Koty z ZOO z o.o.! Teri nie żyje [']

Czasem to do mnie nie dociera.
A czasem dociera z palącą trzewia siłą...

Poddasze pisze:jestem przy tobie w myślach. nie przypuszczałam, że chwilę po tym, jak ty dodawałaś mi siły - role się tak odwrócą. przytulam ciepło i głaszczę po główce...

[']

Dokładnie tak samo, jak ja. Aduniu dałaś mi więcej, niż mogłabym sobie wyobrazić. Otuliłaś mnie ciepłem wspaniałego, dobrego serca, dałaś wsparcie, otuchę... Jestem Ci za to bardzo, bardzo wdzięczna.

Nie istnieją słowa, którymi można pocieszyć. My - ja, mój TŻ i kocia banda demolek jesteśmy z Tobą. Przytulamy Cię mocno...

Od zeszłego roku wpisuję w mój kalendarzyk zwierzaczki za TM. (zaczęło się od tego, żeby jakoś pamietać o kiciusiach z Bielan, które nie miały opiekunów, człowieka).
Wpisuję wszystkie znajome zwierzaczki i wczoraj zobaczyłam, ile ich odeszło ostatnio...
Pocieszam się, że one są szczęśliwe, że tylko nam - tu na ziemi - krwawi serduszko, a one są w szczęśliwej krainie bez chorób, bólu i że grzeją swoje serduszka pamietając o nas i naszej do nich miłości...

joshua_ada pisze:Czasem to do mnie nie dociera.
A czasem dociera z palącą trzewia siłą...

Adus sloneczko moje....tak mi przykro.

Trzymaj sie kochanie.

Aduś kochana - dopiero teraz się dowiedziałam .... :cry:

Przytulam Ciebie bardzo, bardzo mocno ......

minął tydzień...

Tak mi przykro
[']
:cry:

Przytulam Was....

Niełatwo nie myśleć... :cry:

A w Krówkolandii robale... Stawiam na Kropka, że to ona wyhodował wstrętna długą glistę, którą ostatnio wykopałam ze stanowiska archeologicznego futer... :roll:

No to się stado odrobaczy, duże też się odrobaczą. Mój wet niedługo wpisze mnie na "czarną listę" za zbyt częste wizyty :twisted:

Bo już miał być kuniec po ostatniej operacji Misi. Miało być jak urlop na Hawajach - odpoczywamy, a koty nam towarzyszą. O istoty obce i obłe nie prosiliśmy. :evil:

Aduś przytulam całym sercem, wiem, że ten ból szybko nie zniknie :cry:

czy stadko już po odrobaczeniu?

Adus pozdrawiam , cały czas myśle o naszych Lucynkach

meggi 2 pisze:Adus pozdrawiam , cały czas myśle o naszych Lucynkach

Nie staram się myśleć. Tj. nie siadam na kanapie, nie zamykam się i nie pobudzam do myśli. Zwariowałabym...

Ale one i tak same przychodzą. I to w momentach, w których się ich nie spodziewam. A wtedy łzy same lecą.
I przeważnie, na codzień, jestem spokojna, ale czasem chowam się w autobusie za szalikiem, schylam głowę, bo ryczę.
Dom ynki jest pusty, a my z ynką mamy czasem wrażenie, że to chwila, że Lu wróci zaraz... Naprawdę czasem ciężko uwierzyć, że to na zawsze...
:cry:

Krowy i młodzież odrobaczone. Misi apetyt OK, Kropka apetyt bez zmian - czyli nieustający :twisted:

Koci obrażony na obecność Kropka (bo Kropek się rozmiziowywuje strasznie a Koci zazdrosny). Krówki coraz gorzej znoszą tymczasowanie.

Chyba wrócimy do opcji glutków parotygodniowych, bo starsze kluski zaczynają denerwować Krówki. Są conajmniej zdegustowane...

Ogólnie ciężkawo jest. Pod względem kocio-psim. Na Bielanach też różnie, jakoś ciężko mi ostatnio spokojnie reagować na ciężkie sytuacje z psami czy kociętami. Zaraz się rozmazuję zamiast wziąć w garść i działać. No i nie przesypiam dobrze nocy już od paru tygodni. Kręcę się, koszmary...Mam obolałe plecy starej baby, skurcze barków...

joshua_ada pisze:
meggi 2 pisze:Adus pozdrawiam , cały czas myśle o naszych Lucynkach

Nie staram się myśleć. Tj. nie siadam na kanapie, nie zamykam się i nie pobudzam do myśli. Zwariowałabym...
Ale one i tak same przychodzą. I to w momentach, w których się ich nie spodziewam. A wtedy łzy same lecą.
I przeważnie, na codzień, jestem spokojna, ale czasem chowam się w autobusie za szalikiem, schylam głowę, bo ryczę.
Dom ynki jest pusty, a my z ynką mamy czasem wrażenie, że to chwila, że Lu wróci zaraz... Naprawdę czasem ciężko uwierzyć, że to na zawsze...

Aduś... u mnie minął miesiąc z hakiem i wciąż mam dokładnie tak jak ty... dziś rano przy kawie w pracy musiałam wyjść, bo nagle przed oczami pojawił się pynio pana malutkiego... i nie potrafiłam się pozbierać. I tak jak piszesz... trudno mi uwierzyć, pogodzić się... że to już na zawsze...

Strata kogoś kochanego zawsze boli

tak mi przykro

Ja z tych mało ekstrawertycznych na wątku.

Ale czy przyznanie się, że ma się doła to coś złego? Mam doła :roll:

Właściwie to zaczyna mnie zwierzęcy świat przerastać. Zaczynam mieć ręce do ziemi. Bywało czasem gorzej. Cieszę się (odpukuję na czarci urok i wszelki wypadek), że Tasia nie ma ataków. Że morfologia Krówek jest prawie bliska ideału. Że glisty były? - no to się je wytruło w niedzielę i idą teraz nieruchawe w kuwetkowe czeluście niebytu.
Stan Misi sie poprawia. Kropek nabił sobie guza - ale zaradzimy - idziemy dziś do Garncarzy. Koci znów ma świnkę (robi chrumy) ale dostaję tolfę. Smuci nas jego oddech, ale co zrobić - mamy się z tym oswoić.
Bywało gorzej.

Ale dla mnie jest teraz ponad miarę. Dlaczego? Nie wiem...
Marzy mi się zresetowanie wszelkich sytuacji (Bielan, Koterii, wizyt u wetów, adoptusiów, kalekich psiaków na widoku, wątków o drastycznych historiach...). Na poddanie się pozwolić sobie ne mogę. Leżeć i patrzeć w ścianę nie będę. Ale mam nadzieję, że moment w którym naprawdę zabraknie mi sił - nie przyjdzie.

Z Lu też jest inaczej. Ni stąd ni zowąd uległam iluzji, że ona wróci. Że jest na leczeniu, albo że wyjechała, że nie ma jej chwilowo. Psychologia pewnie ma na to określenie (nie wiem, wyparcie? Nie znam sie na tym).

Aduniu

, każdy ma chwile zwątpienia, calego świata się nie zbawi, niestety, nie da rady po prostu
dla mnie i tak jesteś "heroiną" czynów prozwierzęcych :*
Daga

Koty z ZOO z o.o.! Teri nie żyje [']

Kto przegląda forum