Moje koty cz. II - prośba o zamknięcie

[Birfanka]

Nie nudzisz absolutnie, czytalam wrecz chciwie
Echhhh, tez bym tam tak z rok posiedziala i pozwiedzala...

Na piechote to wpisujesz sobie slowo "placz" albo "crying" pomiedzy dwoma dwukropkami zamiast znaczkami cudzyslowu, najlepiej kliknij sobie na "cytuj" i na wyswietlonym zobaczysz, jak to w tekscie wyglada

EDIT: literowka

[casica]

Iseo objechaliśmy wokół. Kapitalna droga biegnąca waską skalną półką nad samą wodą. Zdjęć robić nie ma jak bo i zatrzymać się nie ma jak, a dwa auta mijają się z trudem na pierwszym biegu i ze schowanymi lusterkami. I oczywiście zapomniałam o sjeście, nie po raz ostatni A trzeba o tym pamiętać, zwłaszcza tam gdzie turystów jak na lekarstwo. Jak się zapomni to się jest głodnym
Jezioro Iseo kończy się przepiękną doliną Camonica (Val Camonica) i tam właśnie znajdował się obiekt naszego największego iseowego pożądania czyli rezerwat rytów naskalnych. Od paleolitu, po czasy imperium rzymskiego, wszyscy coś po sobie na tych skałach zostawiali.
Przewodniki niestety wprowadzają w błąd i powielają błędy. Gdy dotarliśmy tam, wcześnie rano, doznałam oczopląsu widząc rozliczne drogowskazy, bo jak się okazuje rezerwatów, a więc zgrupowań tych rytów jest kilkanaście, i jeszcze muzeum, i trzeba coś wybrać
Pierwszy wybór był na chybił trafił, ale tam już zaopatrzyłam się w porządną książkę i już byłam mądrzejsza, i już wiedziałam co mam zobaczyć w pierwszej kolejności. Tak więc na pierwszą planowaną wizytę polecam Naquane, tam rytów jest najwięcej, a samo miejsce urokliwe niesłychanie. Wszystko położone na zboczu góry, w lesie.

Na takich skałach, którymi usiana jest cała dolina i zbocza gór są tysiące rysunków (w sumie, znanych i zarejestrowanych jest obecnie ok 300 tysięcy)


A same przedstawienia? Oto wojownik z mieczem

a tutaj wojownik na koniu z włócznią oraz "odrysowane" stopy twórców

a tu myśliwi i zwierzyna

Tu natomiast, po lewej dziwna postać. Jeździec z włócznią i tarczą stoi na koniu. Takie przedstawienia (w przeciwieństwie do tych, gdzie jeździec konia dosiada) interpretowane są jako przedstawienie rytuałów inicjacyjnych

I jeden z najsłynniejszych rytów, czyli kowal przy pracy

A tu przedstawienie pogrzebu. W górze korowód płaczek, pod nimi zmarła, opłakiwana kobieta. Jeśli się przyjrzycie, w kroku wszystkie te postaci mają kółeczko - atrybut kobiecości bo u stojacego wojownika zauważycie w tym miejscu pionową kreseczkę

Nie, nie chcecie wiedzieć ile mam stamtąd zdjęć i jak długo mogłabym się nad tym rozwodzić.
Ciekawe zjawisko to tzw "święte" góry, po obu stronach doliny. Nie chciały nam się tego dnia ładnie zaprezentować, ale oto jedna z nich

W czasie przesilenia letniego ma tu miejsce przedziwne zjawisko zwane "duchem gór". Na niebie, po zachodzie słońca widoczny jest cień szczytu - jakby jego odbicie, coś to chyba podobne do tzw. widma Brokenu znanego z Tatr? Mam zdjęcie w książce, którą kupiłam. Stanowczo chcę wrócić do tego miejsca.

[casica]

Na piechote to wpisujesz sobie slowo "placz" albo "crying" pomiedzy dwoma dwukropkami zamiast znaczkami cudzyslowia, najlepiej kliknij sobie na "cytuj" i na wyswietlonym zobaczysz, jak to w tekscie wyglada

To działa o proszę

[Monostra]

Doczytałam na spokojnie dwa odcinki . Super relacja!

[Georg-inia]

pękłam z zazdrości

[Kociama]

Jak fajnie zwiedzać siedząc w domu
Dzięki casico
Mizianki dla Draculka Kochanego

[casica]

Żeby było na miejscu i merytorycznie uprzejmie i nawet dość życzliwie donoszę, iż koty zostały wymiziane i wycałowane. Tak, wiem, że całuski były wyłącznie dla Dracula, ale co miałam zrobić z dziewczynkami? Powiedzieć precz!? Was ciotki nie całują!? Nawet nie chcę myśleć o kosztach kociego psychiatry A teraz oto dziewczynki nakarmione niewinnym kłamstwem śpią zadowolone, a Dracul rozochocony porcją głasków i całusków wyżebrał nadprogramową dokładkę
Z Fafułką lepiej, zaczyna patrzeć prosto, bo dotychczas wzork mu wyraźnie uciekał w lewo.

[aga9955]

to zebys nie musiala klamac dziewczynom, to ja bardzo prosze ucalowac rowniez damska czesc kociego towarzycha:))))

ps. Opowiadania podroznicze super:)))

[casica]

A skoro, jak twierdzicie, Was nie zanudzam, to jedziemy dalej

Zaczęłam sobie właśnie konstruować odcinek i doszłam do wniosku, że Włochy są krajem tak interesującym, iż nie mogę powiedzieć co mnie tam najbardziej interesuje. Bo jak się okazuje w zasadzie wszystko, nawet te style i epoki, których nie jestem wielbicielką mają tu jakiś inny wymiar. Poza tym wszystkie stają na głowie i pokazują zupełnie inne oblicze, zaskakujące. Nagle to, co wszędzie jest stanowczo rozpoznawalnym wczesnym renesansem okazuje się romańszczyzną, albo gotykiem, albo jeszcze czymś zupełnie innym. I wszystko takie uroczo przemieszane i inne, i nieporównywalne w zasadzie z niczym innym niż tutejsze.
A w tym wszystkim co mnie interesuje niemało miejsca zajmuje germańska Italia. Czyli ten arcyciekawy czas schyłkowego antyku i wczesnego średniowiecza. Czas wielkich władców, wielkich wojen i wielkich namiętności. I tak właśnie realizuję konsekwentnie swój plan podążania śladami Gotów i Longobardów (i Normanów, ale to akurat nie tym razem).
I dlatego właśnie pojechaliśmy do Monzy, zobaczyć Żelazną Koronę Longobardów.
Urocza fasada katedry ufundowanej przez longobardzką królową Teodolindę w VII w, przebudowana w XIII, fasadę dodano w XIV.



Wnętrze wielokrotnie przebudowywane, może nie porywająco ciekawe, ale ze względu na magię miejsca podobało mi się.

Żelazna korona od wczesnego średniowiecza miała podstawowe znaczenie w rytuałach związanych z koronacją królów Włoch i cesarzy Świętego Cesarstwa. Dla mnie była zawsze przedmiotem wręcz mitycznym, koronowali się nią Karol Wielki, Fryderyk Barbarossa, Karol V, Napoleon I i wielu, wielu innych.
Legenda - św Helena odnalazła w Jerozolimie wśród wielu innych sławnych relikwi Krzyż Święty, jej syn Konstantyn Wielki, wyjął z niego jeden z gwoździ, które służyły do ukrzyżowania Chrystusa i wprawił go we wnętrze korony cesarskiej - stąd jej nazwa.
Fakty - robota bizantyńska, emalia komórkowa, wykonana prawdopodobnie dla Teodoryka Wielkiego. Ukradłam zdjęcie, bo niestety zdjęć zrobić nie wolno

To co widzicie wewnątrz, to właśnie ten żelazny gwóźdź. Sama ceremonia pokazywania korony robi ogromne wrażenie. Wchodzi się do kaplicy Teodolindy, Drzwi są zamykane,w ołtarzu jest sejf, z sejfu wysuwa się korona. Można ją oglądać z bliska. Sorry, że tak się rozpisuję, ale dla mnie było to coś absolutnie wpaniałego, magicznego. Bo generalnie historię, moje ulubione epoki przeżywam i odbieram emocjonalnie ponieważ jest to moja ogromna pasja
A później w muzeum katedralnym, które jest po prostu oszałamiające i stanowczo warte obejrzenia, spotkała mnie dodatkowa ogromna przyjemność. Nie wiedziałam, że słynny dyptyk przestawiający Stylichona i Serenę jest właśnie tam
Poza katedrą i jej muzeum Monzę można sobie darować, chyba, że ktoś koniecznie chce oglądać tor Formuły I.

[casica]

O! Się przynajmniej jedna ciotka ulitowała nad sierotkami

[casica]

I jeszcze Lago di Ledro, maleńkie, urocze, otoczone górami. Jazda wzdłuż zachodniego brzegu jeziora Garda też sprawia wiele radości i pozwala na podziwianie bajkowych zupełnie widoków. Brzegi strome, malownicze, wąska droga zaś zakorkowana do bólu chwilami. Zdjęć natomiast niet bo uciążliwa mgiełka nie pozwalała niestety na dobre ujęcia.
Pamiętacie ryty w Val Camonica? Powtarzają się tam często przedstawienia domostw

że dziwne? A tak, bo to w większości przedstawienia tzw palafitów, osad i domostw na palach. Oto próba rekonstrukcji

Jezioro Ledro w pełnej krasie

I to co pozostało z wielkiej palafitowej osady

Jak to często bywa, odkrycie przypadkowe. Obniżył się poziom wody i nagle zaczęły się spod niej wyłaniać ogromne drewniane konstrukcje. Bo całość wyglądała tak (zdjęcie rekonstrukcji wyglądu z muzeum, przez gablotkę, więć wybaczcie za marną jakość)

Ta rekonstrukcja daje pewne wyobrażenie o ogromie przedsięwzięcia jakim była budowa takiej osady. Setki pali wbitych w grząskie podłoże, a na nich platforma, dopiero na platformie wznoszono budynki mieszkalne i gospodarcze, w lewym górnym rogu widać takiej platformy fragment.
Urokliwe miejsce, muzeum ciekawe (Molina di Ledro), no dobra, dla nas bardzo Ale w okolicach wiele ciekawych górskich szlaków, a poza tym (ponieważ to już Trydent) podają świetny gulasz z jelenia z podpieczoną smakowicie polentą
Z winy odmóżdżacza terenowego, czyli GPS, jechałam najszybszą drogą z powrotem, no nie wiem jaka byłaby ta najdłuższa W efekcie wlekliśmy się jakimiś niesamowitymi górskimi dróżkami, dziwacznie, ale pięknie. Po drodze mieliśmy okazję podziwiać jezioro Idro, otoczone górami, w słabo zaludnionej okolicy z jakąś aurą tajemniczości


A na koniec dzisiejszej opowieści przedstawiam Szantażyka

Zasłużył sobie ten ptaszek na wspomnienie bo wiernie nam przez cały pobyt towarzyszył, gdy zgłodniał krzyczał na nas, pokazywał pusty brzuszek i żądał gwałtownie natychmiastowego karmienia

[Amica]

casica, czytam z wielką przyjemnością i niecierpliwie czekam na dalszy ciąg. Nie bylam w miejscach, ktore do tej pory opisałaś, ciekawam bardzo Twoich wrażeń z miejsc, które znam (albo mi się tak wydaje)

[casica]

Amico teraz już będą miejsca częściej odwiedzane przez turystów, no może nie wszystkie, ale Tobie zapewne znane. Ciekawie będzie porównać wrażenia.
Ale to jutro, jutro, bo w domu mam zimno jak w przysłowiowej psiarni, brrr. Udam się do łóżeczka, dziewczynki już mi jak widzę wygrzewają miejsce:)

[AgaPap]

Doczytałam opowieści i samej mi się zachciało jechać I czekam na więcej z niecierpliwością

A co do miziania twoich futer to generalnie Drakul jest dla mnie przedstawicielem twojej kociarni, no i z racji barwności charakteru wysuwa się na przód stada, ale zawsze mówiąc mizianki dla Drakulka myślę też o pozstałych szkodnikach wieć uważam, że dziewczynkom nic, a nic nie skłamałaś

A co do ikonek schowanych to dobrze żeście napisały, bo już myslałam, że to tylko ja taki ekhm głąb byłam, że nie wiedziałam jak je napisać

[Avian]

Też wreszcie doczytałam i ze wstydem stwierdziłam, ze jeszcze nie przejrzałam moich fot z wakacji
Koty czasopożeracze

A ten domek palafitowy(?) - fajna kocia budka by z niego była