Koty Amiki6 - Pracusie: Snejki[*], Misio[*] i Dyziaki [*][*]

Dyziaki jakieś spokojniejsze, może faktycznie te mrozy tak na nie podziałały.

A Pracujące Kotki to tak 50/50

Misio przez cały dzień wyleguje się oficjalnie w moim pokoju :twisted:

Zagaduje wszystkich o głaski. Śpi w takich pozach jak Juśka.

Snejki odchorował odrobaczanie

.
Już w poniedziałek był osowiały, ale podejrzewałam, że to uszy bo drapał i kulił je przed dotykiem.
A że w sobotę czyściłam uszy Misia to i jego przy okazji sprawdzałam. Myślałam więc, że to ja mu coś podrażniłam. Oczyściłam jeszcze raz i wyglądało na to, że we wtorek jest lepiej.
Na wszelki wypadek podawałam też parafinę, ale niestety następnego dnia znowu było gorzej.
Od środy jest na lekach (jedno ucho było trochę tkliwe ale oba są czyste, jelita nie były zapchane, brzuch nie bolesny ale temperatura była 41 st). Już jest duża poprawa, je lepiej. Wczoraj jak mu oddało to włączył jakiegoś szwędaczka i trzeba było gada ścigać po całym biurze :evil:

.

Jednym słowem z Pracowymi nie mam lekko :roll:

Oj, Snejkusiu

Proszę nie martwić Ani!

Głaski dla gromadki! :1luvu:

Martwię się o Snejkiego

Ucho go boli? To chyba nie po odrobaczaniu?

Nie Aniu, to jednak nie ucho, tylko ujemne skutki odrobaczania.
Ucho musiałam mu podrażnić tylko tym czyszczeniem (niepotrzebnie zaczepiałam, bo Czupurki zawsze miały uszka w porządku :oops:

).

Tak naprawdę to odrobaczyłam chyba za szybko, ale przesiaduje w tych samych miejscach co Misio, czasem korzysta z jego kuwety, no i ostatnio oba tak charakterystycznie mi pokasływały.
U niego to raczej to nie kłaki, bo prawie ich nie gubi, sierść ma bardzo ładną (błyszcząca i mięciutką), natomiast u Misia to jeszcze daleko do ideału.
Nie ma też szans by zmarzł, bo od 4 stycznia pomieszkuje w biurze, wychodzi tylko na siusiu i qupala.
Karmię też chyba dobrze (mieszanka: mięso drobiowe + wołowina + korpusy drobiowe 1x dziennie, suche TOW, biały ser, no i woda z mlekiem do picia bo samej wody mi nie piją), bo waga calkiem niezła 4,85 kg. Nie jest duży ale taki ubity, sam wet powiedział, że waży wiecej niż na to wygląda.

Pracusie lubią chyba być w centrum uwagi i dlatego na przemian fundują mi stale jakieś atrakcje.
Oba wredoty nie maja za grosz zrozumienia, w jakim jestem teraz niedoczasie :evil:

Przeczytałam o Dyziakach.
Piszesz, że ostatnio zauważyłaś, czyli że te zachowania są w ostatnim czasie normą dla nich? Jeśli dobrze zrozumiałam, to mnie to wygląda na jakiś proces ciągły. Jednorazowo przestraszone raczej doszłyby do siebie i zapomniały o zajściu. Przecież to koty domowe, przyzwyczajone do poczucia bezpieczeństwa.
Ale nie mam pojęcia, co mogłoby być przyczyną. Czyli chyba nie pomogę.

Czy ze Snejkim sytuacja już opanowana?

Snejki już dużo lepiej, chociaż apetyt jeszcze nie taki sam.
Mniej go ciągnie na dwór i więcej śpi. Leczenie jeszcze trwa, a że zastrzyki dostaje na miejscu to jest teraz trochę na nas obrażony i chyba z tego powodu bardziej płochliwy.

Mije Dyziaki od początku mają zmnienne nastroje.
W pierwszym okresie to Jusia unikała mojej wnuczki, bo nie lubiła brania na ręce, natomiast Dyzio był śmiały i bardzo chętnie się z nią bawił.
Potem nagle zaczęły oba się chować jak przychodziła Agatka. Potrafiły poznać ją po pukaniu.
Mniej więcej w tym czasie zauważyłam, że reagują strachem na głośno rozrabiajace na klatce dzieci. Nie mogły tego kojarzyć z moją wnuczką, bo wiem na pewno, że ona nawet niechcący nigdy nic im nie zrobiła (miała wtedy ok. 4 lat i była pilnowana), ale już wcześniej widziałam, że w trakcie zabawy kiedy nagle głośno zaśmiała się z ich zachowania, to je to płoszyło i uciekały. Wracały do zabawy jak zachowywała się cicho.

Doszłam do wniosku, że to chyba wysokie tony w głosie dzieci je tak straszą, bo nie było takich reakcji na głośniejsze zachowanie czy śmiech dorosłych. Nawet jak te głosy dochodzą zza drzwi domu, owszem nadsłuchują ale nie uciekają w popłochu.
W ubiegłym roku remontowali mam blok. Bałam się jak one zniosą to wiercenie czy stukanie, bo remontowali z obu stron jednośnie i nawet nie mogłam ich zamykać w cichszej części domu. O dziwo zniosły to dosyć dobrze, a strachulec Dyzio nawet próbował spacerów po rusztowaniu przy balkonie.
Jusia już od dawna nie unika wnuczki, ale Dyzio już od ponad 2 lat wizyty jakiegokolwiek dziecka u nas przesiaduje za kanapą.
A teraz doszło jeszcze to płochliwe zachowanie obojga na niespodziewane (ale przecież typowe) odgłosy naszego domu.
Poza tym zachowują się normalnie, jak zawsze dotrzymują nam towarzystwa, napraszają się o mizianie i zabawy, śpią w pobliżu nas.

to już całkiem zaciemniłaś obraz.
bardzo dziwne to wszystko, co piszesz.
najbardziej mi pasuje na to, że Dyziaki są "molestowane" przez jakieś obce dzieci i te lęki przenoszą się również na Twoją wnuczkę.
Ale - jak zrozumiałam - koteczki nie mają kontaktu z obcymi. No to nie wiem.

Obce dzieci bywały u nas bardzo, bardzo rzadko. Natomiast latem pod blokiem i czasem na klatce schodowej rozrabiają dość gośno (mieszkamy na 1 piętrze).

Teraz skojarzyło mi się, że podemną mieszka dziadek, który często bardzo gośno nastawia radio (może to stacja o.Rydzyka tak na nie działa)

ale pisałaś, że Dyziaki od niedawna zachowują się dziwnie
jakby pojawiło się coś w ostatnim czasie...
jeśli to TA stacja tak na nie działa, znaczy, że fajne koteczki masz :lol:

Bo z tym ich strachem przed dziećmi już się pogodziłam i jakoś go sobie wytłumaczyłam.
Teraz zaczęło mnie martwić to, w jakim popłochu ostatnio się zrywały i uciekały kiedy ja albo TŻ niespodziewanie czymś stuknęliśmy albo zaszuraliśmy.

Aniu, mam nadzieję, że Dyziaki szybko dojdą do siebie i przestaną się bać :ok:

A za pracową gromadkę również mocne kciuki :ok:

I głaski dla całej gromadki :1luvu:

Amika, naprawdę nie wiem, co Ci napisać, bo to bardzo dziwne jest. Oboje z TŻtem pracujecie, więc nie możecie na bieżąco obserwować.

Femka pisze: Oboje z TŻtem pracujecie, więc nie możecie na bieżąco obserwować.

No właśnie dlatego nie mogę dojść co ich mogło tak przestraszyć.
Na wszelki wypadek odłączyliśmy nawet dzwonek do drzwi.

No ale dosyć smęcenia, wrzucam fotki koteczków, bo zapomnicie jak moje futra wyglądają

Snejki zimowo - poranny spacerek za potrzebą :twisted:

Wietrzenie futerka i łapanie słoneczka

Misio z 20-go stycznia - jeszcze z lekka "zawiany"

Trochę monotematyczne, ale Misio w takich pozach wyleguje się najczęściej

(przypomina mi tym moje domowe puchatki)

Trochę okrągłego Misia-pysia ...

i koloru jego futerka w zbliżeniu...

W całej okazałości ...

I na kolankach, na które wchodzi nawet nie zapraszany :twisted:

Przepiękne te koty :1luvu:

Snejki jest dla mnie ósmym cudem świata, bo jest buraskiem, a dla mnie to najpiękniejsze koty świata.
Misio - przepiękny pycholek, cudne, dymne futro. A jego pozy to już prawdziwe mistrzostwo świata.
Naprawdę zazdroszczę domkom, które adoptują Twoje pracusie.

Koty Amiki6 - Pracusie: Snejki[], Misio[] i Dyziaki [][]

Kto przegląda forum