Z Luniaczkiem..dobrnelismy do kresu wspolnej Drogi [`]

[Marcelibu]

Wiesz, że mocno!!! I żeby było na równi, cały czas

[nan]

Eh, nasza kocina "nie do zdarcia" jest tylko i az- Malym Wojownikiem wobec nienazwanego wroga, ktory wprawdzie "daje" sobie wyrwac kolejne troche czasu, zada jednak dla siebie kolejnych "sprawnosci" przed osiagnieciem ostatecznego zwyciestwa.
Brzmi to pewnie gorzko ale i tak sie czesto czujemy, targani, szamotani czyms, nie bardzo wiadomo czym nawet, co nie pozwala na pozostanie w jednym miejscu ale ciagle ciagnie nas w kierunku ktorego nie znamy i nigdy nie potrafimy z gory przewidziec.
Nie wiem na co Lunus choruje, moze jest to kilka chorob, defektow, moze ogolnoustrojowy proces, czesc problemow jest na pewno jatrogenna.
Cokowiek by to nie bylo-postepuje, nie jest chyba bardzo agresywne skoro wciaz udaje nam sie cos osiagac-ale postepuje, wyniszcza, scenariusz jest tylko jeden. I tylko pytan miliony, miliony mysli, godzin spedzonych na mysleniu i nie-mysleniu, czuwaniu ale i wzlotach serducha, gdy znow na przeciw wszystkiemu pysiak sie smieje, oczki bystre a futerko cudownie miekkie ociera sie o policzek.

Przepraszam za ten przydlugi wywod ale padam, nie spie od dluzszego czasu prawie wcale i zaczyna mi sie to wszystko jakies nierealne wydawac, zdumiewa. Lunus byl u lekarza, to co wyczuwam jest deformacja w obrebie zlamania, zachodzi jakies bliznowacenie zapewne, jest tez nieusuniety a spory odlamek, ktory sie otarbia, drazni tez zapewne miesnie i nerwy powodujac bol (choc i tak mogloby byc i niemal powinno duzo gorzej...tfu tfu).
Nie mamy pomyslu na inny schemat p/bolowy poki co, powodow niejedzenia moze byc mnostwo, zaczynajac chocby od pogarszajacego sie stanu nerek i watroby, na trzustke ktora moze sie podrazniac przy podawaniu srodka nie bardzo mozna cos dac.
Musimy sie wiec zorganizowac z karmieniem, w dni gdy nie chce zupelnie dostanie Ornipural, moze troche Convalescenca, zeby i objetosciowo bylo mniej.

Do tego w nocy zlapal go potezny napad dusznosci, przerazajacy i dla nas i dla niego przede wszystkim. Nawet nie mam sil tego rozwijac, nie mam pojecia skad, nie bardzo mial sie czym zakrztusic, zachlysnac, a i od tchawicy tak typowo jak na niego to raczej nie bylo.
Cos sie chyba dawno nie widzielismy od srodka z p.Roentgenem, eeeehhhh

[nan]

Lunek czuje sie dzisiaj bardzo kiepsko i nawet nie moge go uspokoic i utulic bo wydaje sie byc w jakims innym swiecie, do ktorego nie bardzo chce mnie wpuscic
Wrocilismy wlasnie od lekarza, bylo RTG kosci bo na poczatku zarzucanie tylem, przewracanie sie nagle itp. problemy sugerowaly zlamanie kojelne.
Obraz radiologiczny jest niejasny ale nie widac jawnie zlamania, niestety zmiany ogniskowe powiekszyly sie, cos dzieje sie tez w szparze L7-S.
Bedziemy jeszcze o tym myslec i konsultowac jesli przyjdzie na to czas, ale dzis niepokoj nasz i Pani Doktor budzi neurologiczny stan Lunka.
Wyglada na stupor albo aure popadaczkowa
Prosimy o bardzo cieple mysli, mysle ze Moj Chlopczyk je uslyszy...

[bechet]

Nan, myślę o Was ciepło cały czas, wiesz przecież.
Luniaczku...

[Blond Tornado]

Daleko jesteśmy, ale myślimy często... Trzymajcie się...

[Skarb]

Nan moja Ty kochana i jeszcze kochanszy Luniaczaku ja tez daleko i dawno mnie nie bylo ale nie zapomnialam i nie przestalam wierzyc w mego kociego bohatera

[Marcelibu]

Nieustannie, wiesz o tym

[Edyta i Sebastian]

Luniaczek na pewno usłyszy. Tyle ciepłych myśli i życzeń...
Od nas również każdego dnia.

[Daga]

Nan, myślę o Was i nieustająco wspieram dobrą myślą..
Trzymajcie się!

[ariel]

Nan, myślimy bardzo ciepło.

[nan]

Dziekujemy za pomoc i wsparcie. Sa takie dni, takie chwile, dlugie godziny, w ktorych to wszystko wydaje sie takie nierealne, oszalamiajace, zionace pustka. Gdy juz nawet plakac nie ma sily i chcialloby sie tylko juz WIEDZIEC.

Lunus wciaz w dziwnym stanie ale przytomny, z kontaktem, chodzi, wskakuje nawet, dzis rano wydawal sie wrecz pobudzony. Teraz spi slabiutki ale juz on.
Chod wciaz troche dziwny ale nie boli go chyba nic, nie zarzuca pupa. Temperatura w normie, oddech, tetno, czas kapilarny- tez.
Musimy czekac.

[gisha]

Nan, bardzo, bardzo duzo ciepłych mysli i dobrych fluidow z Wybrzeza .

[nan]

W ferworze wczorajszego dnia, nerwowki, Lunka cierpienia a naszego strachu zapomnialam na chwile ze jutro, ze dzis- jest Ten Dzien.
Dopiero w spokoju niespokojnej godziny nocnej, w ciszy, nieporadnej jak On sam- powrocilo to poczucie.
Dzis jest Ten Dzien.
Dzien w ktorym umrze Figo [`]

Nie pomyslalam, nie przeczulam.
Jak moglam sie spodziewac, w wirze codziennej walki o Lunka i zycia na skraju, ze to wlasnie Ty Piesku odejdziesz pierwszy.
W dniu jak kazdy inny, w promieniach pierwszego od dlugiego czasu wiosennego slonca, w nadziei poranka.
To bylo takie nierealne, jak zycie, jak duch tetniacy w poteznym ciele moze byc taki kruchy?
Jedna chwila.

Wciaz bije sie z mysla ze moglismy wiecej.
Ze moglismy Cie uratowac.
Mogles zyc.

Gdyby nie ta chwila paniki...

Gdy bylam przy Tobie Twoj oddech byl juz bardzo slaby, rzadki, prawie nieslyszalny.
Probowalam jeszcze oddychac za Ciebie, prosilam zebys sie obudzil, zaraz bedziemy u lekarza.
Nie obudziles sie.
Twoje serduszko stanelo.
Lekarz mogl nam juz tylko powiedziec to z czym nie chcielismy sie zmierzyc wczesniej-ze odszedles od nas na zawsze.

Odszedles, Twoje serce stanelo ale...czas nie stanal.
Siedzialam przy Tobie tych kilka dlugich godzin w oczekiwaniu na Dziadka, ktory mial zabrac Twoje Cialko na wies, w miejsce gdzie miales spoczac.
Slonce wzeszlo, ptaki zaspiewaly, stal sie dzien.
Tylko ja, z pustka w sercu ,czuwalam przy Tobie i wiedzialam ze nic juz nigdy nie bedzie tak samo.
Ze wraz z Toba odeszla czesc mnie.

Z pozoru niewielka.
Wiedzialam ze wroce do domu, dalej bede zajmowac sie Lunkiem, bac sie i cieszyc ze wspolnych dni.
Ze patrzac w niebo i Lunka oczy odnajde Ciebie, ze bede szeptac Lunkowi do uszka ze ma Wielkiego Opiekuna tam, po Drugiej Stronie.
Za mostem.

Tylko...
Tylko wraz z Toba umarla we mnie radosc, strzepki beztroski.
Pamiętasz?
Przy Tobie umialam się smiac i plakac, tak naprawde, cala soba.
Spacery po lesie Kabackim, szkolenie, podczas którego podtykałam Ci smakołyki w nieodpowiednich momentach, bo tak na mnie patrzyłeś…
Przeciąganie wezelka, turlanie w trawie, ukradkowe „hop na lozko”
Przy Tobie nie bylam, nie musialam, być dobra i zla
kochajaca i nienawidzaca
obiecujaca wszystko i gotowa złamać
kazda obietnice
nie bylam pokawalkowana
borderline
Nie musiałam
Bo jako jedyny ma swiecie spełniałeś moje rozpaczliwe pragnienie
Idealu
Akceptowałeś wszystko i kochałeś za wszystko, moje ekstremum przyjmowałeś jako norme.

Przepraszam.
Nie udalo mi się Piesku.
Nie udalo mi się sprostac sytuacji.

Mam nadzieje ze jestes gdzies obok
Ze wiesz
Ze rozumiesz




"Choć prawda jest taka
Że dla nich na zawsze
Stanęły słoneczne zegary
To ciągle są obok
By w tym co robimy
Dodawać nam siły i wiary "

[bechet]

Nan, pisałam, pisałam i na koniec wykasowałam wszystko.

Jestem.

[Pedro]

Bardzo mocno trzymam kciuki za Luneczka i Ciebie Nan.