). Nie od dziś wiem że jestem histeryczka - jej choroba jest niewątpliwa ale nie powinnam co wieczór myśleć o tym w czym i gdzie ją pochowam. Dodatkowym niezaprzeczalnym faktem jest to, że ona mnie kojarzy z samymi złymi rzeczami - jak transporter, wet, podróże. Im więcej ma spokoju i stabilizacji tym widzę ze jest jej to bardziej odpowiada. Bieganie do szóstego lekarza potem siódmego i ósmego co nam da ? Owszem w papierach jest co-nieco napisane ale kazdy bedzie tak samo wyrwany z kapci jak ten z bagiennej do którego dzwoniłam w nocy 1 listopada. Zauważyłam nie raz, że Puki się aktywuje, kiedy myśli, że zniknęłam - wyszłam, poszłam spać. Ona po części chowa się przede mną... 
Myslę, że powinna odwrotnie udawać przede mną zdrową - miałaby więcej spokoju 
Jak widzę ją taką osowiałą od razu myślę ze trzy ćwierci od śmierci wpadam w popłoch, rozpacz, a ona jakby nigdy nic ożywa kiedy ja się już z nią żegnam.Wzięłam się więc w garść, umówiłam do naszego jakby niejako najbardziej podstawowego lekarza - czyli na Chopina i staram się nie panikować. Pójdę jutro, na spokojnie przedstawię swoje pomysły, poproszę go żeby pobrał jej mnóstwo krwi i zbadał na wszystko co możliwe - moze pójdzie na to, żebym mogła zapłacić chociaż za część dopiero przy odbiorze czyli za tydzień po wypłacie. Niech zbada ją pod kątem białaczki, FIV, FIP, wątroby, nerek, hormonów, tarczycy, robali i wszystkiego co mu przyjdzie na myśl. Tylko niech weźmie wszystko co mu tzreba za jednym razem - bo nie chcę jeździć z Pukunią codziennie - takie stresy to dla niej ostatni gwóźdź do trumny. Dla mnie zresztą też
Siwieję w zastraszającym tempie przez te wszystkie stresy 
Kya mówiła mi o tym od dawna ale tyle było różnych hipotez że ta była jedna z wielu - pryznaję ze wstydem ze to szukanie po omacku i bezsilność wetów doprowadza człowieka do obłędu myślowego i nastawienia - to też na pewno nie będzie to. A tu normalnie wszystko pasuje. WSZYSTKO.
A mówiłam im nadawałam jak radio wolna europa aż kazali mi sie zamknąć jak musieli roważyć wysokość dawek leków - mówiłam wszytstko. Wychodząc z załozenia ze ja nawet nie wiem ktore to objawy mówiłam wszystko co u niej widziałam - ze leży i strzepuje łapki jakby z wody też. A tu się okazuje że toobjaw. I sucha skóra i migreny (patrzac na nia ostatnio jak się w ciemny kąt zaszyła myślałam sobie czy jej głowa nie boli - w kontekscie tego kontrastu który mi weterynarz we Wrocławiu pokazywał na zdjęciach w jej główce).
Oby się tylko potwierdziło w badaniach...... Ale może dziś wreszcie spokojnie zasne - i nie będą mi sie snily koszmary z chorobami Pukuni w roli głównej 
Cud że po takim okrucieństwie ze strony ludzi nie straciłą zaufania. I dobrze - bo jak widać ludzie sa różni...
Co tam płot - dla kici opłaciłoby się zrujnować o wiele więcej - byle móc dać jej to co właśnie dostała 
