Istna pisze:Ano wiosna...
Chciałam zapytać - moze ktoś coś poradzi... Rozmawiając ostatnio z panią która karmi koty w mojej okolicy (ale na innym terenie niż ja) zobaczyłam chorego kota. Chodzi po mnie teraz, sumienie mnie męczy ale nie wiem co zrobić. W okolicach zdarzały się już przypadki białaczki boję się, że to to. Kocur wygląda źle. Trzeba go zabrać spod wiaduktu i leczyć. Tylko że po pierwsze potrzebne miejsce do rehabilitacji (w domu sie nie odważę go trzymać - mam dwie nie szczepione kotki), a po drugie koszty - no i jeśli się okaże ze jednak faktycznie białaczka to i tak wszystko na nic. Ta karmicielka dysponuje piwnicą, ale ma w niej obecnie dwie kotki - nie można kocurka do nich dodać bo jeśli to białaczka to będzie to wyrok na koteczki. Znalazłam tym dwóm kotkom nowy dom - na wsi u dobrych ludzi, ale pojada dopiero na początku maja. A kocurek tyle chyba nie może czekać...
Co robić w takiej sytuacji ? Kurczę no ten TOZ bez lecznicy i bez możliwości dłuższego przetrzymywania leczonych kotów jest jak kaleka. Nie wiem nawet czy leczą wolnożyjące koty - zapewne nie, poza sterylką nie oferują niczego innego. Same testy na białaczkę kosztują pewnie majatek no i ciekawe kto pobierze temu kotu krew...
Pani Izo jak Pani sobie radzi z chorobami dzikich kotów ? Może ktoś mi coś podpowie...
Przeczytałam.
Klatki wystawowej pożyczyć nie mogę, gdyż ciagle jest w rotacji.
Obecnie prawie codziennie z moimi znajomymi coś sterylizujemy i każda z kotek jest przetrzymywana 3-7 dni w takiej klatce.
Mogę tego delikwenta przyjąć do siebie i wozić na standartowe, bezpłatne leczenie w TOZ-ie. Testu białaczkowego nie jestem w stanie sfinansować, gdyz kosztuje 50zl, a ja ledwo wiażę koniec z końcem. Zreszta, aby test był wiarygodny należy go powtórzyć.
Miło mi będzie, gdy wraz z chorym dostanę trochę puszek dla niego.
Po wyleczeniu jego los będzie zależał od jego zachowania.
Jeśli jest domowy, wyrzucony to będę prosić o pomoc w znalezieniu mu domu.
Jeśli dzikus, to musi wrócić na swoje miejsce bytowania, gdzie zna każdy kamien i każdy krzaczek.
Najtrudniejsza jest decyzja, gdy kot jest zdziczały, kiedyś domowy.
Szkoda go wypuścić na wolność skoro sobie nie radzi, a z kolei ponowne oswajanie zabiera zbyt dużo czasu (czasu, którego ja nie mam).
Proponuję zacząć od złapania delikwenta i zawiezienia go do wet. w TOZ-ie w celu leczenia. Tam mozemy się spotkać.
Tak, cała nadzieja w p. Teresie z ZTZ. To mądra kobieta wie za jakie sznurki pociągnać. Ma Pani rację Pani Izo - wiary mi trzeba ot co bo na razie wszystko w czarnych barwach widzę.
Tylko czy bym zaopszczedziła na zdrowiu i zyciu kotów ktore by wychodzily na ulicę bezradnie na mnie czekając. Pozostawiam bez komentarza bo sie w głowie nie mieści.Kiedy NOT spytała czy ta Pani karmi swoje domowe koty tez co drugi dzień Pani odparła ze nie bo przecież to sa koty domowe. Czyli co zapotrzebowanie mają wieksze niz te na dworzu wychłodzone po zimnych nocach?
Tak pocieszona spojrzałam przyjaźniej na ludzi (bo od patrzenia wciąż w to samo miejsce za oknem - w korku wiecej się stoi niż jedzie - po pewnym czasie kark boli) i dopadła mnie pani z naprzeciwka po przekątnej. Pytanie pierwsze brzmiało : czy tam ktoś jest ? (kontenerek posiada dziury nie wiem chyba chomika musialabym wieźć żeby nie było go widać 
) ale później juz było tak przyjaźnie że aż nie wiedziałam jak się zachować - bo ta pani okazała się pasjonatką (słowo : miłośniczka to zbyt mało) kotów. Wysiadając prawie mnie wyściskała i życzyła wszystkiego najlepszego. Dość nieczęste nastawienie ze zwykle wrogiego tłumu - przyznacie