Woland- magiczny kot! W swoim własnym domku :)

jerzykowka pisze:
Georg-inia pisze:a po cichutku to już można się ucieszyć?

Inga, nawet gromko

Asiu no wspaniałe wieści, cieszę się ogromnie, jak widać opłacało się poczekać

Ależ wspaniała wiadomość.
Ilonka to wspaniała osoba.
:dance:

Czekamy na dalsze wieści....z przeprowadzki.

A ja żyje w nieświadomości!!!!!!!!
Hurrrrra!-Wolusiu-doczekałeś się!
Asiu-nie płacz-ciesz sie skarbie-toż to dla niego los na loterii i to główny los!!!

Kochane Cioteczki,
nie mam dobrych wieści

Woluś trafił do domu Ilonki i jej siostry, a ja uznałam to za największy dar od losu. Niestety... Kocio, który u mnie ze stresu już zaczął się wycofywać, rozkwitł w nowym domu. Cóż, skoro tam tego nikt nie docenia

Usłyszałam, że " Woland u mnie miał pełną swobodę, ale teraz musi się nauczyć nowych reguł" :strach:

Czyli np. jest przeganiany z łóżka. Może to i nie koniec świata, ale dla mnie tak. Ja nie szukałam Wolusiowi domu, który go będzie odpychał. Szukałam kogoś, kto ucieszy się obłednie gdy kot wtuli się w niego, okaże zaufanie i przytuli się na ciepłej kołderce :!:

Nie przyszło mi do głowy, że ktoś inaczej będzie kota "kochał" czy "lubił' w moim domu, a zupełnie inaczej w swoim

Jestem zdruzgotana i szukam dalej...
Biedny, biedny mój Woland :cry:

Póki co, zostanie u Ilonki, bo tam czuje się jednak znacznie lepiej niż u mnie- w towarzystwie 6 innych kotów. Niestety kolejne zmiany przed nim, a ja nie mogę się już pomylić :!:

Teraz zaklinam rzeczywistość żeby wreszcie zadzwonił ktoś kto naprawdę kocha koty, kto je rozumie...
Jest mi strasznie smutno i strasznie się martwię o mojego magicznego kota... Strasznie.

jak to?...?

Georg-inia pisze:jak to?...?

Inga, "rozszerzę" ogłoszenia o Łódź. Czy w razie czego pomożesz mi i przeprowadzisz wizytę przedadopcyjną? Wiem, że masz masę spraw na głowie i mało czasu...

jerzykowka pisze:
Georg-inia pisze:jak to?...?

Inga, "rozszerzę" ogłoszenia o Łódź. Czy w razie czego pomożesz mi i przeprowadzisz wizytę przedadopcyjną? Wiem, że masz masę spraw na głowie i mało czasu ...

no pewnie, że pomogę, nie ma sprawy.
Kurczę,,, znam domy, gdzie kotom nie wolno spać w łóżku, owszem. Gdzie zamykana jest sypialnia. Te koty też żyją i mają się dobrze... Może jednak, skoro Wolandowi tam jest dobrze?..? Nie wiem, Asiu, czy on da radę jeszcze raz zmieniać miejsce...

Georg-inia pisze:no pewnie, że pomogę, nie ma sprawy.
Kurczę,,, znam domy, gdzie kotom nie wolno spać w łóżku, owszem. Gdzie zamykana jest sypialnia. Te koty też żyją i mają się dobrze... Może jednak, skoro Wolandowi tam jest dobrze?..? Nie wiem, Asiu, czy on da radę jeszcze raz zmieniać miejsce...

Dzięki, Inga :1luvu:

Wiem, że są takie domy. Ale mimo wszystko rozmowy z Ilonką bardzo mnie niepokoją. Przebiegają w stylu: " wskakuje do łóżka, hałasuje w nocy - mam nadzieję, że będzie lepiej, że się poprawi". Ja nie rozumiem ich oczekiwań. Przecież Ilonka wiedziała, że Woland lubi spać z człowiekiem, że biega również po 22.00 itp. Boję się, że takie przeganianie źle się na nim odbije, bo to jednak jest rodzaj unikania kontaktu. Wiem, że nie dzieje mu się krzywda, ale wiem też, że zaryzykuję kolejną zmianę jeśli zgłosi się bardzo sensowny dom. TYLKO wtedy.
Pewnie przesadzam, ale Woluś nie szukał kącika, w którym ktoś go nakarmi i pozwoli żyć. Szukał więzi ze swoim człowiekiem.
Nie mam co panikowac, bo nie ma tragedii, ale...
Zobaczymy co czas przyniesie.

jerzykowka pisze: Ale mimo wszystko rozmowy z Ilonką bardzo mnie niepokoją. Przebiegają w stylu: " wskakuje do łóżka, hałasuje w nocy - mam nadzieję, że będzie lepiej, że się poprawi".

no tak, to zmienia postać rzeczy... przypomina mi bardzo sympatycznego pana, który adoptował kota ze schronu, a po tygodniu go odniósł, bo "on chodzi po blatach" :roll:

Asia, czy to jest pierwszy kot Ilony ?
Jak nastał u mnie Pisio, mój pierwszy kot to nie dopuszczałam myśli, żeby kot spał ze mną w łóżku - uwierzysz ?
Zamykałam się w pokoju, Pisiek drapał w drzwi i miauczał, a ja kilka tygodni byłam nieprzejednana. Potem, dla świetego spokoju, wkurzona na maxa wpuszczałam wyjca i drapacza do pokoju, zrobiłam mu posłanie koło łóżka. Wiadomo czym się to skończyło :wink:

.
Jego dzikie całodobowe harce i psocenie sprawiły, że byłam o krok od oddania go :oops:

.

Potrzeba było kilka ładnych tygodni, a właściwie miesięcy, żeby Pisiek stał się dla mnie zarąbiście bliską istotą, której byłam w stanie wybaczyć wszystko i która okręciła mnie wokół pazurka.

Pojawienie się w domu pierwszego zwierzaka to jest totalna rewolucja. (Zasady życia codziennego i funkcjonowania zmieniły mi się bardziej niż gdy się wprowadził TŻ

).

Może po prostu Ilonie i jej siostrze potrzeba czasu.
Daj im z miesiąc, może wszystko się ułoży.

Ależ historia Aniu, zupełnie niewiarygodna

Tak, to jest pierwszy kot Ilonki i jej siostry we własnym lokum. Ale One wychowywały się w leśniczówce, gdzie miały różne zwierzęta, tyle że nie stricte "domowe". I chyba to przyzwyczajenie, czy myślenie o miejscu zwierzątka w życiu, tutaj się odzywa. Może rzeczywiście wszystko się ułoży dobrze! I Woland i dziewczyny mają czas. Woluś jest jednak ogłaszany, bo najpierw bałam się wycofać ogłoszenia żeby nie zapeszyć, a potem Ilonka mnie poprosiła by je zostawić

Pozostaje mi czekać... Ale jak się zamartwiam o przyszłośc Wolusia, o jego psychikę, to możecie sobie wyobrazić. Oczywiście moje smutki i stres nie są ważne, ważny jest Woland i jego odczucia!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! On przecierpiał już zbyt wiele...

Co ja tu czytam :roll:

Asiu nie martw się.
Może Ilona potrzebuje jednak czasu.

Woland- magiczny kot! W swoim własnym domku :)

Kto przegląda forum