Okazja prosto z Biedronki. Burasia pojechała do Domu :)

» Pon sie 20, 2007 10:42

annskr pisze:Agalenoro, przepraszam za brak kontaktu
Szczegóły w mailu
Myślę, że rozdzielenie Biedroneczek to bardzo dobra decyzja - i że w Twoch rękach straszliwa Burasia szybko sie rozklei.

Co do utuczenia kiciczek - muszę się troszkę bronić
To nie ja podsuwałam im co pół godzinki kurczaczka, wątróbeczkę, wołowinkę i inne przysmaczki

Mama Agalenory

» Pon sie 20, 2007 11:21

Mama też się nie przyznaje :twisted:

Więc ja już nic nie rozumiem

Tak, rozdzielenie to chyba jedyna droga.

Wczoraj przez pierwsze godziny nie byłam pewna, czy rzeczywiście to dobra decyzja.
Burasia siedziała wcisnięta w kącik klatki, reagowała przerażeniem na ruch, zbliżanie się człowieka, kuliła uszy ze strachu, nie chciała jeść... Była w depresji,

No i syczała, fuczała. Brałam na ręce i wypuszczałam po paru sekundach.

Późnym wieczorem natomiast włożyłam rękę do klatki i długo głaskałam skulone futerko.

Po ok. 5 minutach usłyszałam coś, czego nie byłam pewna. A właściwie poczułam ręką jakąś podskórną wibrację...

Burasia po raz pierwszy zamruczała.

**
W nocy była cichutka, nie ruszała się prawie.
Rano wyciągnęłam rękę aby ją pogłaskać. Skuliła się i fuknęła, po czym zaczęła mruczeć, głośniej nieco. Mruczy jeszcze cichutko.

Capnęłam za kark, posadziłam na kolanach.
Miała cały czas zamknięte oczy i nie przestawała mruczeć. Ale cichutko.

Boi się nadal, łapki jeszcze się trzęsą.
Boi się nagłych odgłosów, ruchów...jeszcze się nie cieszę, bo pewnie długa droga przed nami.

***
Sreberko już w Stolicy, rezyduje również w klatce.
Pozwala się dotknąć, poglaskac, ale rozgląda się i próbuje czmychnąć. Piotrek potwierdza, iż "ma odruch śledziowy" i cały czas trzymana jest "na śledzia". Ponieważ klatki wystawowej nie ma szansy izolować (nie zmiesciłaby się w łazience). Małżonek zostawił ją na łaskę-niełaskę rezydentów, wąchają się przez kratki.

» Pon sie 20, 2007 11:23

Aha, Ręce mam stosunkowo całe

» Pon sie 20, 2007 11:24

ależ masz rację, Agalenora, na radość jeszcze za wcześnie... ale jednak...

» Pon sie 20, 2007 19:44

no ja trzymam takie ostrożne kciuki :ok:

miejmy nadzieje, że Burasie wreszcie załapię

» Wto sie 21, 2007 11:22

Burasia jest nadal 'fuczącym kotem klatkowym'.

Pierwsza reakcja na pojawienie się mojej ręki w pobliżu to fuknięcie. Burasia nie lubi ruchu wokól niej, róznych hałasów. Otwieraniu metalowej klatki zawsze towarzyszy jakiś hałas, niestety, choc staram sie robić to możliwie cicho. No i swiat jest pełen hałasów. Mówię do niej już nie szeptem (jak moja mama :wink:

) tylko normalnym ludzkim głosem.

To bardzo czujna, bardzo nieufna kociczka. Boję się, że wciąż pamięta traumatyczne doświadczenia pierwszego kontaktu z człowiekiem (łapankę, weta, zastrzyki)

Udało mi się parę razy skłonić ją do zamruczenia (o ile nie byla czymś wystraszona, bo wtedy jest tylko fuczenie)

No i siedzi biedula w klatce, bawi się guziczkiem na wędce i kawałkiem futerka.

Ręce nadal całe

» Wto sie 21, 2007 12:20

Trzymam kciuki za szybkie oswojenie

» Wto sie 21, 2007 12:28

jak ręce całe, to dalej jestem dobrej myśli :wink:

» Wto sie 21, 2007 20:16

Była u nas Ciocia Annskr.
Było trochę fuczenia... ale mimo wszystko Burasia poddana została długiej sesji uczłowieczającej. Pozwoliła Ani wypic herbatę i zjeść ciacho :wink:

Na rękach nam dziś nie zamruczała, ale była taka... mięciutka i delikatna. Dość jednak wystraszona nadal. Ale wszystkie, my i Burasia, wyszłyśmy z tej próby bez uszczerbku na zdrowiu
:wink:

Uważałyśmy, aby jej nie spłoszyć i gadałyśmy sobie po cichu. Burasia zasnęła Ani na rękach...

Gdy włożę palec do klatki, nie cofa się tak jak kilka dni temu, ale nieśmiało zbliża pyszczek. Nie zawsze, ale czasem :wink:

» Śro sie 22, 2007 7:44

Odwiedziłam Burasię i przy okazji poznałam dwie prześliczne, malutkie i milutkie panienki - czarno-biała i biało-czarną :1luvu:

A Burasia - kiedy w poprzednią niedzielę lokowałam ją razem ze Sreberkiem w klatce, Sreberko dało sie głaskać, a Burasia wciśnięta w róg klatki syczała i gryzła - na serio. Wyciągałam ją przez kocyk.

Wczoraj spokojnie włożyłam rękę do klatki i wzięłam na ręce koteczkę z lekka wycofującą się w narożnik i troszkę posykującą

W klatce leży rozciagnięta na całą kocią długość

Taki postęp po tygodniu w klatce i po kilku dniach intensywnego oswajania przez fachowca - Agalenorę :king:

Na kolanach u mnie nie mruczała, ale nie kojarzę się jej dobrze :wink:

» Śro sie 22, 2007 17:15

Powiedzieć, nie powiedzieć? :oops:

No, powiem, choć boję się zapeszyć. Dziś rano dzwonił telefon w sprawie adopcji Sreberka, jeżeli wszystko dobrze pójdzie, to jedna z Biedronek będzie miała domek

Małżonek donosi, że Sreberko jest potulna jak baranek, ładnie mruczy, ale bez mojej wizji nie wypuści jej z klatki. Zaprzyjaznila się z Bi. nadal trochę płochliwa, mam nadzieję, ze do niedzieli nie spłoszy domku.

Miło być oswajaczem, jeżeli oswajany zwierz już nie używa kłów i pazurów w sposób 'porażający' :wink:

Burasia czasem jeszcze syczy... czasem nie zdązy i syk zamienia się w mruczenie. Jeszcze trochę paraliżuje ją strach, ale powoli przekształca się w ten typ kota, który ja roboczo nazwałam "miękkim burasem"
Moją śp Tosia taka była...

Jutro jedziemy razem do Stolicy, siostrzyczki znów się spotkają.

Ciekawe, jak zniesie jutrzejszą podróż pociągiem...

Burasia wygląda jak kociak z okładki popularnej zielonej książeczki zdrowia kota.
Ten sam wyraz pyszczka i wyłupiaste duże oczy

..