka i...... słyszę grzechot kolejnej piłeczki.
Wygrzebała jakąś spod łóżka.
/A szlag by to.../
Wstaję.

[cynamon i wanilia]

przepraszam ale się nie mogę powstrzymać nie miała baba kłopotu to koty pokochała moja miłość też czasami jakby zanika, topnieje i ulatuje... po nieprzespanej nocy chyba by zupełnie zwiędła od mięcha rzucanego na prawo i lewo