***BOKIRA [*]*** Gabi - znowu radość :))

Niestety z losem w postaci chłoniaka nie można było wygrać. Dobrze, że zdecydowaliście się na sekcję.
Oglądam te jej zdjęcia sprzed kilku dni, była takim dzielnym kotkiem.
Popłakałam się przy ostatnich zdjęciach na hamaczku, mam nadzieję, że trochę jej pogodnego ducha zostanie na zawsze przy Was.
Przypomina mi moja Bajkę.

Taką ją zapamiętam

Haniu, Grzesiu, przytulam Was

Vega bardzo mi przykro.

Bardzo Ci współczuję :cry:

Haniu kochana, nasze sliczne trikolorki są już w tej chwili razem. Bokirka bawi się z moją Nuteńką, obie opiekuńcze, teraz będą dbały o siebie i patrzyły na nas z obłoczka.

Bokirko, Bokirko...
i Vego - tak bardzo nam przykro, że los was rozdzielił...
Że Ty i Twoje koty straciłyście takiego kota,
Że Bokirka już nie miauknie, nie mruknie, nie pobawi się więcej
I nie będzie już wypatrywała więcej ptaków za oknem,
nie ujrzy słońca. I że ona sama, jako płomyczek - więcej nie zaświeci.

Bokirko, Bokirko
Ciesz się jednak, że byłaś kim byłaś, żyłaś jak żyłaś.
Miałaś dom, Dużych i imię.
Księżniczko o imieniu na „B”

Vega :1luvu:

Korciaczki pisze:Bokirko, Bokirko...
i Vego - tak bardzo nam przykro, że los was rozdzielił...
Że Ty i Twoje koty straciłyście takiego kota,
Że Bokirka już nie miauknie, nie mruknie, nie pobawi się więcej
I nie będzie już wypatrywała więcej ptaków za oknem,
nie ujrzy słońca. I że ona sama, jako płomyczek - więcej nie zaświeci.

Bokirko, Bokirko
Ciesz się jednak, że byłaś kim byłaś, żyłaś jak żyłaś.
Miałaś dom, Dużych i imię.
Księżniczko o imieniu na „B”

Vega

Korciaczki... To jest piękne. Dziękuję :1luvu:

Bokirko żegnaj moja śliczna [**]
:aniolek:

W domu niesamowita cisza. Nie ma gonitw, nie słychać stada słoniątek galopujących po schodach. Oliwka, która była najbliżej z Bokirką, co jakiś czas urządzała poszukiwania. Chodziła cichutko gruchając, zaglądała do budek w drapakach, sprawdzała w kuwetach, wskakiwała na parapet, wczołgiwała się pod kołdrę (Bokirka była podkołderkowa, Oliwka nigdy wcześniej nie wchodziła pod kołdrę)... Pancuś i Filunio dołączali do niej, Lili dreptała za nimi... Kilka razy organizowała taką akcję. Za każdym razem patrzyła potem na mnie wielkimi oczyskami, w których mogłam wyczytać krzyk: "Gdzie jest Bokirka?!!!" Z całej kolekcji różnokolorowych myszek odnalazła tę, którą jeszcze niedawno Bokirka się bawiła. Wyniosła na środek pokoju i usiadła, wyraźnie nie wiedząc, co jeszcze mogłaby zrobić. Sprawdziłam na fotkach - rzeczywiście to była ta myszka.

Bokirkę i Oliwkę łączyła szczególna więź. Widać to zresztą na zdjęciach. Niemal od początku obie były bardzo zaprzyjaźnione. Po sterylce Bokirki, Oliwka opiekowała się biedactwem tak serdecznie, jak najlepsze kocia mama swoim kociątkiem. Czuwała nad nią, odprowadzała do kuwety, czekała i potem przyprowadzała. Przytulała, wylizywała, nie chciała schodzić na posiłki, bo musiałaby odejść od cierpiącej "siostrzyczki".

W tym trudnym okresie starałam się jak najmniej fotografować, bo Bokirka nie cierpiała być modelką.

Teraz... Oliwka przestała szukać. Dokładnie obwąchała hamaczek (ten, na którym zrobiłam Bokirce ostatnie zdjęcia), położyła się w nim i na nic nie reaguje. Zrobiłam próbę laserkową. Ona zawsze szalała za plamką z laserka. Popatrzyła obojętnie... Nie przejęła się puszką z przysmakami. Czeka...

"Jedną maleńką duszą tak wiele ubyło"... Pusto, smutno...

hah, pełno nas a jakoby nikogo nie było, tak?

Satoru pisze:hah, pełno nas a jakoby nikogo nie było, tak?

Dokładnie.

Bokira po mnie przejęła niechęć do fotografowania się.

Biedna Oliwka... Wybierając dla niej `siostrzyczkę` niestety nie mogłam wybrać losu...

Haniu, jeszcze raz dziękuję za wszystko.
Przytulam...

Koty to niezwykle empatyczna stworzenia. Kiedy Bokirka płakała przy zastrzyku, natychmiast się zjawiały . Filuś usiłował wejść pomiędzy nas i Malutką, a Oliwka wylizywała i pocieszała, łypiąc na nas bardzo nieprzyjaźnie.

Agn pisze:Bokira po mnie przejęła niechęć do fotografowania się.

Biedna Oliwka... Wybierając dla niej 'siostrzyczkę' niestety nie mogłam wybrać losu...

Haniu, jeszcze raz dziękuję za wszystko.
Przytulam...

Agnieszko, to ja dziękuję Bokirce za to, że była taka cudowna. Dziękuję za niezwykłą delikatność i czułość, za mruczanki - kołysanki i przepiękne kocie bajki...

Jestem Ci bardzo wdzięczna, bo dzięki Tobie mogłam przez całe 10 miesięcy cieszyć się tą niezwykłą istotką. To Ty przecież uznałaś, że Bokirka idealnie nadaje się do naszej rodziny, że będzie u nas szczęśliwa.

Gdyby moje koty mogły mówić, również by Ci podziękowały, bo widać było, jak bardzo kochają Bokireczkę.

vega36 pisze:Koty to niezwykle empatyczna stworzenia. Kiedy Bokirka płakała przy zastrzyku, natychmiast się zjawiały . Filuś usiłował wejść pomiędzy nas i Malutką, a Oliwka wylizywała i pocieszała, łypiąc na nas bardzo nieprzyjaźnie.

Koty czują rozpacz....i ludzką tez....

***BOKIRA [*]*** Gabi - znowu radość :))

Kto przegląda forum