Lukrecja - fat mini cat - śpij Córeczko [']

[vega013]

Magijo, miałam tyle napisać... Nie mogę, nie mogę...

[kropkaXL]

Już nigdy nie poczujesz jej miękkiego futerka,dotyku delikatnych łapek,bicia maleńkiego,gorącego serduszka-to tak strasznie boli,tak boli......
Magija mocno tulę-wiem jak cierpisz.
Maleńka [*]

[Sis]

Będę pamiętać maleńką. Jedyna i wyjątkowa. Wielkie okrągłe oczy i śmieszny ogonek.
Nic Cię nie boli, mała, jesteś wolna, boli tych, co zostali.
Tam w górze biegasz teraz szybciej niż kiedykolwiek, wskakujesz na najwyższe półki i drzewka. Kiedyś jeszcze się spotkamy.

[kasik30]

Podarowaliście jej cudowne życie. Krótkie bo długie być po prostu nie mogło, ale na pewno bardzo szczęśliwe.
Magija, Maciek, bardzo, okropnie współczuję...

[Zirael]

bardzo mi przykro, Magijo

[Magija]

Dziękuję Wam wszystkim za pożegnanie, za wpisy, smsy, telefony
słowa nie ukoją bólu, ale sprawiają, że wiemy, że nie tylko dla nas była ważna
Mała Wielka Panienka
Tak malutka a z ogromnym sercem

Kula, Lukra, Kulka, Lukrecja, Bumbecja, Krótka, Czeplinek, Pokraka
uwielbiała jeść, ponad życie, kochała mleko, serki homogenizowane i pierś z kurczaka, zajadała się surowym mięsem
Nigdy w życiu nie tknęła kociego jedzenia, namiętnie zakopywała kocie chrupki
wyrywała nam z rak parówki, pokonując swoje ograniczenia ruchowe
z odrazą zaglądała do misek z kocimi konserwami, skrzętnie je zakopując
czasem biegała podrzucając tyle nogi jak zając
zawsze pierwsza w kuchni
wystarczyło byśmy się spóźnili z kolacja, później wrócili do domu by witała nas kałuża pod drzwiami, w która zawsze któreś z nas wdepnęło
namiętnie wdrapywała się na nasze poduszki, nie ważne, czy miała czysty tyłek, czy brudny
wszystkie koty wiedziały, że nie wolno jej potrącać i należy na nią uważać
potrafiła zrobić kupę na środku pokoju, kiedy przychodzili ludzie w sprawie adopcji
lubiła leniuchować, na poduchach, w koszyku na balkonie, lubiła zabawę piórkami i tą rurka od kroplówki
była częścią naszej rodziny, nierozerwalną

jak ciężko nie musieć już uważać by coś nie spadło z blatu w kuchni
nie musieć ustawiać kociego mleka wyżej, by nie wypiła całej miski od razu
jak ciężko nie słyszeć tego ponaglającego wołania z podłogi, by się pospieszyć z odgrzewaniem kurczaka
stukotu małych, krzywych nóżek biegnących w stronę kuchni

była, jest i będzie, tylko koszyki takie puste

dziękuję dwóm wspaniałym osobom, dzięki którym żyła tak długo, Ani Mrozek i Ewie Pacałowskiej - jesteśmy Wam bardzo wdzięczni za ten czas, który był nam dany

Lukrecjo, byłaś ogromnym darem
nauczyłaś nas jak kochać
do zobaczenia

wiem, że zbliżałaś się do tego miejsca
wiem, wiedziałam, że kiedyś nadejdzie
czas rozstania
świadomość
brak świadomości

czas przemija
odliczanie
kiedyś piasek w klepsydrze się przesypie
wiedziałam
nie wiedziałam

dałaś nam coś więcej niż miłość
przywiązanie
radości, smutki na jednej szali
wciąż pochyłej
raz w jedna stronę, raz w drugą

jak się pogodzić?
jak?
jak zaakceptować?
byłaś
będziesz

dziękuję

[Kicorek]

[']

[Olinka]

Magija - trzymajcie się.

[TyMa]

Żegnaj maleńka, wyjątkowa koteczko! Magija, tulę mocno...

[magicmada]

Znowu się wzruszyłam. Lukrecja zawsze będzie żyła w krainie pamięci, pomiędzy rzeczywistością a nieznanym.

[gosiaa]

Magda miała u Was wymarzony dom i krótkie ale najlepsze jakie można sobie wyobrazić przy takiej chorobie życie. I co najważniejsze bezgraniczną miłość. Kochaliście Ją taką jaka była, ze wszystkimi Jej ułomnościami. I to jest piękne i zasługuje na wielkie uznanie.
Teraz jest już spokojna, nic jej nie boli, już nie cierpi.
Biegaj szczęśliwie Perełko.

[swk]

Słów brakuje, bardzo nam przykro Śpij spokojnie [']

[Magija]

Bardzo ciężko jest się pogodzić z myślą, że Kuli już nie ma przy mnie, brakuje mi jej piskliwego wołania "dawaj kurczaka i to szybko", zawsze wstawała przede mną i czekała przy łóżku i czekała grzecznie na jej kurczaczka (zawsze chłodnego, bo "już trzeba szybko dawać, bo jestem tak bardzo głodna"), tego wyskrobywania się na łóżko, gdy szykowaliśmy się do snu, jej pełnej miseczki, jej pięknych oczu, jej podskoków do kuchni, zabawy z piórkami, bezopamiętliwej zabawy z rurką od kroplówki, wszystkiego...

Jest pusto...

Po cichu liczyłem, że będzie żyła wiecznie, "przecież była taka silna", ale on postanowił, że już dosyć, że to już czas, dlaczego?
Wszystko się zmieniło.

Wielkie dwie osoby, Ewa i Ania.
Choć Kula na wasz widok zaczynała się trząść ze strachu wiedziała, że zrobicie wszystko co możecie, żeby tylko jej pomóc.
Bardzo Wam dziękuję, Ja i Lukrecja.

*Maciej*

[ryśka]

Bardzo mi przykro [i]

[saskia]

Magda, Maciek, nie mam słów

Kochana Kula, moja forumowa ulubienica, zawsze gdy ją widziałam tak bardzo zachwycała. Strasznie mi przykro, źle, płaczę. Pamiętam jak ją przywieźliście, pamiętam diagnozę, walkę, Waszą i Ewy. I ten czas ukradziony, dodatkowy, niby go dużo a tak niewiele. Nie umiem zrozumieć, tak strasznie mi żal.

Zegnaj Maleńka