Zauważam z zadowoleniem, że z każdym dniem jest coraz lepiej w naszym wojtkowo-scentralizowanym życiu
Wojtuś zaczął już nawet przychodzić do nas, jak go wołamy. Mizia się jak szalony, ciągle chce żeby go smyrać po brzuszku
dzisiaj po raz pierwszy pozwolił bez protestów żebyśmy brali go na ręce
Przytula się do nas z dużą ochotą i widoczną przyjemnością
Jeśli chodzi o sprawy zdrowotne: nóżka naprawdę naprawdę go nie interesuje kompletnie, uszka troszkę swędzą, ale wczoraj chyba przesadnie zareagowałam głupia baba
siusiu nie za często, w sam raz; qpal super. Nawet histeria lekowa mu minęła, bo wszelkie zabiegi pielęgnacyjno-medyczne znosi z pełnym godności spokojem
Dzisiaj przynieśliśmy do domu drugiego kota... Wielką czarną poduchę, jako legowisko dla Wojtuli. Najpierw trochę się go przestraszył, ale w tej właśnie chwili leży Czarny Kot na drugim czarnym kocie i się myje
Poduchę położyliśmy mu na stole, bo od czasu, kiedy pierwszy raz tam wskoczył, bardzo mu to miejsce przypadło do gustu
W sumie to dobrze się stało, bo krzesło, które dotychczas było jego miejscem nie jest nasze i nie zostanie zbyt długo w domu.
P.S.: Co jest ciotki taka cisza? Chyba nie zapomniałyście o moim Czarnym Misiaczku?????!!!!!
). Ja byłam zestresowana cały czas, bo bałam się jak sobie biedaczek sam poradzi w domu i wszystkich zanudzałam marudzeniem. Wracamy a tu co? Wojtek wygodnie rozłożony na krześle, które wybrał sobie na legowisko i w pełni spokojny 
