Pierwszym moim własnym osobistym kotem był Muniek wyciągnięty z gdańskiego schroniska. Teraz mieszka z moimi rodzicami i siostrą w Słupsku i jest najbardziej rozpieszczanym kotem na świecie. (Zwiariowałaś - po co ci kot, ty się lepiej zajmij nauką
- jakoś tak usłyszałam po poinformowaniu rodziny o nowym domowniku)
Po dorobieniu się własnego mieszkania stwierdziliśmy z TŻtem, a właściwie ja stwierdziłam, że dom bez kota to nie dom i pojawił się u nas Snickersik.
Mieszkał z nami jedynie półtora roku
Snickers niestety już nie żyje i ciągle jest to dla mnie temat bardzo bolesny.
W międzyczasie na kilka dni zamieszkała z nami Miśka również zabrana ze schronu. Niestety nie udało nam się jej uratować - za mało jeszcze wiedziałam o kotach,a weterynarz zawiódł.
Kolejny kot, który zawitał do naszego mieszkania to była Gruszka.
Z Gruszką to była w ogóle niesamowita historia. Któregoś dnia o poranku obudziło mnie łomotanie w roletę antywłamaniową. Z lekka się wystraszyłam w i piżamie wyleciałam do ogródka zobaczyć co się dzieje. No i zobaczyłam - kota, który w dzikiej panice usiłował wspinać się po tynku. W dzikiem pędzie poleciałam po trochę jedzonka i podałam na parapecie. Kot (wtedy już sprawdziłam, że to dzioucha jest) zjadł i zaczął mruczeć. No to zabrałam do domu - a co miałam robić
Grucha, która jeszcze wtedy nie była Gruchą, zjadła wszystko, co znalazła w misce Snickersa i poszła spać w łazience.
Po wyspaniu zażądała wypuszczenia z domu. Ponieważ myślałam, że komuś uciekła, więc ją wypuściłam, żeby mogła wrócić do domu.
Jakież było moje zdziwienie, gdy na drugi dzień po południu Grucha zapukała do drzwi balkonowych
no i już została
Zamieszkała u moich teściów i jest tam bardzo szczęśliwa
Imię dostała, bo rozmiziana, a miziasta była od początku, gruchała jak gołąb. Doszliśmy rodzinnie do wniosku, że to musi być niezwykle mądry kot, bo na całym osiedlu nikt, poza nami, nie ma kotów - tylko psy i psy a ona bezbłędnie wybrała nasze mieszkanie.
.
.
chciał mi pokazać, że on sobie z moim kotem poradzi bez problemu, no i skończyło się na kilku głębokich pogryzieniach i antybiotyku przez dwa tygodnie 
więcej już mi nic nie udowadniał 
