Chester & Roman - pożegnanie Czesia

[Aniutella]

Cudne kotecki

[Maraszek]

Wreszcie mam dostęp do komputra! Chociaż tylko na trochę...

W ramach porządków - wstawiam wierszyk z Romusiowych imienin

Dziś Romuś różowonosy
Krówka ma biała, kochana
Glumiś, deptuś, glumaczek
Święto ma swoje od rana

Wszystko mu dzisiaj wolno
Wie to hultaj dokładnie
No i do pracy mnie nie chciał
Wcale puścić – naprawdę!

Zasiadł sobie na szafce
Ja – jeden wielki amok
I nagle odnalazłam
Utkwiony we mnie wzrok

Oczka zmrużone miłośnie
Cały drży od mrukotu
„Bierz na ręce! Nie wychodź!
Tak nie czyni się kotu!”

I już rączki bialuśkie
Wyciągają się do mnie
I za szyję, najczulej,
Obejmują łagodnie

Nos we włosy wtulony
Wielki mrukot przy uszku
No i „mqrrrau” mi powiedział
Zupełnie po francusku

Cóż mam czynić, nieszczęsna?
Wszak do pracy iść muszę
„przytul mnie jeszcze mocniej,
to złagodzi katusze”

Muszę iść! Któż zrozumie
kocią miłość tak rzewną??
z wielkim smutkiem wychodzę
ale wiem już na pewno

Kot przylepny, naludzki
Dzieli swe życie z nami
I jak widać, po prostu
Byliśmy sobie pisani



Z tą swoją przylepnością i naludzkością to Romuch przechodzi sam siebie Normalnym jest, że - jeśli nie na kolana - to wepcha się na plecy. Ot - 2 dni temu. Jak zwykle rano szykuję się do pracy. I niestety nie mogę całego czasu poświęcić białej krówce. Nic to - futro się w żaden sposób nie zniechęca. W pewnej chwili przysiadłam na wannie... Taaaka okazja Oczywiście Romuch siedzi mi już na plecach Ale plecy nie ubrane więc śliskie jakieś... (a ręce zajęte i kociej doopiny nie ma kto podtrzymać). A więc po licznych akrobacjach, obrotach, zwisach itd (którym akompaniował taki mrukot, że aż sama wpadłam w wibracje ) mogłam się juz spokojnie wyprostować z lisim oooops.... z kocim kołnierzem na szyi. Mokrego nochala miałam w prawym uchu , a tylne nóżki zwisały mi z lewego ramienia. Kołnierz dyndał, mruczał i był generalnie bardzo grzeczny
No i postawił cwaniak na swoim - wyleżał się na mnie przed wyjściem z domu

[Aniutella]

Z tą swoją przylepnością i naludzkością to Romuch przechodzi sam siebie Normalnym jest, że - jeśli nie na kolana - to wepcha się na plecy.

Oj wiem coś o tym Zdążyłam wejść do Maraszka, przykucnąć żeby zdjąć buty i już siedział na moich plecach
Wogóle Maraszek ma przekochane koty

[Maraszek]

Dzięki Aniutka

Ostatnio Romuś ma w ogóle kupę ciekawych pomysłów Niedawno siedział sobie na kolumnie - kolumna jest nieduża, jakieś 15x15 cm i stoi na podłodze. No więc Romek sobie siedzi i się na mnie wyślepia (a ja wygodnie rozparta w fotelu).
- Rrrromuś - mówię.
Romuś miłośnie mruży ślepia.
- Romeczku kochany! powiesz coś?
Romuś się wzbudził (znaczy terkocze).
- Romunia moja, no cio chcesz? - i przekrzywiłam głowę naśladując jego wygibasy.
Romuś wyrzekł "mqrau" i - przekrzywiając łepek - tak się na mnie zapatrzył, że zbombił się z hukiem z nieszczęsnej kolumny wywracając ją zresztą starannie.
Nawet się za bardzo nie obraził

[Maryla]

Roznamiętnił się

[Maraszek]

Tiaaaaa, nie wiedziałam, że mam wodnego kota
Dzisiaj rano usłyszałam podejrzane pluski w kuchni - wpadam, a tu ogromna dzidzia (czyli Czesio) siedzi sobie nad miseczką z wodą i radośnie paca w nią łąpką robiąc fontannę i potop na pół kuchni Spojrzał na mnie z iście pierdołkowatym i wybałuszonym wyrazem pysia, po czym postanowił się napić. W tym celu .... wlazł przednimi łapkami do miski, zgiął się w chińskie osiem i w tak wygodniej pozycji rozpoczął korzystanie z wodopoju
Co za futrość durnowata!

[Aniutella]

[Batka]

akrobata

[Agness]

Wodny kot nieźle.

[Maraszek]

Wybraźcie sobie człowieka, który przycupnął na chwilkę, aby odpocząć: na brzegu fotela, broda podparta na ręce, łokieć wsparty na kolanie. I do tego proszę dodać kota zwisającego głową w dół, z łebkiem w okolicy łokcia, obejmującego rękę obiema łapkami, a paluszkami tylnych łapek wczepionego w ramię Nikomu chyba nie muszę tłumaczyć, że to Romuś.
Dla wyjaśnienia - robiłam wczoraj porządki, więc siłą rzeczy nie byłam zbyt stabilnym podłożem Po pięciokrotnym zbombardowaniu się z moich pleców, Romuch wyczaił krótki moment "stabilności podłoża".

[RyuChanek i Betix]

Słodziaszek z tego Romanka, to podobnie jak u nas Simon słodka przylepa a zarazem szef stada

[Mysza]

I zupełnie jak mój Budrys

[RyuChanek i Betix]

No to witajcie w klubie To chyba nie przypadek ze białaskowate kotki sa takie przytulaśnie, komunikatywne i z bogata mimika pysia

[moni_citroni]

Lejus to tez bardzo przytulasty facet, ale nie wisi mi na szyi (niestety)
Bialaskowate kotki sa naprawde slodkie

[Maraszek]

Czasami nazywam Romeczka „białą krówką”. No i teraz stwierdziłam, że całkowicie niesłusznie To istny „biały osiołek”, a wręcz oślisko! Codziennie rano ćwiczymy kociego „rejtanika”; i – muszę przyznać – z coraz większą determinacją z kociej strony A wygląda to tak: gdy już stoję w pełnym rynsztunku gotowa do wyjścia, Romuś układa się pod drzwiami wyjściowymi, a że otwierają się one do wewnątrz – nie mam szansy po prostu przekroczyć futrzaka i wyjść. Następują negocjacje tłumaczę swoje racje, kotuch słucha ze zrozumieniem, po czym wywala podwozie do góry (oczywiście nie przesuwa się ani o milimetr). Próbowałam różnych metod: powolutku otwierałam drzwi mając nadzieję, że poczucie dyskomfortu zmobilizuje futrość do wstania – ale gdzie tam!!! Romuch się rozwłócza po podłodze, patrzy z wyrzutem i ani drgnie Następne ćwiczenie – próbowałam podnieść go stopą i delitatnie odstawić na bok. W tym przypadku kot wykazuje absolutną bezwładność i zupełny brak kości – zwisa z nogi, przelewa się na boki, tylne nóżki formują mu się w kasyczną żabę, po czym spływa dokładnie w to samo miejsce. Nie ma rady – trzeba wykonać skłon, podnieść futrzaka i przestawić gdzie indziej Tak w ogóle to wszystko przez moje lenistwo – stojąc w pełnym rynsztunku, z kluczami, torebką i siatką po prostu nie chciało mi się schylać