Kokos jest nieśmiały, ostrożny, ale wyraźnie wykazuje potrzebę kontaktu z innymi, nawet z człowiekiem.
Na początku naszej znajomości ukrył się tak skutecznie, że jedynie resztki zdrowego rozsądku sprawiły, że nie popadłam w paranoję i nie uwierzyłam w samoistne znikanie kotów. Na zaufanie Kokosa trzeba sobie troszkę zapracować, zawłaszcza jeżeli jest się człowiekiem. Kokosek mimo pozorów nieufności tak naprawdę jest wielkim przytulaskiem i myziakiem. Uwielbia zabawy zarówno te czysto kocie, jak i te z człowiekiem.
Wspólnie z Miętusem stanowią taki zgrany duet i uzupełniają się nawzajem, ideałem byłoby znaleźć dla nich wspólny dom, ale myślę, że obydwaj mają tak pozytywne nastawienie do innych kotów, że mogłyby też mieć nowe kocie towarzystwo.
Obydwaj jednak nie są typem jedynaków, ale jak wiadomo ogólnie lub też mniej ogólnie: co dwa koty to niejeden.
A tak poza tym to zostaliśmy zaatakowani przez robale, ale nie damy się
Takie mi się tymczasy nie współpracujące trafiły 
Ma swoje zdanie i sposoby, aby je skutecznie egzekwować. Chociaż lepiej by tu brzmiało wymuszać 
Ciekawe, czy też tak szybko jak Nebrasia znajdzie domek 
