Pamięci Babuni [*]

[Zakocona]

Nie potrafię nic napisać.

[renatka]

[*]
Babuniu...

[Zagadka]

[Sylwi@]

['] ['] [']

Babuniu śpij spokojnie...
Zawsze będziesz w naszych sercach i w naszej pamięci...

[Mrówcia]

Babunia swoim wyjatkowym charakterem i z pomoca caty dala wielu ludziom poznac prawdziwa kocia nature. Ja do tej pory nie dalam rady przeczytac nawet tych fragmentow historii, ktore sa na forum-nie daje rady bo sciska mnie w gardle i rycze od razu, ale wiem, ze Babunia nie byla zwykla koteczka. To po prostu byla Babunia.
[']

[zosia&ziemowit]

Dla nas Babunia była kotem wyjątkowym.
Była jak gdyby zwiazana z Dzidzią - ich pierwsze posty na Miau pojawiły się w tym samym czasie.
Dzidzia odeszła w dniu kiedy rozdawaliśmy właśnie Babuniowy pamiętnik łodzianom u nas w domu.
Teraz Dzidzia zaopiekuje się Babunią lub Babunia Dzidzią.
Aniu jeszcze raz przytulam.

[Anja]

chcialam tylko napisac, ze jestem tuz obok

[justyna515]

jejku... \*/

[MaryLux]

Mam propozycję. Istnieje już Fundusz Ratunkowy imienia Dzidziulca. Może teraz stwórzmy Pogotowie Pomocowe (niekoniecznie finansowe, ale np. także porady, wsparcie duchowe dla opiekunów) dla wątrobowców imienia Babuni.
Co Wy na to? Babunia zasługuje na taki "pomnik".

[Paula Konin]

historię Babuni poznałam w "Pamiętniku Babuni" by Caty
... zostawiła po sobie wspaniały ślad w mojej pamięci
[i]

[Ania z Poznania]

Czytając o Babuni cały czas widziałam moją Kitę. Była tak samo przyjazna i opiekuńcza dla innych zwierząt. Była dla mnie tak samo wyjątkowym kotem...

Babuniu, biegaj szczęśliwa za Tęczowym Mostem, Kita na pewno się tobą zaopiekuje! Będę o tobie pamiętać...

Aniu, kiedy spojrzysz nocą w rozgwieżdżone niebo, na pewno zobaczysz jak Babunia mruga do ciebie tam z góry. Tak jak ja widzę gwiazdeczkę Kity. Tulę cię bardzo bardzo mocno.

[piotr.w68]

Aniu.
Babunia jest już za tęczowym mostem i jest jej dobrze.
Piotr W.

[Amica]

[']

[caty]

Śmierć jest kresem wędrówki każdej
i każdego zawoła do siebie...
Noc zapala już złote gwiazdy
tak jak kocie oczy na niebie...

Gdyby teraz ktos popatrzył z góry
to zobaczy domy jak pudełka
a ku niebu przez deszczowe chmury
kolorowe migoczą światełka.

Te w ogrodach, i te pod drzewami,
w mrocznych parkach, w oknach szarych domów -
rozgrzewaja serca płomykami...
Widać drogę pokazują komuś.

Stara kotka odchodzi po Moście
otulona czule w ludzką miłość -
była przecież tu najmilszym gościem,
smutno, pusto bez Niej się zrobiło...

Zostawiła po sobie tak wiele,
nauczyła najprostszej mądrości -
że nie szuka się Boga w kościele,
tylko w sercu pełnym miłości.

Że nieważne, nad kim się pochylisz,
komu ulżysz w rozpaczy, w cierpieniu...
Sam Franciszek w takiej własnie chwili
blogosławi Twojemu istnieniu...

Bo nie trzeba po rzeczy dalekie
sięgać, by mieć swoje miejsce w Raju :
opowiedzą, jakim byłeś człowiekiem
wszyscy ci, co na ciebie czekają.

Więc łzy wytrzyj, wystarczy, że drzewo
drży na wietrze i na deszczu moknie...
Sam nie jesteś - popatrz w prawo, w lewo -
na światełko w nieznajomym oknie.

W deszczu, w chłodzie, wśród śnieżnej zawiei
masz przesłanie od nieznanych ci ludzi -
które błyszczy promykiem nadziei,
że się jutro bogatszy obudzisz...
Że to dziwne - ale dzieki kotce starej
dzień następny będzie lepszy i inny,
odzyskałeś nagle w ludzi wiarę
ijak dziecko jesteś znów niewinny.

Płomyk drogę rozświetli w ciemności
i dni będą dla Ciebie łaskawsze -
stara kotka z mieleckiego schroniska
pozostanie w Twoim sercu na zawsze...

[Dorota]

Caty...