DT u Poddasza&Mamuśki - Burasia lepiej :) - Nowa Czarna ;)

to dzień złych wieści :crying:

Poddasze, tak długo walczyłaś o Marcysia,
o jego zdrowie i życie.
Smutno...

Dałaś mu jednak piękne ostatnie dwa lata. Wyciągnęłaś z kociego rynsztoka.
Gdyby nie Wy, odszedłby dawno temu, bez poznania ludzkiej miłości i troski,
bez ciepła prawdziwego domu...

Daliście mu tyle, ile człowiek dać potrafi. Był z Wami szczęśliwy

Marcysiu ...

Obrazek

Taki byłem... takim mnie pamiętajcie...

http://img190.imageshack.us/i/p8140234.mp4/
http://img190.imageshack.us/i/p8140236.mp4/

(nie wiem czemu nie działają

widać czas się dla Marcysia i na nich zatrzymał

naprawię to wieczorkiem)

Poddasze, Marcyś był śliczny

Takim będę Go pamiętać :cry:

Przytulam mocno!

Dla Ciebie Marcyśku [']

Maleńki odszedł tuż po 15.00...

Gdy zwrócił jedzonko i wcisnął się kolejny raz za kanapę Mamuś pognała z nim do pani doktor. Jego oczka podobno już zaszły taką mgiełką. Kiciuś u wetki lekko się słaniał na nóziach. W ciągu ostatnich dwóch godzin choroba zaatakowała znacznie silniej. Marcysiątko tuż przed odejściem ważył 2,80kg. Schudł o cały kilogram w niecały miesiąc... a najprawdopodobniej nastąpiło to w ciągu ostatnich 2 tygodni. Miał bardzo blade podniebienie, węzły się jeszcze powiększyły. W płucach pomimo furosemidu wciąż zbierała się woda.

Pani doktor mówi, że nasza pomoc w odejściu dotarła do niego na czas. Nie spóźniłyśmy się z decyzją. Nie cierpiał długo. Od rana na pewno brzuszek bolał go już znacznie bardziej, ale jeszcze dawał oznaki, że wytrzymuje. Ostatnia godzina była dla niego najcięższa... ale to była tylko godzina... a Maleńki wciąż był w pobliżu jego ukochanej Mamuśki. Tak więc nie był sam (nie lubił być sam, zawsze wołał nas do swojej izolatki siedząc tuż przy drziwach), cały czas ktoś do niego łagodnie mówił.

Pani doktor zbadała go dokładnie. Potwierdziła nasze przypuszczenia, że węzeł w brzusiu się rozrastał i naciskał tak mocno na jelita, że uniemożliwiało to już jakiekolwiek jedzenie. Kroplówki nie miały sensu, bo podobno nie było szansy na zatrzymanie rozrostu tego węzła chłonnego, a bez tego - nie było szansy na powrót do normalności. Dodatkowo węzły w okół tchawicy też się powiększały - one znacznie wolniej, ale były równie niebezpieczne dla maleńkiego.

Marcyś dostał zastrzyk domięśniowy na sen. Miauknął. Najpewniej go to zabolało

Jednak już chwilkę później uspokoił się bardzo i ułożył na boczku... mam wrażenie, że wtedy ból mógł już do niego nie docierać. Miał spokojny oddech.

Po drugim zastrzyku nie było już z nami Marcysia.

[']

Podobnie odchodził Psotuś :cry:

Trzymajcie się mocno!

Marcysiu [']

Tak mi przykro :cry:

Poddasze pisze:Marcyś dostał zastrzyk domięśniowy na sen. Miauknął. Najpewniej go to zabolało Jednak już chwilkę później uspokoił się bardzo i ułożył na boczku... mam wrażenie, że wtedy ból mógł już do niego nie docierać. Miał spokojny oddech.

Po drugim zastrzyku nie było już z nami Marcysia.
[']

Trzymaj się Poddasze, jesteście z Mamuśka bardzo dzielne kobiety :1luvu:

Poddasze, jak reszta kociastych? Jak się wszyscy trzymacie?

przykro mi Monika ze Marcyś odszedł

nie trzymamy się

to znaczy ja się nie trzymam :cry:

nie potrafię się z tym odejściem pogodzić :cry:

Pysio ma dziwny odruch kasłania. W tym tygodniu będzie obserwowany. Podajemy mu jeszcze w tym tygodniu interferon na jego niską odporność potem tydzień przerwy i badania. Jeśli nic się nie zmieni to poczekamy do końca kuracji, ale jeśli ten odruch będzie się powtarzał to będziemy jechać do wetki...

Cykorka wciąż ma łysinki na uszach. Myślałam, że mamy juz koniec z grzybicą, ale chyba trzeba będzie jeszcze kilka przymoczek zrobić...

Reszta kocistych cieszy się, bo izolatka jest już otwarta. Nagle przybyło miejscówek i kryjówek...

A w domu w ogóle jakiś taki spokój i cisza... jakby zabrakło czegoś, co napędzało całe to życie.

a żeby dopełnić tego wszystkiego, co może być dla mnie najgorsze, to u prywatnej mojej kociny Roxi płytki spadły do 140 (dolna granica 300 - górna granica 600)... reszta parametrów ok. ale za miesiąc w związku z płytkami robimy powtórkę badań...

Poddasze pisze:nie trzymamy się
to znaczy ja się nie trzymam nie potrafię się z tym odejściem pogodzić

biedna Poddasze :cry:

kotulek dużo miejsca w sercu zajmował, to i leczenie ran musi potrwać.
Nigdy go nie zapomnisz, zawsze będziesz kochać, tylko powoli pogodzisz się z tym, że odszedł

Musisz się trzymać, Poddasze. Dla wszystkich braci i sióstr Marcysia w biedzie. Jesteś im potrzebna, pamiętaj o tym.
ściskam.

jutro jadę do towarzystwa sprawdzić czy są wszystkie łapki i ogonki na miejscach. Jeszcze troszkę a dowiemy się co się z Pysiolkiem dzieje i czy interferon mu w czymś pomógł.

Cały czas myślę tylko o tych kocich istotkach, które się uratowało. Które mają swoje domki. Które nie odchodziły w schronisku czy pod płotem samotnie i bojąc się.

Na razie zbieramy się powoli do kupy.

DT u Poddasza&Mamuśki - Burasia lepiej :) - Nowa Czarna ;)

Kto przegląda forum