Moderatorzy: Estraven, Moderatorzy
To już całkiem spore kotki! Penelopka szczególnie wyładniała - ona miała wcześniej, nie wiem, może to było z grzybicą związane, takie dość rzadkie futerko... Tzn nie żeby miała je jakoś wybrakowane, tylko jak się wygięła pod światło to tak jej jaśniejsza skóra prześwitywała... A teraz jej się futro zagęściło przepięknie, nic jej nie prześwituje, jest czarne, baaaardzo gęste i lśniące Tak jak napisałaś - cud księżniczka! A Enter to zawsze był piękny
A penelopa się nieco rozbrykała Uczą się od siebie...
Myślałam, że może odechce mu się zwiedzania wanny ale gdzie tam - za chwilę był tam z powrotem. To jest kot niezmordowany...serotoninka pisze:Ano właśnie - rosną jak na drożdżach
No i musze go pochwalić, że czasem chwilowo jest grzeczny
Z nowości Entera: jednak w końcu wleciał do wanny. Dzisiaj rano. Leżał sobie jak zwykle spokojnie na jej brzegu i bawił się zmywakiem. I nagle ktoś zadzwonił domofonem. U mnie bardzo rzadko dzwoni domofon, więc się kiciuś przestraszył, w panicznej ucieczce stracił równowagę i mu się tyłeczek obsunał... Ale tak dzielnie przebierał łapkami, że się wydobył... I w efekcie zmoczył tylko do połowy - ogon, tylne łapy, pół brzucha... Wytarłam go ręcznikami, zapakowałam pod kołdrę... Lizał się potem z godzinę
serotoninka pisze:Zakupiliśmy im do zabawy ostatnio takie puszki na giętkim patyczku. Wcześniej miały papierki na sznurku, myszki, piłeczki i inne takie no plus wszystko to co same sobie do zabawy z moich rzeczy zaanektowały. Rządzą gumki do włosów... No ale do rzeczy... Te puszki stały się absolutnym hitem Penelopy. Ona oszalała na ich punkcie. Tego dnia co kupiliśmy to cudo, TŻ się z kotami bawił, a ja robiłam pranie w łazience. Po jakichś 15 minutach wyszłam i patrzę... a on mi prawię Penelopę na śmierć zabawił! Była w istnym amoku... Ledwo żywa, dyszała, język wywaliła jak pies w upał... Aż się wystraszyłam! Ale dalej jej w głowie były tylko te piórka! No to schowałam zabawkę do szafy na górną półkę i próbowałam ją wyciszyć, uspokoić... Ale gdzie tam, skubana pół godziny pod tą szafą leżała i gapiła się w górę...
Jak tylko mama wchodziła do mieszkania to ten od razu mruczał, łasił się... Nawet nie trzeba było go głaskać by przemieniał się w traktor... Potem jadł i zaczynał gonitwy... A Penelopka wycofana, grzecznie zjadała i patrzyła się tylko mamie w oczy. Potem zawsze trochę pobiegała, ale dotknąć się nie dawała.
A jak już zjadł to zainteresował się torbami, plecakami... Potem zaczął polowanie na moje kolejne części ciała Generalnie widać było że się cieszy. A Penelopa? Najpierw obeszła mnie nieufnie, usiadła na parapecie i patrzyła z góry... Ja się oczywiście przeraziłam, że mnie zapomniała, albo że obraziła sie śmiertelnie... Ale gdzie tam. Jak się po 3 minutach władowała na kolana to nie zeszła z nich przez trzy dni Taka to jest kocina kochana... Chodzi za mną krok w krok.. Gdy wychodzę choćby do sklepu to tak patrzy smutno jakby mysłała, że znowu ją zostawię... Ale ja już jej nie zrobię tego więcej!
,
Sprawdzam, robię jeden dodatkowy termin tym co dostali dwóje i jestem wolna - generalnie sesja to u mnie już ferie Za to teraz mi dołożyli - wiadomo, najmłodsza to się jej daje najgorsze zajęcia... I mam cały piątek wieczorem i sobotę z zaocznymi 
Na szczęście jest grzeczny, nie ucieka, mogę go w każdej chwili wziąć z powrotem. Właściwie to nie ma co się bać tych spacerów. Na klatce mieszka tylko jeden pies - stary, schorowany wilczur, który wychodzi zawsze na smyczy... No i właśnie na niego natknął się wczoraj Enter Jak tylko usłyszałam, że czyjeś drzwi się otwierają wzięłam malca na ręce i ruszyliśmy w stronę naszego domu. Pies czekał przy windzie. Popatrzył tylko na kota i olał go totalnie. A Enter? Chyba po raz pierwszy się czegoś porządnie wystraszył! Wlazł mi na szyję, wbił pazury z całej siły, wpuszczony do mieszkania wbiegł pod łózko... I najeżył się cały Ale dzisiaj od nowa waruje pod drzwiami...
Mam powiedziane: dwa koty i ani jednego kota więcej Zwłaszcza, że ja jeszcze mam rybki. Tzn. póki co ja mieszkam w mieszkaniu czasowym, dopóki nie skończę remontu, a te rybki zostały tam gdzie mieszkałam wcześniej, bo tu nie ma na nie miejsca. Ale jak się przeprowadzimy to je zabiorę i będę miała oprócz Entera i Penelopy jeszcze spoooore akwarium. (swoją drogą wizja Enter + rybki nie daje mi spokoju...). Więc póki co kotów więcej nie biorę... Ale kiedyś, może...
Najbardziej się ze mnie Pani w mięsnym śmieje jak wybieram kotkom najlepsze kawałki wołowinki i proszę o zmielenie jej z kurczakiem i innymi cudami, że ja więcej wydaję pieniędzy na koty niż na siebie
I w tym cała zabawa - piórka uciekają, koty je gonią A że złapać nie mogą to zabawka się nie nudzi
Zobacz jakie kotki są już duże:
Myją się czasem nawzajem ale dość rzadko i z reguły krótko. Ale za to często się bawią :
Więc na swój sposób myślę że się kochają 
, są tylko elementem łańcucha pokarmowego,
serotoninka pisze:A że żyją jak w raju to fakt Wink Najbardziej się ze mnie Pani w mięsnym śmieje jak wybieram kotkom najlepsze kawałki wołowinki i proszę o zmielenie jej z kurczakiem i innymi cudami, że ja więcej wydaję pieniędzy na koty niż na siebie Wink
to jeden z objawów cudownej choroby zwanej kociarstwem
Że ona się będzie bała, że będzie ja bolało, że potem nie będzie wiedziała, co się dzieje gdy będzie musiała chodzić w kubraczku... No i trochę boję się o jej serduszko. Pani wet kiedyś zaniepokoiła się tym, o czym pisałam i tutaj - że koteczka, zwykle nieruchliwa, gdy się raz rozbawiła jak nigdy, dyszała potem z wywalonym języczkiem jak pies. Powiedziała, niby, że to może być po prostu brak kondycji, że w serduszku nic nie słychać, żeby się nie martwić na zapas. A ja oczywiście się jednakmartwię. Że ta cała jej ospałość, nieśmiałość, brak chęci do zabawy może wynikać z jakiejś choroby poważnej... Nie wiem, pewnie sobie wmawiam, ona pewnie ma taki charakter i już. Ale ja mimo wszystko boję się narkozy. I w ogóle tak jakoś szkoda mi tej kruszynki... Ona ciągle taka spokojna, taka biedna jakaś... A musi żyć pod jednym dachem z tym paskudnym Enterem Choć to może dobrze, on choć trochę próbuje ją rozruszać... No ale na przykład wczoraj: zakupiłam dla kociąt całą tackę drobiowych serduszek. TŻ rzucił malcom po jednym zanim je zdążyłam w ogóle sparzyć i pokroić (on uważa że przesadzamy, że kot to kot, że ma jeść myszy to i serducho z kury mu nie zaszkodzi ) Enter połknął swoje w sekundę (chyba nawet nie pogryzł ) i od razu poleciał zabierać Penelopce jej. Ona obfuczała go, TŻ go czymś zajął. A ta bida walczyła ze swoim serduszkiem. I to nie tak, że nie była głodna i bawiła się nim. Ona je wyraźnie chciała zjeść. Ale nie potrafiła go pogryźć! Było za duże, za twarde, nieporęczne. Ostatecznie się poddała, ja jej je pokroiłam na kawałeczki i wtedy zjadła... Ale gdyby nie ja... Enter milion razy by jej to zabrał i zjadł! I tak jest ze wszystkim... Ona taka jakaś kruchutka jest... Dobrze, że ma moje morze miłości... Strasznie bym chciała by jej tu dobrze było. Wygląda na to, że Penelopa miała atak padaczki. Bawiliśmy się z nią piórkiem, rozszalała się na dobre. Wpadła w taki nawet powiedziałabym amok, a to u niej bardzo rzadkie. Nagle zostawiła zabawkę, wskoczyła do mnie na łóżko i zaczęła się trząść. To było przerażające, w ogóle nie wiedziałam co robić. Próbowałam ją unieruchomić, ale to było na nic. Dygotała, wywaliła języczek, charczała, a z oczu ciekły jej łzy. I chyba ślina też z pyszczka Trwało to wszystko jakieś 40 sekund. Potem leżała półprzytomna, dyszała, jakby straszliwie zmęczona tym atakiem. Potem wstała, chodziła troszkę chwiejnie, znowu się położyła.
Została pobrana krew, zobaczymy jutro jak wyniki małej...
Delfin napisz do tamtych Państwa albo podaj mi ich email na prv, chciałabym nawiącać z nimi kontakt.
Użytkownicy przeglądający ten dział: Lifter, PanPawel, pibon, Silverblue i 31 gości
. . . . . 