MIKITKA (*). Nowe życie.

[ASK@]

Masz racje Femka cieszy bardzo kazdy maly sukcesik ale i cholernie boli.Ile ten kot wycierpi strachu az do bolu zeby pzrelamac bariery.A zcesto i my nieswiadomie dokladamy jakim krokiem dla nas zupelnie normalnym.Dopiero przerazenie w oczach kota uswiadamia nam ze cos nie tak.

Mikicia uspokoi sie ,zaufa.Tylko niestyty jeszcze troche potrwa.
Oby wyzdrowiala tylko, bo wtedy i kot inaczej reaguje na otoczenie.

[Femka]

pamiętam, że najdłużej musiałam czekać, żeby Milusia nie reagowała unikiem i stulonymi uszkami, gdy unosiłam rękę zbyt blisko niej. Oczy wilgotniały.

Wielkie kciuki za Mikitkę. Pisz o niej, Ja-Ba, jak najwięcej.

[Pipsi]

Najważniejsze, że jest z Wami, pomalutku się przekona. Kochana koteńka

[Ja-Ba]

Mikitka dostanie tyle czasu ile tylko bedzie potrzebowała. Tak jak marzyłam o dniu kiedy będziemy wracali z nią z Warszawy, tak następnym etapem jest marzenie że sama z własnej woli wskoczy na łóżko i rozciągnie się w pościeli, że odważnie podejdzie do misek z jedzeniem, zainteresuje się zabawkami.
Koty są takie delikatne, a ile z nich przechodzi piekło i do końca nie spotykają na swojej drodze nikogo kto choć trochę by im ulżył.
Dulencjo, to straszne co opisałaś. Półtora roku kot sam w mieszkaniu - nie wiem gdzie ludzie mają serca, co sobie mysla. Nie dziwię się że było mu tak ciężko odzyskać równowagę. Ile jest takich kotów?

Wczoraj widzieliśmy na spacerze parę - panią i psa. Oboje ledwie trzymali się życia. Pomyślałam tylko żeby dobry los sprawił by pies odszedł wcześniej.

Dość smutków - Mikitka się odnalazła. Niewiele brakowała a dokonała by żywota w jakiś krzakach z zimna i wycieńczenia. Stał się mału cud - a z resztą sobie poradzimy.

[Ja-Ba]

Będę pisała i wstawiała fotki

[delfinka]

Dziękuję, Ja-Ba

[ASK@]

jak mała?

[hanelka]

nie wiem gdzie ludzie mają serca, co sobie mysla.

Nie myślą. Po prostu nie myślą. Niestety.

A Ciebie czeka teraz dużo radości. Będziesz obserwować, jak Mikitka pomału odtaja, nabiera zaufania i staje się normalnym kotem.

[Ja-Ba]

Wróciliśmy własnie od weta. Mikitka waży 3.45
Niestety, musimy jeszcze przez co najmniej kilka dni jeździć z nią na zastrzyki - piszę niestety bo dla Mikitki każdy wyjazd, każde zapakowanie do skiperka to kolejny strach, przezycie, rozpaczliwe miauczenie.
Na szczęście uspokaja się gdy ją głaszczę - ona może siedzieć w skiperku ale pod warunkiem że ten jest otwarty.

Dzisiaj rano wlazłam do niej za tapczan i ładnie dała się wygłaskać, dostałam od niej nawet piękne mruczanki
Musi być jeszcze jakiś czas izolowana w swoim pokoju ze swoją kuwetą bo jest koszmarnie zarobaczona a w tym stanie w jakim są jej jelita - na razie nie mozna jej niczego podac.

Ciesze się że Mikitka przy głaskaniu potrafi choć na kilkanaście minut sie odprężyć i pddać pieszczotom jak normalny domowy kot. Mam nadzieję że te chwile będa coraz dłuższe, a nawet i te krótkie są dużym odpoczynkiem dla jej steranych nerwów.

[ASK@]

oj te pieprzone robale. Tyle szkody moga zrobic.
Ja-Ba a nie mozna dawać jej zastrzyku w domu?No chyba że wet chce ja widzieć.
jaka małą widac złakniona jest głasków i spokoju. Taka nieufna ciągnie do człowieka jednak.
Bedzie ok.
Co dostaje na jelita? I oby jakieś przeziebienie sie nie przyplatało po takim pobycie na zimnicy.

[Ja-Ba]

Asiu, ja bym nawet nie chciała żeby wet przyjechał do domu - niech się jej dom przynajmniej nie kojarzy z zastrzykami. A tak to nie bedzie nigdy pewna po co ją wyjmuję zza tapczanu. Wolę mimo wszystko te jazdy.
Kicia na razie nie wykazuje żadnych objawów przeziębienia, nosek i oczka czyste. Ona jest szczepiona a poza tym zawsze należała do tych raczej odpornych, mało chorujących kotów.

Na brzuszek na razie dostaje tylko espumisan i trochę hepatile, ale zaraz idę po smektę i taninal. Oczywiście dostaje też leki w zastrzykach.

[ASK@]

ja myslałam o osobistym dawaniu zastrzykow.
ale to chyba w przypadku Mikitki rzeczywiście nie najlepszy pomysł.Moze sobie źle kojarzyć tak jak piszesz. Dom, to dom!

[Femka]

a ja bym zaryzykowała zastrzyki.
To jest moment, ukłucie i już.
Wiem coś na temat koszmarnego stresu koteczków związanego z wizytami u wetki.
Nauczyłam się robić sama zastrzyki, żeby im oszczędzić (chociaż gacie mam pełne ze strachu za każdym razem).

[ASK@]

ja tez sama kuje.To jest moment i po strachu.Kota oczywiście.Potem zagłaszczam na (no nie ndosłownie)śmierć.
Stres jest wiekszy ale dla mnie!!!Kot szybko sie uspokaja.

[Ja-Ba]

Będę się musiała nauczyć , a ona dostaje po dwa
Po wizycie już dobrze, wygłaskałyśmy się znowu, kicia wcale nie jest na mnie obrazona, przytula się, mruczy i poddaje brzusio i mordkę do głaskania
Szkoda że musze iść do pracy