Wstawiam ikonkę, że się wstydzę, choć tak naprawdę, to karmicielka powinna się wstydzić - nie potrafi przestać karmić kotów, są obżarte jak bąki, a te które zostały niewykastrowane są oczywiście trudne do łapania. No ale dość moich żalów. Przestawiam Rumburaka, kocurka w trzecim pokoleniu tak samo umaszczonego jak tatuś i dziadek i pewnie tak samo charakternego 
Rumburak został zaszczepiony i odpchlony dzięki pomocy fundacji Bezpieczna Przystań. Za co bardzo serdecznie dziękuję, gdyż pewna lecznica nie potrafiła sobie poradzić z tym jakby się wydawało prostym tematem (do mojej ulubionej lecznicy nie mogłam go zawieść, bo była tam pp i już wcześniej zostałam opieprzona za przywiezienie nieszczepionego kociaka, ale to inna historia).
Dziękuję także Agalenorze, która pomogła mi złapać tego kawalera.
Kontakt w sprawie adopcji ze mną na pw. lub agarom@yahoo.com
Tym razem pilnowałam przy ścieleniu łóżka, czy na pewno nie wchodzi do kanapy. Szukamy go, szukamy.... nie ma... TŻ mówi - pewnie jest w kanapie, ja - nie, na pewno, nie, przecież patrzyłam. Oczywiście TŻ wyciągnął go z kanapy 
A taki fukacz był.
Szaleje, goni się z kotami, zwłaszcza z Ziutkiem, który wcześniej najbardziej (obok cioci Rózi) warczał na niego. Renesans przeżywają niektóre zabawki, nawet duża sizalowa mysza, którą nikt nigdy nie chciał się bawić 
Jeszcze tydzień temu Rumburak był najmniejszym knypkiem w domu, a od wczoraj to chłop na schwał 
