Nie chcę się tłumaczyć, kto chce niech czyta.
Wczoraj jak Magda (moja współlokatorka) wróciła z pracy Puma była słabiutka. Widać było, że wymiotowała taką żółtą mazią. Poszła jeszcze do kuwety, zrobiła siusiu i qupkę. Potem się przewróciła. Magda telefon do mnie, że nie czeka aż wrócę z pracy tylko bierze taksówkę i jadą do weta. Ja miałam tam dojechać.
Lekarka jak ją osłuchała powiedziała, że jest bardzo źle i wyprosiła innych pacjentów. Puma miała już tylko 35 stopni. Zaniosły ją do szpitalika, podłączyły kroplówkę i tlen. 10 minut później powiedziała lekarka, że ją reanimują, kolejne 10 minut i już było po wszystkim. Wtedy przyjechałam ja.
Puma miała już obrzęk płuc i oskrzeli i płyn w płucach. Lekarka powiedziała, że gdyby była szczepiona to pewnie by sobie poradziła. Była za mała, za słaba. Tłumaczyła mi wetka różne rzeczy ale pamiętam tą rozmowę fragmentarycznie i trudno mi w tej chwili złożyć ją w logiczną całość. Pani doktor powiedziała, że jakby mieli teraz w lecznicy jakiegoś kociaka do oddania to od razu by mi go dała. Radziła bym wzięła drugiego malucha. Beatko – tak radziła lekarka u której teraz masz leczyć swą trójkę. Jakby było jakieś niebezpieczeństwo to nie mówiła by tak. Jak będę dziś w lecznicy to jeszcze porozmawiam na ten temat. Nie chcę tam dzwonić bo to nie jest rozmowa na telefon. Wtedy uzgodnimy czy mogę wziąć drugiego kociaka i jeszcze raz dokładnie porozmawiamy o Pumci.
A dlaczego biorę Budrysa??
To nie była logiczna decyzja. Wczoraj nie myślałam logicznie, to były emocje. Nie myślałam o wzięciu kolejnego kota. Nawet jak Kasia D. powiedziała że może mi przywieźć Budrysa to powiedziałam, że jeszcze o tym nie myślałam. Potem jednak rozemocjonowana wyobraźnia zaczęła pracować. Budrys jest przecież BRATEM Pumy. Z tego co pisała Kasia D. podobnie się zachowuje. Już ponad miesiąc jest u Kasi i nie znalazł domu. Może Puma najpierw trafiła do mnie bo przeznaczone jej było krótko żyć. Mogę się pocieszać że chociaż tą ostatnią część swego życia spędziła szczęśliwie, w domu, wśród ludzi. I może to pokrętne, głupie i dziecinne rozumowanie, ale może Puma byłaby zadowolona, że teraz będzie mieszkał u mnie jej brat??
Oddzwoniłam do Kasi D. To wszystko jest paskudne i niesprawiedliwe ale może tak miało być? Muszę to sobie jakoś tłumaczyć, bo inaczej się załamię. Budrys nie zastąpi Pumy. Pumcia była tą wymarzoną, marmurkową koteczką- ideałem. Ona ma stałe miejsce w moim sercu, Budrys będzie miał swoje.
Żeby uspokoić wszystkich zaniepokojonych, jeśli weterynarz odradzi wzięcie kociaka, to poczekamy aż zagrożenie minie i później zorganizujemy jego transport.
Botuta ma się dużo lepiej. Nareszcie zaczyna wyglądać jak zdrowy kot. Wczoraj nawet biegał za piórkami. Łapka jeszcze tylko trochę jest w stawie spuchnięta. A poza tym chodził i szukał Pumy.
Dziękuję wszystkim którzy płakali razem ze mną.
ale dla mnie ta jest najbardziej chamska jaka widzialam. Mocne slowa, wiem... Jakos nie chce mi sie wierzyc, ze Mysza sama wpadla na ten genialny pomysl
. Moim zdaniem to niestety nie sa mocne slowa, ujelbym inaczej...Szkoda watku na takie reakcje.
Puma
są jak powietrze: wszędzie ich pełno i nie da się bez nich żyć...
.