Zielonookie Kotołaki :) cz.6

viewtopic.php?f=13&t=103344

może ktoś pomoże :?:

Cześć Kotołki, Marciu i Kalinko :wink:

Miłego wieczornego wygrzewania się z kotkami

bry

Dzis rano obudziło mnie wielkie tłuste doopsko :twisted:

. Wlazło na mnie, włosy podgryzało, gadało

. Co się dzieje? Pomyslałam, że może w miseczkach pusto, a tam żarełko było. Może sie Kiruni nudziło :twisted:

. I dobrze, że mnie obudziła, ja tam nie lubię długo spać, potem jestem nie do życia.

Wypłoszczus nawet poszedł ze mna do miski i zjadł kilka (dosłownie) chrupek. Lepsze to niż nic. Wrócił potem do łóżka i tam sobie śpi. Smutne to wszystko z nim związane, ale myślę, że takie powinny być ostatnie dni kota. W poczuciu jako takiego bezpieczeństwa, w ciepełku z głaskającymi go rękoma, a nie jazda co chwilę do weta, kłócie, ból, wmuszanie jedzonka, stres po to, żeby w taki sposób przezył 2 tygodnie dłużej :roll:

. Zwłąszcza, że akurat ta choroba jest nieuleczalna i tu chodzi o konfort życia. Z Rudym było inaczej, tam siadła wątroba i ciagle wierzyliśmy, że się zregeneruje, więc czekaliśmy z decyzją do ostatniej chwili. Nerki to kichowata sprawa, a jakoś żadnej wolnej, nieużywanej, porzuconej nerki nie mogę nigdzie znaleźć :wink:

. No tak sie tłumaczę.

Marcia, mnie się zdaje - chociaż pewnie się narażę wielu osobom - że masz dobre podejście. Sama tak bym zrobiła. W tym przypadku tak naprawdę nie ma nadziei na cud przecież, nie da się tego wyciąć, usunąć, zrobić coś radykalnego, może niebezpiecznego, ale żeby w efekcie choroba znikła...

Trzymajcie się jakoś, przytul Wypłosia od ciotki

No ja własnie też wiem, że się narażam. Ale czuję, że tu raczej chodzi o Hospicjum, a nie o OIOM

Martusia nie narażasz się jesteś najukochańszą Panią na świecie :1luvu:

Marciu masz jak najbardziej słuszne podejście.
Czamami musimy podjąć taka decyzję i pozwolić dojść naszym pupilom. Smutne i przykre to ale takie jest życie.

Marcia, Ty najlepiej znasz sytuacje i najlepiej wiesz, co nalezy zrobic. Przytulam mocno.

MarciaMuuu pisze:Wypłoszczus nawet poszedł ze mna do miski i zjadł kilka (dosłownie) chrupek. Lepsze to niż nic. Wrócił potem do łóżka i tam sobie śpi. Smutne to wszystko z nim związane, ale myślę, że takie powinny być ostatnie dni kota. W poczuciu jako takiego bezpieczeństwa, w ciepełku z głaskającymi go rękoma, a nie jazda co chwilę do weta, kłócie, ból, wmuszanie jedzonka, stres po to, żeby w taki sposób przezył 2 tygodnie dłużej .

Mądrze to napisałaś, Marta. Masz całkowitą rację. Głaski dla futer, a dla Wypłosia szczególnie