Czesio, Jożik, Miś i Polcia.

Ania chyba bardzo zajeta, bo na innym forum tez jej nie ma

Czyli się nie martwić?
Tęskno troszkę za opowiadaniami o niebieskich....

Jestem, Dziewczyny. A nie piszę celowo, bo jakoś tak... Zawsze ten wątek był dla mnie odpoczynkiem, relaksem, i zawsze dziwnie się czuję prowadząc go w obliczu kłopotów. Przeważnie była tu beczka śmiechu, i jakoś tak mam, że ani bloga ani wątku prowadzić nie mogę, gdy zdarza się choroba lub inny problem. Wolę sobie po cichutku podczytać tu i ówdzie, zanim podejmę się definiowania i opisywania wszystkiego.
A kłopot jest: Czesio biję Polę. Nadal. Problem tak się pogłębił, że zamówiłam kropelki Bacha i Rescue Remedy.Sytuacja wykształciła się patowa. Polcia dwa razy zsiusiała się ze strachu. Niemal nie opuszcza kryjówki w kuchni. Im rozkoszniejsza i bardziej do nas przywiązana się staje - tym gorsze jest zachowanie Czesławka.
Milasi niedźwiadek, rozbrajający pyzuś, stał się istnym killerem.
Właśnie otrzymałam obszerną instrukcję od Ryśki, co dalej z łobuzem czynić - zanim przerobię go na niebieski dywanik lub kapcie, co miałam w niedalekich planach. Ryśka rozpoznała problem idealnie, nic dodać, nic ująć - oby tylko jej starania pomogły! Tak czy siak - ostatnie Jej maile dodały mi nieco otuchy i postanowiłam Wam wreszcie napisać, co się dzieje.

Trzymajcie kciuki, czy coś... Czary-mary, zdrowaśki, tańce rytualne i zaklinanie - wszystkiego możecie próbować, byle pomogło. Kocham te diabły szalenie i NIE WYOBRAŻAM SOBIE, że Polka miałaby zmieniać dom. NIE, NIE, NIE, NIE!

Kasiu, a na drugie forum nie wchodzę, bo... mnie tam pewne zachowania cokolwiek irytują. Ale to tak między nami pisząc.

Aniu ciesze sie ze jestes i przykro mi z powodu Czesia. U nas nieciekawie jest z Maja. Ostatnio znow przepedza Sami z sypialni, dzis o 4 w nocy. Na szczescie Sami juz nie sika pod siebie ze strachu. Ale nigdy nie spodziewalabym sie, ze Maja jest tak zazdrosna.

Moglabys, jezeli oczywiscie to nie tajemnica, powiedziec jakie rady dala ci Ryska? Bo moze zastosuje cos u moich klocacych sie dam.

Tak myślałam, że coś jest nie tak. Tym bardziej, że się spotkałyśmy na innych wątkach.
Trzymam kciuki :ok:

My też trzymamy kciuki i łapki o wszystko co tylko się da. No, chłopak jakoś się uparł. Mam nadzieję, że terapia pomoże. Będziemy słać cieplutkie myśli, bo niebieściuchy bardzo polubiliśmy i tęskno nam za opowiadaniami o nich. Czesiulku, chłopie, kobiet się nie bije!
Pozdrawiamy serdecznie

Kasieńko, jestem w tej chwili poza domem. Jutro podzielę się radami Ryśki.

Dzięki za odwiedziny, Drogie Cioteczki.
Do jutra!

Ja też zaglądam, choć się nie odzywam. Trzymam kciuki za Polę i za Czesiulka, bo dla niego też ta sytuacja jest jakoś trudna :ok:

Kropelki dotarły. Właśnie zapodałam pierwszą porcję. Z łyżeczką gourmeciku w sosie beszamelowym

Zjadły, aż się kurzyło, miseczki zostały wylizane. :twisted:

Normalnie nowa nadzieja we mnie wstąpiła. Aż sobie pójdę do łazienki podelektować się kosmetycznymi próbkami, nadesłanymi przez Czarnego Kota.

Podczytuję wątek od pewnego czasu. :oops:

U mnie było podobnie, to znaczy Wedel tłukł Fazę tak, że bała się chodzić po mieszkaniu czy pójść do kuwety. Na nie krople Bacha podziałały już po kilku dniach i teraz znów panuje międzykotowa przyjaźń :wink:

Trzymam mocno kciuki za kociaste :ok:

Agnieszko, Twój post to jak balsam na duszę.

Mam nadzieję, że u nas będzie podobnie.

Dziś z samego rana znów musiałam zastosować "karnego jeżyka". Czesio wparował do kuchni, do Polci, na bardzo nerwowych łapkach i dawaj skradać się do niej. Po "nie wolno!" wyniosłam wijącego się, 10-kilogramowego grubaska do łazienki.
Płacz, lament (mego absolutnie bezstresowo wychowywanego ulubieńca) trwał z 5 minut. Trzęsącymi się rękami próbowałam zrobić kawę, mając paskudną świadomość, że oto - po raz pierwszy w życiu - odmawiam czegoś swemu kotu. Poprzednie odsiadki Czesio znosił bez szemrania, a tu dziś taki bunt. Totalnie załamana, rozdarta niczym bohater romantyczny, poczekałam, aż misio się uspokoił. Gdy grzecznie ułożył się w łazience, otworzyłam drzwi.
Pomogło. Wszedł do kuchni, nawet nie patrząc na Polkę. To był nasz 3-ci "karny jeżyk". Może coś zaczyna docierać?

Nie jestem pewna, wierzyć mi się nie chce, ale chyba po 7 dawkach kropli mamy pierwsze efekty.
Gdy Pola zjadła kolację, Cześ podszedł do jej miski i wyjadł z niej resztki. Miska stała ok. 30 cm od Polci. Pola widząc to, ZACZĘŁA SIĘ MYĆ. Czesio jadł z jej miski, a ona się myła. Nie zaszyła się w kąt, nie zsiusiała pod siebie - myła się. Czesio wypucował miskę Polci, odwrócił się i odszedł, jakby Pola w ogóle nie istniała.
Dla mnie to absolutny szok.
Po raz pierwszy od września, Czesio - stojąc bliżej niż pół metra od kotki - zignorował jej obecność, a ona nie była przerażona! A mi wciąż jeszcze serducho wali...

Rano zastałam Polcię śpiącą na narożniku kuchennym, a nie w kryjówce. Gdy podałam śniadanko, panna nie zjadła go - jak dotychczas - pod narożnikiem, tylko całkiem swobodnie podeszła do miseczki, ustawiając się jakieś pół metra od Czesia. Ten ostatni w ogóle jej nie dostrzega.

Obydwa koty mruczą zapamiętale, gdy tylko wyciągnie się rękę w ich kierunku. Czesio kompletnie zwariował. Celem i sensem jego życia stało się przytulanie. Chodzi ze mną krok w krok i "woła", gada, apeluje o uwagę. Istna komedia! Rano przyszedł mi do łóżka i wtulił się pyzatą mordeczką w moją twarz.

Bardzo sie ciesze, ze krople dzialaja. Uzywasz rescue remedy? Moze ja swojej Mai zafunduje :roll:

Czesio, Jożik, Miś i Polcia.

Kto przegląda forum