Hospicjum'Jeszcze i Jeszcze'[4]. ZAMKNIĘTE.

[Miuti]

Jeżeli już - niech tą będą dobre dni.

[Satoru]

pozostaje mi tylko być

[Beata]

jestem

[Kociama]

jestem

[Uschi]

trzymajcie się...

[Zakocona]

Myślałam, że u mnie też juz nie może byc gorzej, a jednak....

U psa zaostrzyły się problemy ze stawami. Ledwo chodzi. Jak nie może to się kładzie, nawet na mokrym. Nie je sam. Zęby w fatalnym stanie, ale ze względu na wiek narkoza nie jest wskazana. Karmienie wielką strzykawką jest o wiele trudniejsze niż karmienie kota, tym bardziej, że pies pluje jedzeniem. Codziennie 3 godziny rano i wieczorem na zwierzęta. W pracy jestem o 9,00 chociaz powinnam byc wcześniej. Aż mi głupio.

Ty i tak masz gorzej, bo zwierzaki chore w większości i stare. Nie wiem jak się wyrabiasz ze wszystkim, bo ja osobiście mam już dosyć, głównie psa.

[kamilka_04]

Forty, nie daj się koteczku! walcz! kciuki są
wklejam banerek do siebie

[Zofia.Sasza]

Nasze kciuki też mocno zaciśnięte!

[Agn]

Zakocona - wiesz, może mi jest o tyle łatwiej, że akurat psa mam zdrowego. Dlatego współczuję, że musisz z nim walczyć o to, by jadł.
Reszta u mnie jest kwestią organizacji.
Nie mogę tylko tak wszystkiego zorganizować, by Nova nie tłukła Kikuju. Czasem jest na tle dobrze, że jedzą, piją z jednej miski. Jednak czasem Nova po prostu napada małą i wtedy jest płacz, wzrasta niepokój stada, gdy pies rusza na ratunek, a Kikuju chowa się w panice za kuchenką.

Dzięki, że jesteście.

[villemo5]

Jesteśmy. Ja cały czas pod urokiem różowego.

[Agn]

Forty chce wyjść. Siedzi po balkonem, albo wpełza na parapet i cichutko płacze, żeby mu otworzyć. Nie miał czegoś takiego od kiedy do mnie przyjechał. Nigdy nie chciał wychodzić. Owszem, korzystał z balkonu, jak większość moich kotów, ale nigdy nie wołał pod drzwiami, żeby mu otworzyć.
Mój kot urodzinowy...

[iwcia]

Trzymam kciuki za Forty, aby miał jak nawięcej czasu na pożegnania.
On pewnie chce pobyć w samotności.

[villemo5]

Albo odejść, by nikt nie patrzył na jego śmierć...
To takie trudne.

[Agn]

Pochodził, posmęcił, napił się wody i kazał posadzić się na łóżku.

Mój kot urodzinowy...

[Tosza]

Dzięki że byłaś i jesteś....no i czekam żeby zobaczyć "róż"

No tak. Ów wspomniany przez Anię 'róż' z pozoru nie wygląda... różowo:


Jednak te zdjęcia ujawniają przyczynę ogólnych wybuchów wesołości i... zniesmaczenia:


Jakby to było kotką dostało by na imię Rosie, ale jest kocurkiem, więc chyba zostanie Rosenkranztem [Szekspir w grobie się przewraca, a Hamlet ma szczęście, że jest postacią literacką. ]

Tak właśnie 'zaowocował' wyjazd do Doc.

Tuż przed przyjazdem TZ-a Ani_torun, kiedy zbierałam się do wyjścia zadzwoniła Lida z pytaniem: 'Tyyyy, a ty odbierasz jakiegoś kota od Doc?'
Zrobiło mi się tak: . Bo do Lidy zadzwoniło jakieś dziecko, że znalazło takiego biednego, chorego kotka i nie może się nim zaopiekować i Doc powiedział, ze będzie wieczorem ktoś z fundacji to kotka zabierze. Ja wiem, że wiele zawdzięczam Doc, ale sam przecież mówił, że zagęszczenie u mnie i w ogóle...
Na miejscu okazało się, że kiedy dziewczynki były za pierwszym razem, to jedna z nich mówiła, że się kotkiem zaopiekuje. A jak przyszły drugi raz, to powiedziały że dzwoniły do Fundacji i ktoś po kotka przyjedzie. To dlatego Doc przywitał mnie słowami: 'ten kot już na panią czeka pani Agnieszko - bardzo grzeczny był'.
Rosenkranzt dostał Caniserin, został odpchlony i odrobaczony. Biedny to on może jest [w kubraczek ubrały go dziewczynki - każdy by był biedny w takim ubranku - tak stwierdził TZ Ani_torun], ale chory to już nie za bardzo. Siedzi w łazience. Zadam retoryczne pytanie: czy ktoś mógłby go ode mnie zabrać? W fundacji nie ma go gdzie umieścić, u mnie nie powinien zostać... Pat. [Tak też mógłby mieć na imię...]

Audio i Przemyś zostali osłuchani i obbadani. Audio ma czyste płuca i oskrzela ale zachorowała krtań, Przemyś ma za to zawalone oskrzela i nadżerki na języku. Czyli leczenie jakie zostało podjęte powinno zadziałać na to wszystko razem.

Chyba muszę być jakoś znieczulona, bo nic nie czuję w związku z zaistniałą sytuacją. To chyba zmęczenie.

Agn, jestem sama sobie wdzięczna, że tu weszłam. popłakałam się ze śmiechu na koniec tego parszywego dnia (ratujemy szczura mojej córki, na razie trudno powiedzieć, po której stronie bardziej jesteśmy i trochę to nerwów kosztuje)