Lenka w DS u noko, Leoś u Wiewior006- szczęście do kwadratu!

[tillibulek]

Korciaczki, tyle robicie dla tych kotkow, a one przychodza i odchodza.. Na to trzeba wieeeele sily... Dlatego jest tak malo DT... Ach, boli serce, boli przy rozstaniach... Ja tez nie wyobrazam sobie oddac kota.... I dlatego podziwiam Was, Dziewczyny, za tymczasowanie, Waszych Rodzicow za wspieranie Was w staraniach o te kotki, Wasze zwierzaki, ze tak ładnie je przyjmują i witaja w swoich progach... W ogole wszystkie DT są suuuuuuper...

[iskra666]

Ja podziwiam..na prawdę podziwiam i kłaniam się nisko za to co robicie..
Trzeba mieć wielkie serce i wiele odwagi, żeby być domkiem tymczasowym..

Nie smutać się Korciaczki.. zwłaszcza,że domek Lenki jest super !!!

[Agness78]

oj wiem jak moze to szarpac serce

Nie straszcie mnie, bo przede mną dopiero pierwszy tymczas...

DT to bardzo trudna sprawa i emocjonalna huśtawka....
Z jednej strony wiadomo, pomagamy zwierzkom - nie raz ratujemy ich życie i szukamy najlepszego domu, z drugiej - tak szybko zaczyna się kochać zwierzaki - chwila moment i już nie potrafimy ich oddać.... a tu trzeba bo przecież tyle innych na pomoc czeka, a w domu nie możemy mieć przytuliska...

Trzymam kciuki za twoje tymczasowanie
Ja mam skromny "dorobek" ale.... 9 kotków w moim DT z czego 3 kotki zostały już u mnie na zawsze A każdy oddany był do adopcji z bólem serca - ale teraz mają się dobrze :lol:

[Justa&Zwierzaki]

Korciaczki, tyle robicie dla tych kotkow, a one przychodza i odchodza.. Na to trzeba wieeeele sily... Dlatego jest tak malo DT... Ach, boli serce, boli przy rozstaniach... Ja tez nie wyobrazam sobie oddac kota.... I dlatego podziwiam Was, Dziewczyny, za tymczasowanie, Waszych Rodzicow za wspieranie Was w staraniach o te kotki, Wasze zwierzaki, ze tak ładnie je przyjmują i witaja w swoich progach... W ogole wszystkie DT są suuuuuuper...

Ogromna praca i zaangazowanie w to co robicie , wielkie pokłony

[Korciaczki]

My raczej skromne jesteśmy . Naprawdę nie robimy tego dla pokłonów...

[Justa&Zwierzaki]

My raczej skromne jesteśmy . Naprawdę nie robimy tego dla pokłonów...

Wiemy to wszyscy ale WY tak wiele robicie że az miło patrzeć na Wasze działanie

[BOENA]

My raczej skromne jesteśmy . Naprawdę nie robimy tego dla pokłonów...

Wiemy to wszyscy ale WY tak wiele robicie że az miło patrzeć na Wasze działanie

Macie Wielkie Serca

[Korciaczki]

Lenka pozdrawia wszystkich

[violavi]

Ale fota

[Etka]

piekna jest

[iskra666]

śliczna ta Lenka

[Korciaczki]

Dawno nie pisałyśmy co u Lenki, więc napiszemy teraz - a jest co pisać

Lenka, zupełnie już rozmruczana książniczka na podusie, codzień rano wita domowników głośnym: mru i mrau Stałą się naprawdę kochaną iście domową miziaczką. Wystarszy wskazać palcem łóżko, by ta niezwykle zadowolona sprężyśnie wskoczyła na wskazane miejsce Już po chwili barankuje i ugniata całą kołdrę. Stała się odważniejsza i ufniejsza Zaprzestała już swojego niskopodłogowego kłusika - po domu porusza się elegancko i pewnie siebie! Nie ucieka już, tak jak kiedyś, na sam widok człowieka, przeciwnie - ciekawie obserwuje co robi Duży, raz po raz mrugając lub cichutko pomiaukując

W Wielkąnoc (chyba? ) wieczorem oglądałyśmy film pt: "Park Jurajski" Bardzo ciekawy, wciągający, choć niektóre sceny nieco straszne, straszne jeśli ten film ogląda się z...nudzącą się Lenką
Scena w kuchni (środek filmu), dwoje dzieci, trzy dinozaury, a w tle odgłos drzęku metolowych sztućców. Napięcie rośnie - w pokoju panuje zupełnia cisza, tylko z głośników wydobywa się głęboki oddech jednego z mięsążerców. Napięcie wzrasta jeszcze bardziej - czy bohaterzy przeżyją? Czy może zginą? Już, już mamy się dowiedzieć wraz z postępującą sceną. Już, już, gd nagle w tem od tyłu atakuje nas...wielki 'stworek potworek' serią baranków i głośnych pomruków I to w takiem momencie Wiedziała kiedy przyjść...
Taka sytuacja powtórzyła się jeszcze kilka razy...

[izydorka]

[Korciaczki]

A co z naszym pingwinkiem? Jak Leoś z Lunką?????? Dla informacji - dzisiaj mieli zostać po raz pierwszy sami w domu na czas pracy Mamy i Magdy.Mamy nadzieję, że nie było to coś w rodzaju "Leoś sam w domu"

[Justa&Zwierzaki]

Dawno nie pisałyśmy co u Lenki, więc napiszemy teraz - a jest co pisać

Lenka, zupełnie już rozmruczana książniczka na podusie, codzień rano wita domowników głośnym: mru i mrau Stałą się naprawdę kochaną iście domową miziaczką. Wystarszy wskazać palcem łóżko, by ta niezwykle zadowolona sprężyśnie wskoczyła na wskazane miejsce Już po chwili barankuje i ugniata całą kołdrę. Stała się odważniejsza i ufniejsza Zaprzestała już swojego niskopodłogowego kłusika - po domu porusza się elegancko i pewnie siebie! Nie ucieka już, tak jak kiedyś, na sam widok człowieka, przeciwnie - ciekawie obserwuje co robi Duży, raz po raz mrugając lub cichutko pomiaukując

W Wielkąnoc (chyba? ) wieczorem oglądałyśmy film pt: "Park Jurajski" Bardzo ciekawy, wciągający, choć niektóre sceny nieco straszne, straszne jeśli ten film ogląda się z...nudzącą się Lenką
Scena w kuchni (środek filmu), dwoje dzieci, trzy dinozaury, a w tle odgłos drzęku metolowych sztućców. Napięcie rośnie - w pokoju panuje zupełnia cisza, tylko z głośników wydobywa się głęboki oddech jednego z mięsążerców. Napięcie wzrasta jeszcze bardziej - czy bohaterzy przeżyją? Czy może zginą? Już, już mamy się dowiedzieć wraz z postępującą sceną. Już, już, gd nagle w tem od tyłu atakuje nas...wielki 'stworek potworek' serią baranków i głośnych pomruków I to w takiem momencie Wiedziała kiedy przyjść...
Taka sytuacja powtórzyła się jeszcze kilka razy...