Mi się do dzisiaj w takiej sytuacji przypomina jak kiedyś pojechaliśmy z naszą czikitką do Wrocławia na badania i umówiliśmy sie na miejscu z marcjannakpe, bo to byli jej weci. Czekam, czekam, a kobity nie ma, wychodzę przed lecznicę i widzę, że wreszcie nadciąga. I mało wtedy nie padłam ze śmiechu. Marcjanna jest malutka i drobniutka, a za sobą wlekła za uprząż ogromny transporter na kółkach, w którym siedziały razem 3 koty jej, a hałas jak to sie toczyło po chodniku robiło jakby co najmniej czołg jechał
i wszyscy przechodnie się za nia ogladali. A najlepsze, że koty siedziały w środku zadowolne z siebie jak basze i ciekawie się rozgladały. A ja byłam pewna, że one pogłuchły od tego dudnienia. 
A w taką pogdę jak dzisiaj to pewnie marcajnnakape płozy by im założyła i na saneczkach.
Transporter na kółkach to nie taki głupi pomysł, z tym że u nas kółka musiałyby byc dość sporawe bo odpływy z rynien przecinają chodniki tworząc rowki dla kółek od walizki na przykład nieprzejezdne. No i spróbuj moje koty przewozić grupowo... 
Może w sumie nie schudłam ale...i nie przytyłam 
WIERZĘ, że coś w tym jest 
