*Dafne z Opola - szczęśliwa w swoim nowym domku. :)*

Hop po domek kotusiu

Piękna, urocza, spokojna, miła, przytulaśna.

Obrazek

Koteczka nienarzucająca się, tolerancyjna, spokojna. Pięknie mruczy. Nie ma osoby, która by się przy DAFNE nie uspokoiła. Idealna dla każdego domku :1luvu:

Prosimy dla niej o domek. Już tyle czeka

Dafne nam się trochę przeziębiła.

Jest na kuracji antybiotykowej.

Obrazek

Trzymamy kciuki za zdrowie. :ok:

Dużo kciuków! :ok:

Zapraszamy na Bazarki :oops:

Zdrówka zdrówka kotusiu

[Można powiększyć]

Wciąż nie rozumiem, dlaczego ona ciągle siedzi w schronie :shock:

Dafne bardzo prosi o dom.

W ogóle nie ma zapytań o nią.

Dafne jest przesłodka.

Czy jest sens brac kotka kiedy wiem, że w maju i sierpniu planuję wyjazd na dwa tygodnie?
Czy lepiej wstrzymać się.
Mam dwójkę szkodników w domu (6 i 4 )lata, żywe srebra. Czy nie wystraszyłaby się takich głośnych, wszędobylskich dzieci?

No i ja. To chyba największy problem. Jestem osobą dość szybko denerwującą się, nerwową i wybuchową. Niech mi ktos powie, że koty uczą cierpliwości. Jak ja zniosę kłaki kocie?

Witam!

Dafne jest naprawdę przekochaną spokojną koteczką. Pięknie mruczy, nie rozrabia, aczkolwiek lubi się bawić. Nie narzuca się ze swoją obecnością. Nie jest nudna, ma swój unikalny, bardzo kojący charakter :1luvu:

Sama mam za sobą ponad 700 kilometrowy (w jedną stronę) wyjazd z kotem w aucie. Przed sobą dwutygodniowy wyjazd za granicę. Ze swojego doświadczenia wiem, że opiekę zawsze można znaleźć. Napewno ma Pani zaufane osoby

Takie wyjazdy zawsze się zdarzały, zdarzają i będą zdarzać. Myślę, że spokojnie mogłaby się Pani na kotkę decydować. Gorzej, gdyby ten wyjazd byłby za miesiąc

Koty mają ów moment adaptacji, który różnie trwa.
Co do dzieci, generalnie powiedziane jest, że ogólnie zwierzęta uczą odpowiedzialności, empatii, wrażliwości. Jest to niewątpliwa zaleta posiadania psa, czy kota, przy czym, jeśli chodzi o kota odpada wychodzenie z nim na spracerki (co też uważam za zaletę posiadania psa

). Myślę, że ważne, by dzieci zrozumiały, że kot to też istota czująca i , że trzeba uważać, by ferworze zabawy nie zrobić mu krzywdy.
Dafne jest przespokojną kotką.
Polecałabym jednak zapoznania się z jeszcze innym kotem. Mamy wspaniałego kocura o imieniu Wincent. Kocur bardzo łagodny, lubiący się bawić i głaski. W ogóle nie przejawia agresji. Pięknie wygląda, jest bardzo cierpliwy. Troskliwie opiekuje się innymi kotami z boksu. Przy czym jest niezwykle sprawny. Kocha się bawić, wygrzewać na słoneczku, no i kocha głaski i drapkania za uszkiem :1luvu:

Zapraszam serdecznie do zapoznania się z nim. Oto wątek cudownego Wincenta
viewtopic.php?f=13&t=100450&start=300

Co do sierści, przy właściwej diecie, regularnym wyczesywaniu (czynność, która uspokaja tak ludzi, jak i uszczęśliwia koty) ten problem nie jest dolegliwy. Oczywiście, należy szczególnie o to zadbać w okresie zmian pór roku (z letniej na zimową i zimowej na letnią). Poza tym koty regularnie się wylizują i trzeba dbać, by się odkłaczały.

Pozdrawiam serdecznie i życzę udanych wyborów!

Dafne jest cudowna, wiem bo widziałam - brać Dafne

To ja dodam, że dzieci i koty (a mam dwóch chłopaków teraz 5 i 8, w tym jeden ma ZA) też mogą żyć w jednym domu. Popieram słowa sygitki. Obydwa kotki, zarówno Dafne jak i Wincent są przecudne.

Może się wtrącę :oops:

Przede wszystkim, witaj na naszym forum.

Widzę, że dziewczyny zareagowały bardzo entuzjastycznie na potencjalny dom dla naszej sierotki. I w cale się nie dziwię. Ale... tak, zawsze jest jakieś ale

Piszesz, że Twoje dzieci to żywe srebra. To fajnie. Ale na ile jesteś w stanie to srebro okiełznać? Czy dzieci wezmą sobie do serca Twoje tłumaczenie, że kot to istota żywa, dość charakterna, bardzo delikatna? Czy będą w stanie zrozumieć i uszanować to, że kot może sobie czegoś nie życzyć (głaskania, zabawy czy towarzystwa) i potrafi to okazać - najpierw odchodząc, dając znaki ogonem, później może mu się zdarzyć drapnięcie i kłapnięcie zębami. Są też koty, które niestety obronić się nie potrafią i myślę, że Dafne do takich właśnie kotów należy. Można się spodziewać, że pozwoli zrobić ze sobą wszystko, nie protestując. Czy dzieci tego nie wykorzystają? Mimo braku protestu zewnętrznego kot będzie bardzo cierpiał psychicznie, będzie coraz bardziej zlękniony, będzie się ukrywał, będzie się bał pójść do miski czy do kuwety.
Nie zrozum mnie źle, zapewne Twoje dzieci są cudowne i wrażliwe. Ale kot to bardzo specyficzne stworzenie, którego psychika jest dużo bardziej zagmatwana i delikatna niż ludzka. Każdy kot jest inny, każdy inaczej reaguje. Biorąc kota do domu trzeba mu zapewnić takie warunki, nie tylko te "materialne", by kot czuł komfort psychiczny. Trzeba pamiętać, że kota bierze się do domu z całym dobrodziejstwem inwentarza, trzeba się przygotować na to, że trzeba będzie kota zaakceptować takim, jakim okaże się być.

Myślę sobie, że jeśli chodzi o dzieci to lepszy byłby młody, bardzo wesoły i zsocjalizowany kot. Taki koci podrostek będzie miał dużo energii i chęci do zabawy. Będą się z dzieciakami wykańczać wzajemnie. Będą razem dorastać, co też będzie miało wpływ na psychikę kota, nie będzie ona tak delikatna i wrażliwa jak psychika dorosłego kota po przejściach, który trafił nie wiadomo skąd i jak do schroniska. Drugą rzeczą jest fakt, że młode koty najlepiej brać parami. W momentach nudy i samotności w domu mają siebie, nie muszą kombinować czym by się tu zająć, nie szukają rozrywki.

No i jeszcze Twoja nerwowość. W takim wypadku, musisz bardzo poważnie porozmawiać sama ze sobą. Jeśli nie chcesz skrzywdzić kota, oddać go po tygodniu znowu do schroniska, musisz być pewna, że będziesz w stanie kota zaakceptować. I to nie tylko chodzi o sierść, której faktycznie w domu poniewiera się sporo. Chodzi o żwirek, który koty roznoszą na łapkach, wskakiwanie na stół, na kuchenne blaty itp itd. Są to rzeczy, które przeciętnego kociarza nie wkurzają a w większości przypadków bawią i cieszą. Ale jeśli już z góry wiesz, że jesteś nerwowa i że już się boisz o kocią sierść, adopcję kota przemyśl bardzo dobrze. Kota nie wychowasz (poniekąd się da wpoić kilka rzeczy ale wychować stricte kota się nie da), kot nie jest zwierzęciem karnym. Odruchowy, niezamierzony, "automatyczny" klaps może w kocie wzbudzić agresję lub spory uraz psychiczny.

Mam nadzieję, że nie pogniewasz się na mnie i na moje słowa. Nie napisałam tego, by odradzić Ci adopcję kota, odwieść od niej i zniechęcić. Posiadanie kota to najcudowniejsza sprawa pod słońcem. Dla wielu z nas tutaj, pojawienie się kota w życiu było momentem przełomowym. Ale przyjęcie kota pod swój dach, jeśli jest planowane, musi być planowane bardzo świadomie. Powrót kota schroniskowego do schronu po kilku dniach czy tygodniach w normalnym domu załamuje go. Kot wpada w depresje, nie je. Bywały też przypadki kiedy kot odszedł (nasz 7-mio letni Kacperek

). Adopcja kota to po prostu bardzo cudowna ale też bardzo poważna sprawa.

Dziewczyny, proszę mi tu nie sprzedawać Wincenta, on zaklepany na razie. Na 90% pojedzie do Kluczborka.

Boo77 pisze:Dziewczyny, proszę mi tu nie sprzedawać Wincenta, on zaklepany na razie. Na 90% pojedzie do Kluczborka.

Wznowić mu allegro, czy już nie ma takiej potrzeby?

*Dafne z Opola - szczęśliwa w swoim nowym domku. :)*

Kto przegląda forum

Dafne z Opola - szczęśliwa w swoim nowym domku. :)