Moje koty-moje szczęścia i nieszczęścia-część 8.

[Agn]

Nowotwór złośliwy ma przerzuty i jesli takie nastąpią to będzie widać po kocie. Diagnoza nie zapobiegnie przerzutom.

jak będzie widać po kocie? też nie rozumiem

Dalia, przestań.
Przecież Ty widzisz po Szagim, że się dobrze lub źle czuje - ma Ci wlepić cytaty z Twojego wątku??

[pixie65]

O...to Ty czytasz coś więcej niż pierwszą stronę

[Agn]

O...to Ty czytasz coś więcej niż pierwszą stronę

[Ale ostatnio mam zaległości. ]

[Jana]

(...)Jeśli dostanę do ręki zaświadczenie o nowotworze złośliwym a tym samym szansa na wyleczenie zniknie przestanę kota męczyć. Tak, właśnie męczyć, bo dla Miszy życie w klatce ani wizyty u weta nie są szczęśliwym życiem. To wegetacja powiązana ze stresem.

Wiem tyle, ile Mirka napisze.
Nie wiem czemu postępuje wbrew temu, co sama pisze.

[dalia]

Poza oczywiście:
1. faktem, że Mirka będzie wiedzieć z czym ma do czynienia i będzie mogła się pochwalić Dalii ile to kasy wydała na diagnostykę i leczenie, czym pewnie zamknie jej twarz, bo dalia nie będzie się miała już czego czepić.
2. faktem, ze Mirka będzie mogła w spokoju ducha i za aprobatą nawet niechętnych jej osób uśpić kota z nowotworem, przerzutami i opornego w obsłudze.
3. [gdyby jednak okazało się, że to nie nowotwór] faktem zadowolenia dalii w kwestii wszechstronnej, szczegółowej [no i oczywiście kosztownej] diagnostyki, co prawdopodobnie skutkowałoby również przyzwoleniem na eutanazję nieleczącego się i opornego w obsłudze kota.
Powyższe trzy konsekwencje dalszej diagnostyki Miszy jak widać nie obejmują ani komfortu życia, ani polepszenia stanu Miszy. Bo ja ich po prostu nie widzę. W tym konkretnym przypadku.

czuje się zaszczycona że Agn zwracasz uwagę na moje zadowolenie i dobre samopoczucie
chciałabym jednak nadmienic ze ja zadałam pytanie w którym nie zawarte były zadne opinie i osądy - jeśłi czegoś nie rozumiem to po prostu pytam

Przerzuty są zwykle nieoperacyjne. O ile nowotwór pierwotny [w zalezności od tego jaki jest, jak wygląda i gdzie jest umiejscowiony] można usunąć operacyjnie, to z przerzutami się tego nie robi - nie ma właściwie żadnych efektów terapeutycznych operowania przerzutów.
(.........)
Wracając do mnie i moich zasad postępowania - diagnostyka ma mieć znaczenie dla kota - a nie dla mnie. Każde moje posunięcie w przypadku kota, który jest trudny w leczeniu i diagnostyce konsultuję z Doc pod względem sensowności tych posunięć dla kota.
W skrócie - co nabyta w drodze diagnostyki wiedza może przynieść kotu. Nie mnie.
[BTW - warto starać się zrozumieć moja odpowiedź na pytanie Jany w moim wątku o to, czy kocięta miały zrobioną morfologię].

tu sie zgadzam - diagnostyka ma miec znaczenie dla kota - nie rozumiem dlaczego twierdzisz ze dla Miszy ta diagnostyka znaczenia nie ma.

[zabers]

Agn, chwalenie się komukolwiek nie ma tu nic do rzeczy. Jest diagnoza - jest decyzja, nie zaś działanie na oślep na zasadzie "być może to". Zwróć uwagę na to, co pisze pixie65. Z jej postu wynika, że leczenie nowotworów złośliwych jest w Polsce co najmniej problematyczne (delikatnie rzecz ujmując). W tej sytuacji diagnoza daje odpowiedź na pytania:
a) czy Misza jest kotem hospicyjnym (wtedy można , co zależy od decyzji Mirki, przekazać go lub nie, do hospicjum)
b) czym leczyć Miszę (w przypadku wykluczenia nowotworu). Może się okazać, ze jest to np. choroba przewlekła, lecz uleczalna, wywołana "przezcośtam". Oczywiście diagnoza odpowie na to pytanie jedynie pośrednio.
W rezultacie dochodzimy do sedna sprawy - nie męczyć niepotrzebnie kota (co podkreśla też Mirka i z czym absolutnie się zgadzam).

[dalia]

Nie odpowiadam dalia, bo oczywiście się brzydzę.

trudno przejść obojetnie

[MariaD]

Jedyne, co jeszcze będę mogła zrobić to dać do badania wymaz z rany, choć rana nie wyglądała na zainfekowaną bakterią.

Warto zrobić wymaz, może to jakaś oporna na antybiotyki bakteria?

[Jana]

A o przerzutach słyszałaś?

No.
I co z tego?

Przerzuty są zwykle nieoperacyjne. O ile nowotwór pierwotny [w zalezności od tego jaki jest, jak wygląda i gdzie jest umiejscowiony] można usunąć operacyjnie, to z przerzutami się tego nie robi - nie ma właściwie żadnych efektów terapeutycznych operowania przerzutów.

A jednak się robi, to zależy od rodzaju nowotworu i miejsca przerzutu.

Co do sensownego diagnozowania.
Jeśli chodzi o moje działania - wszelka diagnostyka jest rozpatrywana pod kątem tego, jakie wymierne efekty może przynieść konkretnemu kotu.
Dość ogólne twierdzenie Jany:

To nie jest tylko kwestia "czy to nowotwór", ale również "jaki" - jeśli jest, a jeśli nie, to co powoduje problemy z uchem. Na te pytania badanie histopatologiczne mogłoby odpowiedzieć. W zależności od rodzaju i powodu zmian można ustalić leczenie albo rodzaj opieki paliatywnej. Podejmować decyzje.

Tak więc nawet do szczęścia takie badanie mogłoby się przydać.

jest oczywiście prawdziwe.
Natomiast dalsza szczegółowa diagnostyka z czym mamy do czynienia, w kwestii akurat leczenia i 'szczęścia' Miszy niczego nie wniesie.
Poza oczywiście:
1. faktem, że Mirka będzie wiedzieć z czym ma do czynienia i będzie mogła się pochwalić Dalii ile to kasy wydała na diagnostykę i leczenie, czym pewnie zamknie jej twarz, bo dalia nie będzie się miała już czego czepić.
2. faktem, ze Mirka będzie mogła w spokoju ducha i za aprobatą nawet niechętnych jej osób uśpić kota z nowotworem, przerzutami i opornego w obsłudze.
3. [gdyby jednak okazało się, że to nie nowotwór] faktem zadowolenia dalii w kwestii wszechstronnej, szczegółowej [no i oczywiście kosztownej] diagnostyki, co prawdopodobnie skutkowałoby również przyzwoleniem na eutanazję nieleczącego się i opornego w obsłudze kota.
Powyższe trzy konsekwencje dalszej diagnostyki Miszy jak widać nie obejmują ani komfortu życia, ani polepszenia stanu Miszy. Bo ja ich po prostu nie widzę. W tym konkretnym przypadku.

Wracając do mnie i moich zasad postępowania - diagnostyka ma mieć znaczenie dla kota - a nie dla mnie. Każde moje posunięcie w przypadku kota, który jest trudny w leczeniu i diagnostyce konsultuję z Doc pod względem sensowności tych posunięć dla kota.
W skrócie - co nabyta w drodze diagnostyki wiedza może przynieść kotu. Nie mnie.
[BTW - warto starać się zrozumieć moja odpowiedź na pytanie Jany w moim wątku o to, czy kocięta miały zrobioną morfologię].

Nie sztuką jest uzbierać tysiące na szczegółową diagnostykę jednego kota. Sztuką jest - mając pod opieką kilka problematycznych kotów i dysponując pieniędzmi darczyńców - tak organizować leczenie i diagnostykę, by była ona z jak największym pożytkiem dla kota.

Pomijając złośliwości
Czy tu chodzi o kasę? Nie bardzo rozumiem w jaki sposób badanie histopatologiczne wycinka po operacji Miszy miałoby być uciążliwe dla kota albo nawet dla ludzi... Co do korzyści z poznania wyniku badania (dla kota!), nie będę się powtarzać (ani polemizować ze zwyczajnym wyzłośliwianiem się na dalii).

[Agn]

(...)Jeśli dostanę do ręki zaświadczenie o nowotworze złośliwym a tym samym szansa na wyleczenie zniknie przestanę kota męczyć. Tak, właśnie męczyć, bo dla Miszy życie w klatce ani wizyty u weta nie są szczęśliwym życiem. To wegetacja powiązana ze stresem.

Wiem tyle, ile Mirka napisze.
Nie wiem czemu postępuje wbrew temu, co sama pisze.

A ja to rozumiem tak.
Jeśli Mirka zrobi już badania w kierunku nowotworu, to uśpi Miszę w dniu otrzymania diagnozy - mając podstawy do tego [diagnoza, fakt braku perspektywy wyleczenia i zero możliwości opieki paliatywnej u tego akurat kota, którego nie można zabezpieczyć przed rozdrapywaniem rany, a zapakowany w kołnierz nie je i nie pije, kota któremu nie można bezstresowo podawać leków i tak dalej - o wszystkim jest napisane w wątku].
Póki nie ma diagnozy o nowotworze - nie ma wyroku - jest nadzieja. [że se na patos pozwolę ]
W tej chwili Misza miał wdrożone takie postępowanie, jakby to był nowotwór złośliwy - czyli najgorsza opcja z jego perspektywy. Nic więcej - dla niego - nie można zrobić. I w pewnym sensie - choć Mirka pewnie temu zaprzeczy - już wprowadziła leczenie paliatywne.

[dalia]

Dalia, przestań.
Przecież Ty widzisz po Szagim, że się dobrze lub źle czuje - ma Ci wlepić cytaty z Twojego wątku??

pewnie ze wiem
wiedziałam ponadto co mogło (bo to juz stan przeszły) powodowac to złe samopoczucie i w odpowiednim momencie wkroczyc ze stosownymi lekami,

[Agn]

Mała uwaga - wypadam z dyskusji - bo jadę na diagnostykę Noela. [Bo chyba nikt nie będzie mnie podejrzewał o to, że zamilkłam, bo nie mam nic do powiedzenia. ]

[Jana]

(...)Jeśli dostanę do ręki zaświadczenie o nowotworze złośliwym a tym samym szansa na wyleczenie zniknie przestanę kota męczyć. Tak, właśnie męczyć, bo dla Miszy życie w klatce ani wizyty u weta nie są szczęśliwym życiem. To wegetacja powiązana ze stresem.

Wiem tyle, ile Mirka napisze.
Nie wiem czemu postępuje wbrew temu, co sama pisze.

A ja to rozumiem tak.
Jeśli Mirka zrobi już badania w kierunku nowotworu, to uśpi Miszę w dniu otrzymania diagnozy - mając podstawy do tego [diagnoza, fakt braku perspektywy wyleczenia i zero możliwości opieki paliatywnej u tego akurat kota, którego nie można zabezpieczyć przed rozdrapywaniem rany, a zapakowany w kołnierz nie je i nie pije, kota któremu nie można bezstresowo podawać leków i tak dalej - o wszystkim jest napisane w wątku].
Póki nie ma diagnozy o nowotworze - nie ma wyroku - jest nadzieja. [że se na patos pozwolę ]
W tej chwili Misza miał wdrożone takie postępowanie, jakby to był nowotwór złośliwy - czyli najgorsza opcja z jego perspektywy. Nic więcej - dla niego - nie można zrobić. I w pewnym sensie - choć Mirka pewnie temu zaprzeczy - już wprowadziła leczenie paliatywne.

Czy nie widzisz sprzeczności w kolorowych fragmentach?


edit - ten fragment z patosem przypomina mi sposób myślenia "jak nie pójdę do lekarza, to nie będę miała raka"

[mirka_t]

Szwy zdjemujemu w środę i nawet jeśli część rany nie będzie zarośnięta to nie znaczy to, że nie może się zagoić z czasem. Pożyjemy, zobaczymy. Diagnoza czy jest nowotwór czy też go nie ma nie jest mi potrzebna i będę się przy tym upierała. Decyzje co dalej z Miszą będę podejmowała wspólnie z wetem i jego wirtualną opiekunką.

[pixie65]

A o przerzutach słyszałaś?

No.
I co z tego?
Przerzuty są zwykle nieoperacyjne. O ile nowotwór pierwotny [w zalezności od tego jaki jest, jak wygląda i gdzie jest umiejscowiony] można usunąć operacyjnie, to z przerzutami się tego nie robi - nie ma właściwie żadnych efektów terapeutycznych operowania przerzutów.

A jednak się robi, to zależy od rodzaju nowotworu i miejsca przerzutu.

Jana, a jakieś konkrety? Jak Twoi weci leczyliby nowotwór złośliwy umiejscowiony tak jak u Miszy i dający przerzuty również w możliwych do przewidzenia miejscach?
Pytałaś może o taki przypadek?