Próbowałam coś napisać ale Qua chodził i gadał. Teraz uwięziłam go pod prześcieradłem i szuka drogi ucieczki
się chciało się ma, szkoda tylko, że chłopak potraktował to jak świetną zabawę i chyba chciałby jeszcze (tzn. bo zdążył się już oswobodzić). W każdym bądź razie znowu gada. Biega, niemal lata normalnie pełen serwis. A swoją drogą to pisałam to sto razy ale napiszę jeszcze raz. Qua mnie rozczula przeokropecznie ze swoim zachowaniem, jak dla mnie jest ono niesamowite jeśli chodzi o jego "drapanie" tzn. w zasadzie niedrapanie. Kiedy jest zły, wściekły, albo weźmie się go na ręce i próbuje uciec, wygina się cały, macha łapami ale tak żeby człowieka nie udrapać. Specjalnie uważa, żeby nie zahaczyć o ciało. Nie mogę wyjść z szoku na to zachowanie jego.
Niestety z mordką znowu gorzej. Płakać mi się chce ale widząc jaki jest ożywiony stwierdzam, że do poniedziałku jeszcze potrzymam go bez leków. Oczka nie są dzisiaj fatalne, troszkę zaniesione, nochalek też jakby czystszy co raczej by sugerowało poprawę pomimo "gmerania" w mordelku. Niestety w mordelek nie zajrzę, zresztą i tak pewnie bym nic nie zobaczyła. Chciałabym żeby zaskoczył wreszcie bez jakichkolwiek lekarstw, w sumie już teraz był tylko na homeopatii może się uda. Jeszcze troszkę kciuków poprosimy i sami mocno, mocniaście je zaciskami. Już marzę o tym, żeby nie musieć martwić się o zdrówko Grubego i to nie ze względu na mnie samą, bo przynajmniej miałam jakieś hobby, stałam się swoistym ekspertem o którym nawet moja kosmetyczka opowiada swoim klientom (pisałam o tym kiedyś jak Qua staje się sławny? ]:-> no bo dobra nie ja staję się sławna a Królewicz z Łodzi) ale tak po prostu ze względu na niego, żeby już wreszcie nie musieć go kłóć, wozić po wetach, żeby mógł się cieszyć życiem. No i nie pisałam, Qua dużo siusia i dużo pije tzn. tak mi się wydaje, ale w sumie siusia takimi malutkimi porcjami. Ludzie czasem też tak mają (ekhm no np. ja) więc może nie jest to powód do panikowania?
Ja na prawdę nie wiem co robić. Z jednej strony czuję, że go zaniedbuję nie chodząc do dobrego weta, z drugiej strony jak przypominam sobie co było jak chodziliśmy i w jakie błędne koło bez wyjścia wpadliśmy to wzdrygam się na myśl z powtórki. Mam wrażenie, że wtedy wokół nas zawiązał się taki węzeł gordyjski, który dopiero jak rozcięliśmy przestał się zaciskać. Jestem mega skołowana.
Ech i jeszcze napiszę o stosunkach z sukami tzn. chłopak i dziewczyny udają, że się nie widzą. Czasem jak Mała Di bawi się jeżykiem, który piszczy niemiłosiernie (ona jest mistrzyniom takich straszliwych pisków tzn. jeżyk to jej ukochana zabawka), to Qua próbuje jeżyka upolować. Jest też ciągła walka o piłeczki, która Dudzial kradnie kotu i ucieka. Wygląda to tak, że np. rzucam kotu piłkę, nagle nie wiadomo skąd wybiega Mała Di szybkim, skutecznym chwytem paszczowym przejmując piłkę... niestety nie mam serca jej jej odbierać, więc szukam piłeczki dla kota. Dlatego też piłeczki są podwójne najczęściej.... ale ostatnio suki się pożarły. One jeszcze cały czas walczą o pozycję tzn. Di dominuje ale... ech to długa opowieść, nigdy nie kończy się to tragicznie. Po prostu czasem na siebie warczą. Ostatnio doszło między nimi do takiego spięcia, Qua bawiący się na placu zabaw zrobił oczy w pięć złotych, natychmiast pobiegł w sam środek konfliktu wielce zaaferowany. Trochę tak jak taki gap który zamiast uciekać biegnie tam gdzie strzelają. Popatrzył... a później przez cały wieczór okładał łapką Małą Di jak tylko gdzieś przechodziła obok niego
trochę mi jej żal było, bo ona jest pomimo swojej nadpobudliwości strasznie tchórzliwa i w sumie dość łagodna, i dziewczynka absolutnie nie wiedziała jak ma zareagować więc udawała, że to się wcale nie dzieje. Od czasu do czasu rzucała mi tylko zszokowane spojrzenie. Poza tym ostatnio chłopak z tą dziewczynką przyłapywani są obok siebie w mieszkaniu, czy na kołderce. Nie to że się przytulają, mocniaście wtuleni w siebie. Grzecznie jeden i drugie tylko stykając się pupami/głowami/barkami. A dzisiaj przeżyłam mega szok... pierwszy raz widziałam kota próbującego nastraszyć ekhm przeciwnika. Dlaczego Mała Di została przeciwnikiem to nie wiem... trochę zaczynam się zastanawiać czy Qua nie wymyślił sobie, że jest psem i chce przejąć pozycję w stadzie. Nie mam pojęcia... oby nie. W każdym bądź razie jem śniadanie i nagle zaczynam przecierać gwałtownie oczy, bo nie wierzę w to co widzę. Myślę, że Laleczka też nie wiedziała i gdyby miała ręce przetarłaby oczy. Więc obie patrzymy na kota, który ekhm no w zasadzie to chyba toczy się na nią, czy raczej szarżuje truchtem bocznym tzn. tak właśnie na nią szedł/kroczył (trudno to określić) pokazując jej cały bok ciała z ogromnie napuszonym ogonem i ogólnie sierścią
nie miauczał, nie atakował jej, ona też go nie zaczepiała. Zaraz jednak Qua zapomniał o tej taktyce a`la przetrącona kobra i zajął się przyjemniejszą czynnością czyli mordowaniem sznurka.
A w ogóle to napiszę, bo już dawno nie pisałam --> uwielbiam to wygadanie Qua, że sobie chodzi gada, pod nosem czasem historie buczy, że jak mu się odpowie to wpada w takie mruczące miaau. Normalnie moja gaduła
i żeby tylko tak gadał jak ja już oczy otworzę na dobre, a nie podczas kociego sprawdzania czy śpię. Chociaż ostatnio się uodparniam
a poważnie, to mimo niewielkiej główki, to Quazi nie jest tak drobnym kotem jak był np. Toluś. Więc 4,5, no może 5 kg to chyba dla niego norma... z drugiej strony Georg od góry cienki jak niteczka, wysoki, ale taki drobnokościsty waży koło 6 kg... tylko że on jest nabity strasznie, żadnych miękkich części ciała. Mięśniak po prostu i tyle 
a to to Ci chyba nie zaszkodzi - im więcej fałdek na mózgu tym lepiej podobno 
