Sara Nerkowiec już nie cierpi, jest za TM... ;( ;( ;(

[Daga]

Frygusie, tak bardzo mi przykro, miałam nadzieję, że wyniki nerkowe jednak się poprawią

[Nordstjerna]

Frygus, jak przychodzi ten moment, to się wie...
Przytulam mocno. Was obie.

[Ewik]

Podczytuje Twój wątek Frygusie i ciągle nie wiedziałam co napisać...Krówek Wicuś z mojego podpisu umierał na nerki...ale ja nie miałam odwagi podjąc tej decyzji...wyrywałam z wrzaskiem transporter z kotem, kiedy ojciec chciał pojechać go uśpić...i tak darowalismy mu tylko 2 dni życia, bo ja jeszcze jeździłam z krwawiącym kotem po ostatnia deske ratunku...któregos dnia wstałam rano i wiedziałam że to stanie sie dzisiaj...kiedy wróciłam do domu kocia juz nie było...
A co do jej łapek...ja nie wiem czy to paraliz...raczej zatrucie mocznikiem...ona jest biedulka po prostu słabiutka...
Moge tylko przytulić...

[nan]

Trzymajcie sie... Trudno cos napisac... Moze wiec tylko tyle: podazaj za Sara, a bedziesz wiedziala. Nie musisz podejmowac TEJ decyzji. Eutanazja nie jest synonimem dobrej, wlasciwej smierci. Znacie sie, ona Ci da znac jakiej pomocy od Ciebie oczekuje...

[gisha]

Ty wiesz najlepiej co zrobic.
Ja zawsze przyrzekałam sobie ze zadne moje zwierze nie będzie niepotrzebnie dlugo cierpiec skoro nie ma nadziei.
Mocno Cie przytulam.

[Edyta i Sebastian]

Strasznie mocno Was obie przytulam.

[Anka]

Frygus, ja wiem, że cokolwiek byśmy tu nie pisali to tak naprawdę jesteś sama z lękiem, bólem, smutkiem. Ale przynajmniej wiedz, że wszyscy chcemy na tyle na ile jest to możliwe Ci towarzyszyć, być z Tobą. Przeżywasz bardzo trudne chwile, bo każde pożegnanie z przyjacielem boli, musi boleć. Ale pamiętaj o tym, co Ci już tu dziewczyny pisały - że nie jest to pożegnanie ostateczne, że Sarcia gdzieś tam na rajskich łąkach będzie na Ciebie czekała i kiedyś wyjdzie Ci na spotkanie.
Przytulam Cię z całych sił.

[anna57]

Frygus, masz pw..

[Pedro]

Mam nadzieje ze bedzie lepiej. Powodzenia.

[Frygus]

Hej Misiu,
niestety dzisiaj jest jeszcze gorzej. Zaraz po tym jak sie polozylam uslyszalam dzwieki jakby Sara przemieszczala sie po domu - wstalam i poszlam do kuchni, gdzie tez ona sie udala. Zrobila siu, takie malutkie, a potem lezala w kuwecie... Po chwili byla proba wyskoczenia na krzeslo (z kuwety) - oczywiscie nieudana. Aby nie zrobila sobie krzywdy przy kolejnych probach wystawilam ja na krzeslo, a zaraz potem na stol, bo tak docelowo chciala wyjsc. Doczolgala sie do parapetu i tam polozyla. Chwile przy niej posiedzialam, poplakalam i poszlam spac. Mialam nadzieje, ze przyjdzie do mnie tak jak ubieglej nocy... Myslalam, ze to bedzie ostatnia nasza noc... Niestety nie przyszla, a ok 6 lezala dokladnie w tym samym miejscu - na parapecie Przez cala noc sie nie ruszyla z parapetu, widac ze kazdy ruch jest dla niej problemem. Picie tez jej juz nie wychodzi, gdy nachyla sie nad miska lub garnkiem z woda nie moze utrzymac lebka na odpowiedniej wysokosci sprzyjajacej piciu, tylko albo utrzymuje go za nisko - moczy nosek, pyszczek, ale wystraszona nie pije, albo za wysoko i nie siega jezykiem do wody. Swiadczy to o poczatkach zaburzen neurologicznych w OUN. A nozki... normalnie plakac sie chce jak sie na nie patrzy. I jak sie o nich mysli, wspomina ich widok. Sciagnelam Sare z parapetu - wsadzilam do kuwety, aby sie wysikala, niestety nie zrobila nic. Potem bylo przymusowe karmienie - z 13 ml weszlo w zwierzala moze 5?? A to jest wersja optymistyczna. Niestety prawie wszystko wyplula, kompletnie nie chciala lykac, widac laknienie tez calkiem padlo, pewnie ma problemy z przelykaniem, a moze nawet z rozroznianiem smakow. No ale wroce do tych nozek - nie jest w stanie normalnie sie poruszac, czy normalnie siedziec... czy lezec w przykucanej pozycji... bo tylne lapki rozjezdzaja sie na boki, sa tak slabe, ze nie moge utrzymac ciezaru jej ciala, a wazy juz na oko ok 1-1,5 kg. Normalnie cien kota, kosci czuc bardziej niz na Czarku. Totalna agonia. A jej spojrzenie jest jakby nieobecne, cierpiace, pytajace mnie- dlaczego? A ja nie potrafie jej odpowiedziec.

Po pracy jade z nia do weta. Bedziemy decydowac co robimy... ;(

[Dark Lord]

Biedactwo, przechodziłam miesiąc temu przez to samo i do dziś nie mogę się otrząsnąć, nie wiem co mądrego napisać, trzymaj się jakoś

[Frygus]

Sarcia od 19.15 jest juz za teczowym mostem i mysle, ze jest jej lepiej niz jeszcze dzisiaj tu na ziemi. Wie, ze Bardzo ja Kochamy i zrobilismy wszystko co moglismy, aby byla z nami jak najdluzej i nie cierpiala. A ja wierze, ze wroci do nas w innym futrze. Bede na to czekac z utesknieniem. A jednoczesnie bede miala oczy szeroko otwarte, zebym ja zauwazyla jak tylko pojawi sie na horyzoncie.

Jest mi ciezko to pisac, bo serce mi krwawi, dusza placze, odeszla moja najlepsza przyjaciolka, moja siostrzyczka... Wszystko robilysmy razem - jadlysmy, siedzialysmy razem na jednym krzesle (ona na 2/3, a ja na 1/3), spalysmy, kapalysmy sie, chodzilysmy do ogrodka, biegalysmy po osiedlu, ogladalysmy tv, sprzatalysmy... doslownie wszystko. I to wszystko, a nawet wiele wiecej zostanie na zawsze w mojej pamieci.

Dziekuje Wam wszystkim za wsparcie i kciuki.
Wet powiedzial, ze przedluzylismy jej zycie o pol roku, to i tak duzo przy stanie w jakim do niego przyszla, przy tej ciezkiej, zdradliwej chorobie.
Oczywiscie mysle... szkoda, ze tylko pol roku, bo nie ujrzy juz ulubionej zielonej trawki w ogrodku i nie wygrzeje sie w sloncu na balkonie...
Ale tyle bylo nam dane, zeby sie soba nacieszyc i pozegnac. Wykorzystalysmy ten czas.

Sarcia Kocham Cie i obiecuje, ze jeszcze sie spotkamy!!!

[kiwi]

Frygus, tule bardz, bardzo mocno.
Przeszlam dokladnie przez to samo w sama Wigilie.
Boli do dzis.

[Toska]

kochana lezki i duzo ciepelka od nas...

[Edyta i Sebastian]

Tak strasznie mi przykro.
Bardzo Ci współczuję i mocno przytulam.

Sarci jest teraz bardzo dobrze, jest szczęśliwa i nie cierpi.
Ona wie, że ją bardzo kochasz.
I na pewno będzie biegała po ulubionej zielonej trawie i będzie wygrzewała się na słońcu.