Kotków 7. Charliś[*] - POŻEGNANIE:(( s.102

Jestem już w kontakcie z Anią. Odsypiałam Brucka :oops:

, dlatego wcześniej nie odbierałam telefonu.
Dziękuję Marcelibu, że przekazała mój nr, bo faktycznie Ania go kiedyś już ode mnie dostała.

Anja mi powiedziała, że powinien coś zjeść. Coś co łatwo się je. Dałam taki rozmamłany pasztecik felixa, który bardzo lubi, ale nie chce. Wciąż ma powtarzające się przykurcze łapek, nasilające się gdy np. go dotknę. Ucieka w ciemny kąt.
Martwię się bardzo.

Aniu - całym sercem jestem z Tobą i mocne kciuki za Charliego :ok:

Ciepłe myśli posyłamy Ci Aniu.. :1luvu:

.
Kciuki za Charliego... :ok:

Ponieważ kocio nie chce jeść i z tego co rozumiem łatwo się wzbudza

, jak w ciągu godziny sytuacja się nie zmieni, ustaliłyśmy, że trzeba iśc z nim do weta, na kroplówkę (bo od rana nie jadł) i zapewne podanie Luminalu na wyciszenie. Trzeba to jakos opanować, żeby się nie męczył. Jutro diagnostyka krwi i przydały się rtg kręgosłupa i stawów. Możliwe jest, że przez te zmiany chorobowe jest jakiś ucisk na rdzeń, który daje te ataki. Do tego sprawdzimy jonogram i glukozę, bo po każdym ataku jest zaburzenie w tych wynikach, trzeba wiedzieć jak duże i czy może to mieć dodatkowy wpływ na obajwy. Jesteśmy w stałym kontakcie. Trzymam kciuki :ok:

Anju, tutaj jeszcze raz, na forum Ci podzękuję.
Jakie to ważne, mieć wsparcie w takich chwilach.
Charliś nadal pobudzony, usiadła koło niego Gabi, gdy za blisko się zbliżyła, znowu zaczął mieć przykurcze łapek, rodzaj małych ataków.
Akurat wraca skądś przez Oliwę mumka, po drodze mie zabiorą, bo nie bardzo widzę iść piechotą 15 minut gdyby kocio dostał w transporterku ataku, co bardzo prawdopodobne biorąc pod uwagę jak reaguje nawet na zwykły dotyk lub podsunięcie pod pyszczek miseczki z karmą.

Napiszę jeszcze tak - mam wrażenie, że on na każdy, nawet najmniejszy bodziec reaguje tak, jakby to był jakiś straszliwy bodziec.
Gdy go brałam do kontenerka, zaczął się znowu straszliwe miotać i krzyczeć. Już w samym tym momencie gdy zaczęłam go wygarniać z jego kryjówki. Uspokoił się zlekka w tym momencie, gdy włożyłam go od góry do przygotowanego, wyłożonego miękkim kontenerka i bardzo delikatnie przycisnęłam, tak, żeby nałożyć górę. Teraz, w kontenerku, dodatkowo przykrytym moją starą kurtką, a więc przyciemnionym leży cichutko.
Jego pobudza nawet mówienie do niego.

Aniu - kciuki są cały czas :ok:

I czekam na relację po wizycie u weta.

trzeba do weta, juz sama teraz nie poradzisz
na pewno coś wstępnie pomoże
pamiętaj, żeby uwzględnić to, że Charlie od rana nie jadł

odezwę się do Ciebie jak wrócę, jak możesz podeślij mi smsa w międzyczasie