Adoptujcie dorosłe koty- naprawdę warto! :) obejrzyjcie

[Pazurka]

Adopcja dorosłych kotów to świetny pomysł jak najbardziej, ponieważ małe kotki, kociaczki zaadoptuje zdecydowanie większa część osób, które zdecydowały się na kota. Według mnie szczerze mówiąc to jest straszne ... Ludzie oczywiście pomagają (i to jest świetne) kociakom, ale WIĘKSZOŚĆ osób bierze małe koty ze względu na to, że :

a) łatwiej wychować (według mnie to bez najmniejszego znaczenia)

b) są słodkie, śliczne i takie malutkie ... (!!!)

A dlaczego niby mają nie dać szansy kotom dorosłym? Bo są już starsze, NIBY mniej aktywne ... Ja nie chce osoądzać tych ludzi, ponieważ sama zaadoptowałam kociaka. Chciałam wziąść 9 letniego kocura, ale się okazało, że nie możemy go zaadoptować, bo ma chorę oczko. Myślałam również nad taką kocicą, lecz ta kobieta była do niej bardzo przywiązana. Powiedziała, że nie ma pieniędzy na leczenie tego kociaka, którego znalazła pare dni temu na klatce schodowej. Więc wzięlam oczywiście ... Była poważnie chora ..ale udało się ją wyleczyć i jest wspaaniałym członkiem naszej rodziny

[Nikajka]

Jestem jak najbardziej za adopcją dorosłego kota. Tosia miała niecałe dwa latka gdy ja wzięłam. Pomimo niewielkiej bojaźliwości od początku była wielkim przytulaskiem z rozburczanym motorkiem. A co do powagi dorosłych kotów - już pisałam co tam moja małpka wyprawia zarówno w dzień jak i w nocy-bieganina i wygłupy na całego. Jej najwieksza miłością jest czerwona piłeczka a od paru dni zwykły, długi sznurek.

[Mimisia]

Rebelio
Dzięki za ten wątek. Podpisuję się pod nim obiema rękami:)
Moja Ziutka też już była duża (11 m-cy) jak do mnie trafiła. Wkrótce też stworzę jej foto-story.
A Twoja kicia - pysio cudo!!! Ze smutnej mordki przemieniła się w dumną!
I Ty też możesz byc z niej dumna!

[Deli]

Myśmy adoptowali kociątko z działek. Ale powiem szczerze, jak nam Szarka dała popalić w okresie kocięctwa, ile nocy przez nią nie przespaliśmy - gdybym teraz miała adoptować kota, to właśnie dorosłego, przynajmniej mniej więcej wiadomo już, jaki ma charakter. Kocięta są śliczne i słodkie, ale wymagają sporo wysiłku w wychowywaniu.

[Nezia]

Rebellio1 pozwoliłam sobie dopisać link do Twojego wątku
do tego wątku na kociarni http://forum.miau.pl/viewtopic.php?p=1989578#1989578 , bo myślę, że wiele wnosi do tematu ...

mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko

[kasia essen]

ja mam oba adoptowane jako dorosłe-baks w wieku 3-4 lat,maja 6-7lat
baks na poczatku agresywny i nieufny dzis to nie ten sam kot Maja od poczatku czula sie jak u siebie,wychowana,nie marudzi w nocy,nie drapie mebli,grzeczna
Przykro mi ze czesto ludzie oddaja koty gdy te nie sa juz słodkimi kociakami
wczoraj widziałam ogłoszenie-oddam kotke birmanska,za 300euro,,syn dostał ja na urodziny ale mu sie znudziła,nie opiekuje sie nia wiec musze ja oddac przykro sie robi,oddaja bo kotka juz dorosła,,ah

[TyMa]

Maybach miał ok. 3 lata i był po wielu traumatycznych przejściach, gdy do nas trafił. Prawie 8 miesięcy twało zanim zaufał, że nie będzie ani głodny ani bity i stał sie najbardziej przytulastym i ludziolubnym kotem. Warto, naprawdę warto!

[Nezia]

podrzucę

[rebellia1]

Rebellio1 pozwoliłam sobie dopisać link do Twojego wątku
do tego wątku na kociarni http://forum.miau.pl/viewtopic.php?p=1989578#1989578 , bo myślę, że wiele wnosi do tematu ...

mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko

To fajnie miło mi oczywiście, że nie mam nic naprzeciw

[jupo2]

Dopisuję się! W tym roku przygarnęłam Milusię i Dyzia. Oba kotki około dwuletnie. Nie skaczą mi po firankach i nie wieszają się na uszach psom, jak kiedyś malutki Kicek. Milusia dość długo trzymała się na dystans, a teraz śpi ze mną w łóżku. Dyziek wszędzie czuje się dobrze. Co tu dużo mówić- dorosłe koty są przecudowne!

[Szymkowa]

No jasne. Dorosłe koty to takie koty na 100%. Spokojne, przytulne. Pospać dadzą człowiekowi, telewizję obejrzeć, no w ogóle jest spokój.

Moje małe (półtoraroczne) to istne szaleństwo. Już nie moge się doczekać, kiedy dorosną, ustatkują się.
Mały kotek jest słodki, ale rozrabia 24 godziny na dobę. Jak czytam, że dorosły człowiek chce tylko małego kota, to nie mogę się nadziwić, skąd tyle sił w tym człowieku by sprostać opiece nad "wielkim szaleństwem w małym ciałku".

[Siean]

Pamiętam wątek o brytyjce
Ale wyśliczniała..

A co do adopcji - przygarniałam i maluchy w tarapatach, i dorosłe. I powiem, że z dorosłymi jest większa satysfakcja, jak się uda dogadać
I jeszcze kiedyś, rozmawiałam z bratową o kotach i wspomniałąm, że ludzie oddając zęsto koty, gdy te dorosną. Ona była w szoku "Jak to? Oddają koty, gdy dorosną? Gdy właśnie przestają być tak uciążliwe? " Sama miała wtedy ośmiomiesięcznego kocurka i pytała mnie z udręczeniem w głosie kiedy on przestanie budzić ich o czwartej nad ranem...

[rebellia1]

cóż ja sobie tak myślę, jak można oddać członka rodziny nieznanej osobie? Czasami jest sytuacja życiowa, kiedy nie ma się wyjscia np choroba, ale oddawanie kota bo się znudzi? Bo brytyjczyki już nie są w modzie

[ola25]

Mam za sobą adopcję jednego dorosłego kota - Mrówki. Mrówa jest cudowna. Jest gadatliwa, łobuzerska, bawi się jak kociak a jednocześnie biorąc ją od Mirki wiedziałam już że taka właśnie jest.
Moja mama adoptowała dwa dorosłe koty, w tym jednego głuchego. One również są wspaniałe. Dostojne z jednej strony a z drugiej ciągle pełne energii i chęci do zabawy.
Nie są wcale "gorsze" i mniej urocze od małych kotków, no i wiadomo od razu "co z nich wyrosło"

[Amica]

Popieram to co napisałyście, żeby tylko ludzie dali sie przekonać.... Pierwszy kot, którego adoptowalam (poprzednio niestety koty kupowałam ) miał 6 lat. Został sam, po tym jak umarla jego pani. Rodzina nie wiedziala co z nim zrobić: uśpić, oddać do schroniska czy wiosną wypuścić na działkach. Pamiętam, że w drodze do domu usnął w samochodzie. Od razu mnie zaakceptowal, tak jabyśmy się znali od zawsze. Niestety był bardzo chory, o czym nie wiedziałam. Śmiertelnie jak sie okazało. Był u mnie tylko 7 tygodni, ale bardzo dużo mu zawdzięczam i bardzo dużo mnie nauczył.
Drugim dorosłym, lecz młodym kotem, była moja Whisky, znaleziona przy śmietniku. Też nie miałam z nią najmniejszego problemu, weszła do domu jakby wróciła z krótkiego spaceru. Zero stresu, zero dystansu. Też chora, ale tym razem udało się. Może po prostu miałam wyjątkowe szczęście?
Gdybym miała dobrowolnie i świadomie podjąć decyzję o przygarnięciu kolejnego kota na pewno wybrałabym dorosłego. Jak się bierze malucha to tak jakby w domu pojawiało sie dziecko. Jak się bierze dorosłego - to jakby zamieszkał z nami dojrzały przyjaciel. A moze ja jestem już po prostu za stara na dzieci?