OBDARLI MNIE ZE SKÓRY- JUŻ ZDROWA I MAM D/S

Kocia Lady pisze:już tam moja noga nie postanie... myśli pani że ten kotek mógł mieć szanse, ona stwierdziła że ma jakieś zwyrodnienie stawów, potem znowuż że stwardnienie rozsiane... ale przecież czy tak na oko wet może stwierdzić co jest żeby uśpić zwierzaka??
czuję się jak kat, zwierzak patrzył na mnie ufnymi ślipkami, a ja zaniosłam go... na śmierć
to tak se myślę że ta ze skóry obdarta koteczka tam trafiła to co by było??

Kocia Lady , jeszcze żaden wet nigdy nie próbował mi uśpić kociaka , jeśli ja na to nie wyraziłabym zgody. Były próby mówienia mi ,że kot nie przeżyje , ale ja zawsze mówię - musi dostać szansę , a uśpienie nie jest szansą. Dzięki takiemu postawieniu sprawy 2 sparaliżowane koty zaczęły chodzić - jednego mam u siebie. Nie mówię tu o innych przypadkach , które także zakończyły się wygraną. Musisz bardzo kategorycznie , praktycznie od drzwi mówić ,że kot będzie leczony tak długo dopóki nie widać ,że cierpi. A zadaniem weta jest aby nie cierpiał.

andzelika1952 pisze:
Kocia Lady pisze:już tam moja noga nie postanie... myśli pani że ten kotek mógł mieć szanse, ona stwierdziła że ma jakieś zwyrodnienie stawów, potem znowuż że stwardnienie rozsiane... ale przecież czy tak na oko wet może stwierdzić co jest żeby uśpić zwierzaka??
czuję się jak kat, zwierzak patrzył na mnie ufnymi ślipkami, a ja zaniosłam go... na śmierć
to tak se myślę że ta ze skóry obdarta koteczka tam trafiła to co by było??

Kocia Lady , jeszcze żaden wet nigdy nie próbował mi uśpić kociaka , jeśli ja na to nie wyraziłabym zgody. Były próby mówienia mi ,że kot nie przeżyje , ale ja zawsze mówię - musi dostać szansę , a uśpienie nie jest szansą. Dzięki takiemu postawieniu sprawy 2 sparaliżowane koty zaczęły chodzić - jednego mam u siebie. Nie mówię tu o innych przypadkach , które także zakończyły się wygraną. Musisz bardzo kategorycznie , praktycznie od drzwi mówić ,że kot będzie leczony tak długo dopóki nie widać ,że cierpi. A zadaniem weta jest aby nie cierpiał.

Andżeliko masz rację ale jak ta wetka zastraszyła babcię i stwierdziła ona że skoro tak... nikomu nie życzę tego uczucia, tego wzroku kota jak czekał na swoją śmierć i złapał łapkami rączki torby, w której go niosłam, jak zasnął, musiałam mu je wyjąć :placz:

jestem pełna podziwu dla bohaterów tego wątku są oni moi wzorem do naśladowania...

Kocia Lady pisze:
andzelika1952 pisze:
Kocia Lady pisze:już tam moja noga nie postanie... myśli pani że ten kotek mógł mieć szanse, ona stwierdziła że ma jakieś zwyrodnienie stawów, potem znowuż że stwardnienie rozsiane... ale przecież czy tak na oko wet może stwierdzić co jest żeby uśpić zwierzaka??
czuję się jak kat, zwierzak patrzył na mnie ufnymi ślipkami, a ja zaniosłam go... na śmierć
to tak se myślę że ta ze skóry obdarta koteczka tam trafiła to co by było??

Kocia Lady , jeszcze żaden wet nigdy nie próbował mi uśpić kociaka , jeśli ja na to nie wyraziłabym zgody. Były próby mówienia mi ,że kot nie przeżyje , ale ja zawsze mówię - musi dostać szansę , a uśpienie nie jest szansą. Dzięki takiemu postawieniu sprawy 2 sparaliżowane koty zaczęły chodzić - jednego mam u siebie. Nie mówię tu o innych przypadkach , które także zakończyły się wygraną. Musisz bardzo kategorycznie , praktycznie od drzwi mówić ,że kot będzie leczony tak długo dopóki nie widać ,że cierpi. A zadaniem weta jest aby nie cierpiał.

Andżeliko masz rację ale jak ta wetka zastraszyła babcię i stwierdziła ona że skoro tak... nikomu nie życzę tego uczucia, tego wzroku kota jak czekał na swoją śmierć i złapał łapkami rączki torby, w której go niosłam, jak zasnął, musiałam mu je wyjąć

co za koszmarna historia....jak można było dopuścić do tego,żeby wetka tego kotka uśpiła,on miał na pewno szanse na dalsze życie,może nie w pełni sił,ale zawsze, nie mogłabym tak,gdyby kotek liczący na ratunek,bez próby podjęcia leczenia został uśpiony na moich oczach. I jeszcze łapał się torby,tak,jakby chciał powiedzieć "dajcie mi jeszcze szansę".Jakiś horror. Proszę najlepiej napisać co to za lecznica,co by innych przestrzec...

ogromne kciuki za najcudowniejszy domek dla Myszeńki :1luvu:

nie mogłam nic zrobić babcia zastraszona wyraziła zgodę, kilka lat temu ratowałam chłopakowi w ciężkim stadium raka życie, byłam za granicą więc mnie było stać, i choć lekarze nie dawali szans, chłopak żyje, ma nawet dziecko, jestem dumna, jedna moja znajoma, nie zapomnę do dziś powiedziała wtedy: inwestujesz w trupa :strach: