Wszystkiego dobrego na nowej drodze zycia Alabamo
Dziekuje za mile slowa amal63
I tak z tematu o kocich zwiazkach narodzil się temat o dylematach hodowlanych.
Mysle, ze tej sprawy rowniez nie da się rozpatrywac w kategoriach czarny-bialy. Niczego, co dotyczy ludzi i ich relacji z innymi istotami czujacymi nie da się zaklasyfikowac w sposób jednoznaczny i nie podlegajacy dyskusji. Gdyby mogloby być tak latwo takie np. hodowle zwierzat obiektywnie i bezdyskusyjnie bylyby albo po prostu dobre albo po prostu zle. Ale tak nie ma. Z roznych wzgledow, np. chociazby ze względu na cel, który się sobie stawia zakladajac hodowle.
Mieszkamy sami w 50 m mieszkaniu w bloku, postanawiamy zajac się hodowla i jaki wyznaczamy sobie cel?
Można, dajmy na to, zalozyc sobie że z naszej hodowli będą wychodzily piekne i zdrowe koty o milym charakterze. Na co możemy sobie pozwolic? Na posiadanie powiedzmy jednej-dwoch kotek, które raz-dwa razy do roku będą mialy kocieta. Z punktu widzenia zwyklego opiekuna kota to wspaniala perspektywa. Dwie rece do glaskania, wystarczajaca ilosc miejsca dla kotek i kociat – jednym slowem ekstra sprawa. Ale wszystko co zyje ma dynamiczna nature.
Mija 6-7 lat, nasz kotka odchowala np. 8-10 miotow i zaczynamy się zastanawiac czy nie powinna już odpoczac od ciaz i karmienia. Moment jest odpowiedni, bo z kastracja nie należy zwlekac zbyt dlugo (im organizm starszy tym wieksze ryzyko), wiec podejmujemy decyzje. Zostajemy z druga kotka, która pewnego dnia rodzi nam tak sliczna coreczke, ze postanawiamy ja sobie zostawic. Sytuacja się powtarza – druga kotka zostaje kastratka – niestety wczesniej niż planowalismy, bo czwarty porod przebiegal z problemami i zabieg trzeba bylo przeprowadzic wraz z cesarskim cieciem. Zostaje nam jedna kotka, która jakos nie zachodzi w ciaze, wiec kastrujemy ja i postanawiamy zakupic dwie nowe.
Bilans 10-ciu lat hodowli - 5 kotek z czego 3 kastratki (majace przed soba jeszcze 10-15 lat zycia) i dwie mlodki.
Mlodki dojrzewaja, rodza i wkrotce w domu robi się naprawde gesto od kotow – w porywach bywa ich do 20 (czy przy takiej liczbie zwierzat może być mowa o poswiecaniu im odpowiedniej ilosci czasu? A co z zagrozeniem epidemiologicznym szczególnie groznym dla kociat?), bo dwoch kocurkow nie udalo się sprzedac i musialy zostac.
Bilans 15-stu lat hodowli – 7 kastratow i jedna rodzaca kotka.
Ja zreszta tez wkrotce trzeba wykastrowac, bo okazuje się, ze przenosi wady.
I coz nam pozostaje? Albo rezygnujemy z hodowli (wiekszosc hodowcow robi to zreszta znacznie wczesniej nie wytrzymujac presji) albo nie zmieniajac sposobu dzialania brniemy ku pewnej klesce, albo oddajemy koty, albo... wygrywamy w totka, kupujemy rezydencje, która apropo’s wlasnie chce sprzedac Michael Jakson i koncza się już wszystkie nasze klopoty (wersja tak optymistyczna, ze nieomal niemozliwa)...
Jaki z tego wniosek? Hodowla to ciezka praca, duza odpowiedzialnosc, caly wachlarz przezyc emocjonalnych ale rowniez sztuka wyboru.
I nieprawda, ze wszystkie wybory sa latwe. Jeśli wymarzylismy sobie poprowadzic linie czempionow z wlasnym przydomkiem hodowlanym przed opisanymi powyzej problemami możemy stanac już w piatym roku naszej dzialalnosci. A jeśli cos nie pojdzie zgodnie z planem (baaardzo prawdopodobne) to nawet znacznie wczesniej.
Jak sobie z tym wszystkim radzic? Chaba nie ma idealnych rozwiazan.
Można zostac nawet z 19-stoma kastratami, jak o tym pisal ktos na form hodowlanym (dziekuje Ci Kinus za wprowadzenie
). Dla wielu będzie to z pewnoscia decyzja zaslugujaca na najwyzsza pochwale. Ja patrze na nia z wlasnego punktu widzenia (jakze bym mogla inaczej) i co widze? Dom dla takiej liczby futrzakow musi mieć co najmniej 190 m2 (10 m na kota – w naturze potrzebuje on przestrzeni nawet do kilkudziesięciu razy wiekszej), ja nie mogę pracowac, bo tak imponujace stado wymaga wiele troski i czasu. Z czego wiec zyjemy ja i ukochane koty? Gdzie przebiega granica pomiedzy tym co wydaje się wlasciwe dla mnie, a tym co jest OBIEKTYWNIE dobre dla zwierzat, które wzielo się pod opieke? Czy nie trzeba się było zatrzymac gdzies wczesniej?
Pewna znana mi, bardzo ambitna rosyjska hodowczyni i sedzina zarazem majaca obecnie w swojej hodowli grubo ponad setke kotow (żeby zostac sedzia okreslonej kategorii trzeba hodowac koty z tejze kategorii, a ona chce być all breed) wymyslila taki sposób, ze zawiera umowy hodowlane i jej koty od maluszkow zyja w rodzinach, w których pozostaja po skonczonej karierze. To z pewnoscia jest jakis pomysl, ale kiedy sama wzielam go pod uwage, w stosunku do pozostawionej z wlasnego miotu kici, to mi jakos dziwnie zapal przygasl.
Jest jeszcze inny aspekt. Bardzo często niechec przed oddaniem do adopcji doroslego kota rodzi się z glebokiego przeswiadczenia, ze nikt oprocz nas samych nie będzie dbal o niego i kochal go rownie mocno. Przed zalozeniem hodowli trzeba wiec sobie zdawac sprawe, ze jeśli to uczucie jest w nas rozbudowane zbyt silnie, możemy w ogole nie być w stanie sprzedac zadnego kociaka. W koncu z nim jestesmy zwiazani często znacznie bardziej niż z kotami, które nabylismy. Tymczasem, jak widac chocby na przykladzie tego forum, wielu ludzi ceni sobie mozliwosc adopcji doroslego kota wiedzac, ze wspolnie sa w stanie dac sobie nawzajem jeszcze cale mnostwo szczescia. Nie wiem czy jako kot wolalabym nawet (a może zwlaszcza) na starosc być dla kogos jednym z 19-stu czy tez jednym jedynym.
Nie chce żeby moja wypowiedz, a zwlaszcza jej ostatni akapit, była odczytana jako akceptacja rotacji w hodowli. Jeśli tylko bylabym na 100% pewna zlych intencji (bezdusznosci, niewdziecznosci, interesownosci finansowej) przyswiecajacych hodowcy pozbywajacego sie kastratow, nie mialabym dla niego zrozumienia. Chociaz z drugiej strony, może dla kota byloby lepiej mieszkac z kochajacymi go ludzmi, niż z kims, dla kogo jest obojetny, albo wrecz niepozadany?
Powyzsza wypowiedzia chcialam jedynie przyblizyc pewne tematy "od strony kuchni". Przede wszystkim dlatego, ze historia, która opisalam na poczatku jest prawdziwa i wydawalo mi się, ze dobrze oddaje istote zagadnienia.
A jak się skonczyla? 16 lat pracy hodowlanej – 9 kastratow, zamkniecie dzialalnosci. Może tak to wlasnie powinno wygladac? Ocene pozostawiam Wam.
Mój błąd wynikł z tego, że mamy chwilowo lekki nieład w SHKRP. Dostosowujemy Statut do wejścia do Unii. Pozostałe przepisy też. Dlatego cytowałem ze starej wersji Regulaminu Hodowli. Już ją wywaliłem, żeby nie było więcej pomyłek. Dodam, że będzie on jeszcze musiał ulec nieznacznym poprawkom, ale to na marginesie.
Bardzo, bardzo dziekuje za pomoc! Tak jak wspomnialam dzieki waszym wyjasnieniom i prywatnym wiadomosciom zdecydowalam sie na SHKRP. W tym tygodniu zapisuje sie do tego klubu i chce zglosic mojego najsliczniejszego kota na wystawe. Jestem pewna, ze bedzie on najpieknijszym kotem na calej wystawie... dla mnie napewno! Raz jeszcze dzieki Wam za pomoc 
