U mnie sztuk dwa od lat, w domu rodzinnym i u dziadków futra były zawsze, ale nigdy nie kradły. Mam więc mały dylemat.
Czy to mija? Czy kot z tego wyrasta? Czy uczy się, że miska pełna i papu jest? Czy zawsze kradnie bo chodzi o nowość, inny smak, urozmaicenie?
Mam kociaka 7mcy. Od pierwszej chwili mam wrażenie, że doskonale wie co to kuchnia. Przypuszczam, że był kotem wychodzącym i zaglądał do tego pomieszczenia. Wie też, że nie wolno, bo jak wydam wyraźny dźwięk i machnę ręką w kierunku podłogi, to on od razu z blatu zeskakuje. Cholerny bystrzak mały.
Włazi też na stół gdy jemy. Nasze jedzenie ogromnie go fascynuje. Mąż burknie i kot wie, że nie wolno, wycofuje się, ale próbuje z drugiej strony, bo może tam nikt nie zauważy. 
Gdy jemy oblizuje się.
Wpycha łapy do kubków, w których coś było, jakaś kapka mleka, kakao...
Przedwczoraj ukradł studzącego się mielonego ze stołu w kuchni. Ja przyprawionego mięsa nigdy nie chowam, bo moje tego nie ruszały nigdy, a tu szok... wchodzę do kuchni, a tam frytki samotne na talerzu, mięsa niet.
Wtrząchnął całego kotleta z cebulą, solą, pieprzem i ziołami. Szaleniec. To wina karmienia resztkami czy konieczności ZDOBYWANIA pokarmu? Minie mu to? Co robić?
Gdy tylko wchodzę do kuchni kot jest zaraz też. Siada na blacie przy zlewie (gdzie pozwalam, bo piją wodę ze zlewu czasem), ale gdy się odwracam on się powoli przesuwa w moim kierunku.
Ja wzrokiem na niego, on siada. Zezuję i udaję, że nie widzę - przesuwa się. I tak mnie w konia robi cały czas. Poradźcie coś, bo mi między kanapkami chodzi. Nie mogę tel. odebrać, gdy coś gotuję, bo mi zeżre co mam na blacie...
Po prostu - ludzkie jest lepsze! Wylizuje również pozostawione bez opieki garnki, patelnie, deski do krojenia... Ostatnio dopadł patelnię po baaaardzo pikantnym leczo - smakowało mu i na szczęście nie odchorował. Musieliśmy się przyzwyczaić i chować jedzenie, innego wyjścia nie było. Kot wie, że nie wolno mu wskakiwać na stoły, ale jak nie patrzymy, to kto ma mu zabronić? 
