POMOCY! dzika Królewna Bona szuka domku dla siebie

w górę Królewno!
i odważ się w końcu wyjść spod tej kanapy

peate pisze:i odważ się w końcu wyjść spod tej kanapy

Najwyższa pora

Ależ mi się marzą nowe fotki Bony.

Petka-P1 pisze:Ależ mi się marzą nowe fotki Bony.

Oj tak, tak, Boneczko pokazuj się :!:

I tu na wątku i w realu :lol:

Kociara82 pisze:ja nadal mimo wszystko za Boncie trzymam kciuki, choc wydaje mi sie, ze lepiej bedzie, jak zostanie u Justy. Tak jak Justa pisala, kotka zyje w "swoim swiecie", w swojej szafie, i chyba tylko tam sie czuje bezpieczna. kciuki mimo wszystko.

dawno tu nie zaglądałam... to smutne, że Bona nadal szuka domku
chociaż z drugiej strony - super, że ma taki świetny DT

jej mieszkanie w szafie przypomina mi historię kocura Nikusia - który w nowym domku przestał zamieszkiwać szafę :mrgreen:

poprosiłam byłą i obecną opiekunkę Nikusia, aby napisały parę słów o tym, jak to było z Nikusiem

...może ktoś się odważy i przygarnie Bonę do siebie, jeżeli pozna historię Nikusia :roll:

Już piszę. Ja co prawda miałam łatwiejsze zadanie, bo "czarną robotę" zrobiła Genowefa i pewnie to Ona kojarzyła się Nikusiowi z zanoszeniem do weta, zakraplaniem uszu, goleniem sierści itp. strrrrrrrasznymi operacjami :twisted:

. U Niej Nikuś mieszkał w szafie i jadał tylko chrupki. U nas jest prawie od roku (ależ to zleciało!). Przygotowałam szafę, wymościłam i oczywiście tam zamieszkał. Wychodził w nocy, sunął brzuchem po podłodze i bardzo się bał. Dałam mu zupełnie spokój. raz dziennie, bardzo spokojnie, cicho mówiąc, zaglądałam do szafy, zapuszczałam rękę i głaskałam trzęsące się futerko - Nikuś na szczęście pożądał pieszczotek, tylko się bał. Potem zaczął wychodzić wieczorami, ja prawie nie oddychałam, żeby go nie spłoszyć. Stopiowo odważał się na coraz więcej. Zwlekałam ze wszystkimi niemiłymi rzeczami, ile się dało, odwlekałam kontrolę u weta, żeby miał spokój. Zaczął się bawić, jak ja weszłam do łóżka (liczył, że już nie wyjdę, cwaniaczek :twisted:

). Zrezygnował z szafy na rzecz fotela, tylko początkowo trzeba było przechodząc koło fotela, odwracać głowę w drugą stronę, że niby nic, bo inaczej zeskakiwał. Perypetie były jeszcze wtedy, kiedy zmieniłam meble i fotel o metr się przesunął - nie bylo mowy, żeby z niego skorzystał i wróciliśmy na stare miejsce, a potem po centymetrze w lewo...
Teraz Nikuś leżakuje w dzień na różnych meblach, wygląda przez okno, je mokre, chociaż chrupki nadal lubi, bawi sie rano i wieczorem pieknie podrzucając myszki, jest wesoły, zaglada jak sie myje do łazienki, goni kocice. Sypia na swoim ulubionym fotelu. Tylko pieszczotki - albo na dywanie, albo ja muszę usiąść na podłodze koło fotela. Wtedy się tuli całym cialkiem i nigdy sam pierwszy nie zrezygnuje. A jak przypadkiem rano idę zamiast do fotela na przykład do kuchni, to stoi koło fotela, czeka i popiskuje, że chce :1luvu:

Bardzo się lubią z Puchasiem. Jest słodkim grzecznym stworzeniem.
Oswoić strachulca się da, tylko trzeba dużo spokoju i cierpliwości. I czasu. Za to jaka wielka satysfakcja, taki spokojny i nie przerażony kotek leżący na widoku brzuchem do góry, zrelaksowany!
Mam nadzieję, że z koteczką też sie uda :ok:

No i jeszcze muszę dodać, że trzeba zaakceptować ograniczenia - Nikuś nie idzie na kolana, nie chce na ręce, Puchaś prawdopodobnie nigdy nie da się wziąc na ręce, chociaż na kolana owszem tylko że z użyciem grubej poduszki. Z jego oswajaniem bylo znacznie trudniej jak z Nikusiem, bo on bardzo długo nie wychodził z łożka, potem nie schodził z szafy, gryzł, bił, miał depresje, nie jadł i się nie mył, zasikiwał całe mieszkanie, poza tym jest wielki, silny i potrafi mi nad głową przeskoczyć jak się do niego schylę. Z obydwoma sa kłopoty, gdy trzeba złapać do transportera. Ale jeśli sie z kota na siłę nie chce zrobić miziaka, to takie koty sa naprawdę interesujące do obserwacji, szalenie wdzięczne, bo jednak przełamują strach i jakoś człowieka potrzebują, bardzo, bardzo kochane.
Kciuki za Królewnę :ok:

Bardzo Wam dziekuje za takie piekne opisy i moze faktycznie ktoś kto to przeczyta zastanowi sie czy może nie soróbowac tak z Bonusią

Justa&Zwierzaki pisze:Bardzo Wam dziekuje za takie piekne opisy i moze faktycznie ktoś kto to przeczyta zastanowi sie czy może nie soróbowac tak z Bonusią

to podrzucamy wątek

Paluszek pisze:Ale jeśli sie z kota na siłę nie chce zrobić miziaka, to takie koty sa naprawdę interesujące do obserwacji, szalenie wdzięczne, bo jednak przełamują strach i jakoś człowieka potrzebują, bardzo, bardzo kochane.

dlatego właśnie cały czas reklamuję Królewnę jako kotkę dla ludzi lubiących wyzwania

tyle, że chyba tacy zdarzają się bardzo rzadko :roll:

ale wierzę, że w końcu to nastąpi i Królewna będzie już do końca swoich dni szczęśliwa :ok:

peate pisze:
Paluszek pisze:Ale jeśli sie z kota na siłę nie chce zrobić miziaka, to takie koty sa naprawdę interesujące do obserwacji, szalenie wdzięczne, bo jednak przełamują strach i jakoś człowieka potrzebują, bardzo, bardzo kochane.

dlatego właśnie cały czas reklamuję Królewnę jako kotkę dla ludzi lubiących wyzwania

tyle, że chyba tacy zdarzają się bardzo rzadko
ale wierzę, że w końcu to nastąpi i Królewna będzie już do końca swoich dni szczęśliwa

na pewno się uda... przecież w końcu musi

Zapraszam na bazarek poświęcony Tyskim Mruczkom viewtopic.php?f=20&t=102023

peate pisze:
tyle, że chyba tacy zdarzają się bardzo rzadko

Ale za to, kiedy już się "zdarzą" to są najlepsi na świecie :mrgreen:

ryśka pisze:
peate pisze:
tyle, że chyba tacy zdarzają się bardzo rzadko

Ale za to, kiedy już się "zdarzą" to są najlepsi na świecie

i tu masz rację

tak więc kciuki trzymam wciąż mocno zaciśnięte :ok:

Boneczka to śliczna kicia, było mi dane ja zobaczyć krótką chwile :1luvu:

POMOCY! dzika Królewna Bona szuka domku dla siebie

Kto przegląda forum