DO ZAMKNIĘCIA: Co Dranie to Dranie. I jeszcze Totka z astmą.

To niestety kwestia mojego ogólnego porypania i okoliczności, nie 'niedostatków' pani doktor

...

Wielbłądzio pisze:To niestety kwestia mojego ogólnego porypania i okoliczności, nie 'niedostatków' pani doktor ...

Twoja decyzja... Jeśli człowiek ma poczucie, ze nie jest lepiej to nawet obiektywna ocena kompetencji lekarza nie ma żadnego znaczenia. jedno drugiego nie wyklucza. Sztuką jest uwzględnić też opinie chorego. Ale rozumiem, że powiedziałaś doktor, ze nie widzisz poprawy a nawet że gorzej się czujesz i ona jakoś to skomentowała i Ci wyjaśniła?
Pracuje w psychiatrii z osobami depresyjnymi - dlatego tak trochę się mondrzę :wink:

Oczywiście, że rozmawiam z lekarką o wszystkim, co się dzieje...

Przed chwilą koleżanka próbowała zrobić ze mnie kozła ofiarnego. Otóż przyniosła mi i rzuciła na biurko sprawy, które to ona miała załatwić i to UWAGA UWAGA: w grudniu zeszłego roku. Nie załatwiła, bo nie umiała. Leżały sobie :twisted:

Jutro jest audyt i w związku z tym trwa wielkie sprzątanie. Dokumenty zostały znalezione, panna się przestraszyła i wymyśliła, że zwali smród na mnie. Nie dałam się. Gdybym nawet zrobiła te sprawy teraz (a też niespecjalnie umiem :oops:

), to ktoś musiałby beknąć przed naczelniczką za to, że leżały niezałatwione przez prawie pół roku. Gdybym automatycznie wzięła na siebie odpowiedzialność za te dokumenty, również ja zebrałabym wielki op*****l, który bynajmniej nie mnie się należy.
Zmykam do wątku dla wnerwionych :twisted:

Chciałabym uciec od całego mojego życia. Z pracy też. Dlaczego wszystko rozpada się w takim kolosalnym tempie...? A może wcale nic się nie rozpada na zewnątrz, może to tylko moja chora głowa pod 'szklanym kloszem' :roll:

...?

Powinnam zająć się kotami. Powinnam porobić niektóym kontrolne badania krwi, poodkamieniać zęby... Jak mogę to wszystko tak zaniedbywać

?

Sen. Sen. Sen. Zmykam spać i będę spała do samego rana. Rana co prawda jeszcze wcześniejszego niż zwykle, bo jutro sama muszę udać się na badanie krwi... ale mamy przecież dopiero wpół do siódmej... Czy to normalne, żeby dorosła osoba sypiała w tygodniu po ponad 10 h na dobę

...?

W weekendy dziesięć godzin to prawie standard , w tygodniu musi wystarczyć 6 - 7 :wink:

Jak się ma doła (nawet zwyklego, małego i chwilowego); jak za oknem leje lub jest ciemno; to niestety oczka się same zamykają i śpi się o wiele więcej niż zwykle. Jeśli dół jest pogłębiony (coś nie idzie w więcej niż jednej dziedzinie), to można dociągnąć nawet do 12 h i to przez dłuższy czas.

Przytulaj się jak najwięcej do kotów (o ile pozwolą :wink:

) i głaskaj je - podobno dla zdrowia psychicznego potrzebne jest nam minimum 16 kontaktów fizycznych (nieseksualnych) z osobami/istotami, które lubimy

Wielbłądzio, to nie żadne"porypanie", tylko chemia: tego we krwi za dużo, tamtego za mało... A "koleżanka" zczywiście okropna
Na mnie w pracy bardzo często spadają różne sprawy specjalnej troski, choć trzeba przysnać, zazwyczaj bez półrocznego opóźnienia :mrgreen:

Alienor pisze:Przytulaj się jak najwięcej do kotów (o ile pozwolą ) i głaskaj je - podobno dla zdrowia psychicznego potrzebne jest nam minimum 16 kontaktów fizycznych (nieseksualnych) z osobami/istotami, które lubimy

Drapanko tez się liczy? :mrgreen:

Co najmniej pięć razy dziennie całuję w durne czółko Pluszaka, biorę na ręce Królewnę, głaszczę nachalne Licho, na odczepnego miziam mruczącego w ekstazie Macieja Kota... To już 20 :mrgreen:

Niestety, nie jestem sprawiedliwa, oni są uprzywilejowani :oops:

(Plusz i Buśka dlatego, że bardzo bardzo ich kocham, a pozostali w wyniku własnej namolności), ale biorąc pod uwagę fakt, że resztę też miziam, całuję i noszę na rękach... Powinnam być chyba najzdrowszym psychicznie stworzeniem na świecie :roll:

Nie wiem, jak dziś wytrzymam osiem godzin w tym upale. Już na dzień dobry jest mi duszno i ucieka oddech, myślenie ni diabła się nie klei - jak ja mam pracować

...?

Jak co tydzień, depcze mi już po piętach czas, którego najbardziej nienawidzę i najbardziej się boję. Boję się -bo boję się zostawać na długie godziny sam na sam ze sobą, swoimi lękami i powykręcanymi uczuciami... Co zrobić, żeby za którymś razem wreszcie nie przespać całych dwóch dni...? Żeby obudzić się przed południem (czy wymagam tak dużo :wink:

...?), wstać z łóżka, wykąpać się wyjść na spacer...?
Co zrobić, żeby chociaż odrobinę zachciało się istnieć...? Nie, nie dla kotów. Tak po prostu, DLA SIEBIE...

Spacer to jest dobra myśl Wielbłądziu :ok:

Tak! Kciuki Wielbłądku! I głaski dla Drani

Żeby gdziekolwiek wyjść w weekend, trzeba się najpierw z własnej, nieprzymuszonej woli zwlec z łóżka o jakiejś w miarę przyzwoitej godzinie. To sztuka, która nie udała mi się od ładnych kilku miesięcy

Jak mieszkałam w Warszawie, to jak mialam chwilę wolnego, wiosną jeździłam do Ogrodu Botanicznego :1luvu:

Kurczę, jaka tam piekna jest wiosna, zwlaszcza jak kwitnie kolekcja bzów, ale potem też fajnie :1luvu:

Co u Was akurat kwitnie (bo u nas bzy i kończą sie późne tulipany i konwalie)? A kolekcja magnolii :1luvu:

A irysy

Kurczę, rozmarzyłam się

Wielbłądzio pisze:Żeby gdziekolwiek wyjść w weekend, trzeba się najpierw z własnej, nieprzymuszonej woli zwlec z łóżka o jakiejś w miarę przyzwoitej godzinie. To sztuka, która nie udała mi się od ładnych kilku miesięcy

Twoja depresja niewątpliwie lubi, gdy leżysz w łóżku. Może warto nastawić sobie budzik, tak jakby szło się do pracy i zamiast iść do pracy pójść na spacer

Depresji z pewnością się to nie spodoba

Pozdrowienia od Ziutka, który postanowił być uczonym. Cóż, nigdy nie jest za późno

Piękny i mądry z niego koczur :love:

Czyli wychodzi na to, że macie w domu już dwójkę kotów uczonych - czy to przypadek, że oba są czarne jak noc :wink:

?
Z całym szacunkiem dla mojego ulubieńca Siupsiupka, ale on akurat to chyba nie dosłużył się jeszcze nawet świadectwa ukończenia kociej podstawówki, prawda :mrgreen:

?

Wiesz, wielokrotnie próbowałam w wolne dni nastawiać sobie budzik... Niekoniecznie oczywiście na 6.00 rano, ale na 8, 9, 10... I co z tego... Zawsze wyłączałam ten budzik i zakopywałam się z powrotem jak najgłębiej pod patchwork

Zresztą, około jakiejś 11 czy 12 to przecież niepotrzebny jest mi już żaden budzik, wręcz przeciwnie, muszę bardzo zmuszać się do spania, bo i zasnąć już coraz trudniej i kości 'zleżałe' po nastu godzinach już bolą

...
Boję się każdej godziny życia. I tak bardzo nienawidzę tej swojej bezradności

Wstałam przed 14

. Nuśka i Duńka powitały mnie dorodnymi pawiami składającymi się z niepogryzionych chrupek. Duńczyny paw wylądował na nowym drapaku :twisted:

DO ZAMKNIĘCIA: Co Dranie to Dranie. I jeszcze Totka z astmą.

Kto przegląda forum